Op zich is er ruimschoots genoeg geschreven over het betere duw- en trekwerk in de spelerstunnel in de Kuip, afgelopen zondag. Tunneltrekwerk, zou de Telegraaf dat woord al geïntroduceerd hebben? Bekt best lekker eigenlijk, alhoewel wellicht ook wat ranzig. Op internet doen diverse filmpjes de ronde van soortgelijke taferelen bij andere clubs.
Pogoën en zooien
Op zich is er natuurlijk helemaal niks nieuws onder de zon. In allerlei geledingen van onze maatschappij vinden (bijna altijd) mannen het leuk in meer of minder gewelddadige mate tegen elkaar op te beuken. Punkers noemen dat pogoën, hardrockers spreken van moshen. Maar ook corpsballen kennen hun eigen variant, waarbij er hard aan elkaars revers getrokken mag worden: het zogenaamde zooien of brassen. IJshockey, rugby en American Football zijn gelegaliseerde vormen van dit bavianengedrag, waarbij de laatste sport qua hoffelijke omgangsvormen paradoxaal genoeg nauwelijks onderdoet voor cricket of biljarten.
Voetbalbonden doen bij tijd en wijle hele en halfslachtige pogingen om de handtastelijkheden binnen het veld enigszins binnen de perken te houden. Met wisselend succes, getuige de reeks aanslagen waar wij na doodtrappen van de grensrechter in Almere en alle morele verontwaardiging van dien óók in ons eigen stadion getuige van mogen zijn. Ik had niet anders verwacht. Buiten de lijnen kiest de KNVB nu voor een middenweg. Drie wedstrijden schorsing voor het boze baasje Lens is net niet niks, maar toch ook allerminst het voorbeeld waar potentiële heethoofden van afgeschrikt raken. Zo dat überhaupt al iets zou helpen.
Alfamannetje
Toen hij nog bij ons speelde, had ik nou helemaal niet de indruk dat Jermaine zo’n Alfamannetje was (zeg maar het beest in de groep dat de baas wil spelen). In het begin viel hij eigenlijk helemaal niet zo op. Of het moest door zijn niet aflatende stroom aanvallende bewegingen zijn, die niet zelden in schoonheid stierven. Het was pas in de tweede seizoenshelft, begin 2008, dat de ware Lens opstond. De Lens die een bal aan een elastiek aan zijn voet leek te hebben. Ik herinner me eerder een beetje bleu mannetje, dat het groeiend aantal lofbetuigingen tamelijk onbewogen over zich heen liet komen. Ook toen we in de nacompetitie Europees voetbal aan het afdwingen waren en er vanaf de tribunes een steeds luider beroep werd gedaan op ’s mans talenten voor het volgend seizoen, bleef hij stoïcijns. En zelfs toen de rondedansen na de dubbele winst tegen NAC gedaan konden worden gaf Lens geen krimp. Verwijzingen naar een denkbare heldenrol tijdens onze Europese velddtocht deden hem niks. Jermaine koos voor AZ.
Sportief kreeg Lens geen ongelijk. Na een stroeve start in Alkmaar, pikte hij zijn goaltjes mee en dwong hij een transfer naar PSV af. En viel hij geregeld te bewonderen in Oranje, ook als doelpuntenmaker.
Gepsychologiseer
De vraag is natuurlijk wat er afgelopen zondag in het brein van de ogenschijnlijk zo rustige Surinamer gebeurde? Was het gedrag van Mathijsen op het veld nu echt zo bar dat er iets bij hem knapte? Voelde Lens zich bedreigd in de groep bij PSV, zodat hij zich wilde laten gelden? Of is het meer dat zijn positie zo stevig is dat hij dit soort machogedrag nodig heeft om zijn positie te verstevigen? Uiteindelijk zal het mij een rotzorg zijn. Geef mij maar een potje vrolijk beuken op elkaar na een doelpunt of bij Motörhead. Of desgewenst bij een rugbywedstrijd of andere contactsport en zo nodig (binnen de grenzen van het toelaatbare) op een voetbalveld. Daar weet namelijk iedereen wat ie aan elkaar heeft. Dat tunneltrekwerk is uiteindelijk toch een beetje een sneue vertoning.
Joris