NEC begint zichzelf stilaan een klein thuissyndroom aan te spelen. Na de twee op belabberde wijze verloren thuiswedstrijden tegen Twente en Ajax, mocht vandaag Willem II puur op strijdlust een punt mee naar huis nemen na een doelpuntloze en tevens futloze 0-0.
De tricolores begonnen vanaf de aftrap welvarend met twee doelpogingen in de eerste minuut. Daarna nam NEC echter het spel over en domineerde het in de eerste twintig minuten met aardig combinatievoetbal. Na een klein half uur kakte het spel van de Nijmegenaren echter om onverklaarbare redenen volledig in en zou de equipe van Pastoor tot aan de 80e minuut ook niet meer wakker worden. NEC had verreweg het meeste balbezit, maar deed daar eigenlijk nauwelijks iets mee. Op klinische wijze werd er rondgecombineerd, maar een kwalitatief duidelijk minder maar mentaal veel feller Willem II verstoorde de rondootjes van NEC bij voortduring en kwam er soms zelfs gevaarlijk uit in de counter.
Pas een kleine 10 minuten voor tijd leek NEC zich te realiseren dat het nog altijd 0-0 stond en begon men opeens weer te voetballen met enige vorm van beleving. Ondanks een significante toename van kansen hierdoor (en ook aan de andere zijde, omdat er ineens ruimte viel) bleef een doelpunt uit. En dus kon onze ploeg ook tegen een slappe tegenstander als Willem II thuis totaal geen potten breken. Als laatste smet op de avond pakte Conboy in de 88e minuut ook nog rood na het neerhalen van een doorgebroken Tilburger. Gelukkig hebben we Amieux nog…
Dat er voetbal in de ploeg zit ziet iedereen, maar waar het zwaar aan lijkt te ontbreken is enige vorm van beleving. De spelers lopen erbij alsof ze volgepompt met specifieke taken het veld ingestuurd zijn en zo veel concentratie nodig hebben voor het uitvoeren daarvan, dat er voor spontaan en frivool voetbal geen plaats meer is. Het ziet er daardoor allemaal vreselijk verkrampt en gezocht uit, zonder ook maar enige sprank van plezier of passie. Dat houden deze jongens een klein half uur vol, maar daarna is de concentratie gewoon weg en wordt het een modderboel. Niet leuk voor de fans, en aan de gezichten van de spelers te zien ook niet leuk voor de spelers zelf. Dan kan meneer Pastoor wel beweren op de supportersavond dat nog niet iedereen conditioneel top is, maar mag ik voorzichtig suggereren dat het hier misschien niet schort aan fysieke conditie van de spelers, maar aan de onmacht om mentaal 90 minuten lang zo veel tactische en strategische balletjes hoog te moeten houden? Wellicht dat Alex de jongens eens een weekje gewoon lekker moet laten ballen in plaats van een uitvoering van het Zwanenmeer te verwachten?