Na de schandalige vertoning tegen Ajax, mocht NEC deze week in de herkansing tegen FC Twente. Ditmaal mochten Nuytinck en Conboy in de basis starten, maar op het middenveld en voorin hield Pastoor vast aan dezelfde spelers. Wat hem bezielde in die beslissing zal heel de supportersschare van NEC zich na de eerste helft hebben afgevraagd, want wederom zakte NEC na een goedbedoelde tien minuten als een verschaalde plumpudding in elkaar. De ontluisterende mentale knak begon bij de 0-1 van Castagnos. Bij rust had Twente daar nog twee doelpunten bij aangetekend en mocht NEC blij zijn dat de ruststand tegen Ajax niet al verbroken was.
Waar Ten Voorde al na een half uur geslachtofferd werd door Pastoor, daar mocht ook Roorda in de kleedkamer achterblijven. Met Rieks en George kreeg NEC zowaar weer een beetje dreiging in de aanval, maar Twente kwam desondanks nauwelijks in de problemen. Tot een klein kwartier voor tijd, toen Sno besloot om maar eens op avontuur te gaan. Ondanks afspeelmogelijkheden op links en rechts koos de bonkige middenvelder voor een droge poeier van afstand, en met succes: 1-3. Opeens veerde NEC weer op en speelde het zowaar aanschouwbaar voetbal. Platje miste een joekel van een kopkans op de aansluitingstreffer. Even later deed Breuer er nog een schepje bovenop door op zo’n 3 centimeter van het volledig vrije Twente doel de bal kansloos voorlangs te schuiven. Zelden in de rijke historie van het betaald voetbal zal de uitspraak “die had mijn oma nog gescoord met twee benen in het gips” minder overdreven zijn geweest. Ook Twente kreeg nog enkele mogelijkheden, maar het bleef bij 1-3.
Na een genante vertoning tegen Ajax nu dus wederom een zeer povere vertoning tegen Twente. Pastoor heeft ons veel uit te leggen, en dan vooral hoe het komt dat onze ploeg zo gruwelijk ruggengraatloos is. Bij de eerste de beste kleine tegenslag is het over en sluiten en zien we de spelers als zielloze omhulsels over het veld heen sloffen alsof ze beton in de schoenen hebben. Er is geen strijd, geen passie, geen inzet, niks.
Om niet helemaal in mineur te eindigen toch wat kleine lichtpuntjes: na het doelpunt van Sno toonde NEC dat er toch echt wel wat voetbal en veerkracht in de ploeg zit, Foor rendeerde in de tweede helft achter de spits veel beter dan Roorda in de afgelopen drie weken, en Rieks toonde bij vlagen dat hij kan uitgroeien tot een topaankoop. Ons advies dus aan Alex: laat alsjeblieft vanaf nu de elf staan waarmee we de tweede helft startten, mogelijk met Ten Voorde of Van den Meiracker in de plaats van de zeer wisselvallige Platje. Zo niet, dan vrezen we dat we binnen korte tijd de vuilniszakken weer op het veld mogen verwelkomen.