Afgelopen zaterdagavond mochten wij na een aantal jaren van afwezigheid weer naar Zwolle. PEC Zwolle moeten we tegenwoordig weer zeggen. Ondanks een wat ongelukkige laatste week op de transfermarkt en een matige wedstrijd van onze jongens, maar met wat hulp van onze tegenstanders werd deze wedstrijd met maar liefst 0-4 gewonnen. Wat een weelde!
Per autocombi kon deze wedstrijd door ons bezocht worden. Ondanks de resultaten van de afgelopen twee wedstrijden waren er ruim 200 man in het uitvak. De spontane meeting 100 meter voor het omwisselpunt, op de parkeerplaats, was gezellig. Doordat deze groep echter pas laat de benen nam en we vervolgens door de verplichte rijroute flink om werden gestuurd kwam een behoorlijke stoet met een stuk of wat auto’s vlak voor aanvang pas aan bij het stadion. De meegenomen materialen van Legio konden zodoende slechts met wat kunst en vliegwerk voor een deel worden gebruikt.
In Zwolle troffen wij een geheel nieuwe accommodatie aan met ruim voldoende parkeergelegenheid. De ontvangst kenmerkt zich door het gebruik van veel beton. Het zicht op het veld is waardeloos door de positionering van het vak schuin achter de goal. Het plexiglas en een net dragen daarnaast ook niet bij aan een goede wedstrijdbeleving. Spandoeken kunnen slechts opgehangen worden aan de binnenkant van het plexiglas. Door het hekwerk, dat men aan de voorkant van het plexiglas heeft geplaatst, zijn spandoeken vanaf het veld vrijwel onzichtbaar. De catering was ook al niet om over naar huis te schrijven. Voor een broodje worst werd 4 euro gevraagd. Kortom: een waardeloos uitvak waarvan ik eigenlijk weinig pluspunten kan noemen. Een dikke onvoldoende.
De sfeer zat er eigenlijk de gehele wedstrijd goed in. Het wedstrijdverloop leende zich hier uiteraard prima voor maar het is zeker prijzenswaardig dat het publiek na twee slechte wedstrijden op deze manier achter de ploeg bleef staan. De teleurstelling in het vak was na de wedstrijd misschien wel des te groter toen er in tegenstelling tot andere wedstrijden slechts een wat vluchtig applaus van de spelers vanaf kon. Gevoelsmatig leek het erop dat de spelers een punt zouden willen maken, maar waarover dan?
Buiten het vak werd dan ook door een deel van het uitvak gewacht bij de spelersbus. Uiteindelijk kwam Babos. Hij erkende, in een overigens respectvolle conversatie, dat het gevoelsmatig anders was dan anders, maar de spelersgroep zou daar verder geen achterliggende reden voor hebben. Zij waren slechts teleurgesteld over het slechte spel, met name in het laatste half uur. Als je het mij vraagt had dit niet beter uit de wereld kunnen worden geholpen. Klasse gehandeld dus door de verantwoordelijke personen.
Eind goed, al goed. Hoewel je na zo’n resultaat eigenlijk weinig reden tot klagen hebt, kan het maar uit de wereld zijn. Over twee weken mogen we naar Venlo. Hopelijk nemen zoveel mogelijk mensen de moeite NEC ook daar weer te steunen. Come on boys!
Oe-a-Gentenaar