Het was toch wel even met de ogen knipperen toen we het bericht lazen op de clubsite: “Keeper Gábor Babos neemt afscheid van NEC”. Hola, dat zal toch niet? Babos? Onze Babos? Onze aanvoerder? De man die acht jaar lang de doelmond van ons cluppie schoon hield? De man waarvan iedereen eigenlijk zo’n beetje stilletjes aannam dat hij zijn carrière in Nijmegen zou afsluiten en dan wellicht in een andere hoedanigheid aan de club verbonden zou blijven? Maar nee. Babos vertrekt volgend seizoen naar NAC, de club waar het voor hem allemaal begon.
Naar de reden van zijn vertrek kunnen we slechts gissen. Voor de speeltijd hoeft hij het in elk geval niet te doen; Ten Rouwelaar lijkt bij de Brabanders de onbetwiste nummer Een. Misschien denkt Babos al na over het leven na zijn actieve loopbaan en ziet hij bij NAC meer kans op een vervolgbaan dan bij NEC? Of wellicht dat Gábor zijn kortstondige verblijf op de NEC-bank na de winterstop toch beschouwt als een veeg teken voor de toekomst? Het kan je toch niet echt in de koude kleren gaan zitten als je met zo’n staat van dienst opeens zonder pardon geparkeerd wordt ten faveure van een concurrent die het op de trainingen in de ogen van de technische staf nèt eventjes een klein tikkeltje beter doet dan jij.
Al zal Babos, gentleman als hij is, zelf natuurlijk nooit zoiets insinueren. Het idee alleen al. Volgens Babos zelf is het omdat hij dan minder hoeft te reizen (Roosendaal – Breda is natuurlijk een stuk makkelijker te verteren dan Roosendaal – Nijmegen) en omdat hij graag wil afsluiten bij de club waar hij groot werd, NAC Breda. En wie zijn wij om daaraan te twijfelen? Babos heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij NAC nog altijd als zijn favoriete club ziet, en dat siert hem. Wij als verstokte NEC fans zijn de eersten die waardering kunnen tonen voor het vasthouden aan je principes en je grote liefdes, al steekt het natuurlijk van binnen stiekem wel een beetje dat wij in al die jaren er niet in geslaagd zijn om Babos zijn Brabantse jeugdromance te doen vergeten.
Ons rest dus slechts om Gábor te bedanken voor al het moois dat hij ons gegeven heeft, met als hoogtepunt natuurlijk het hele kalenderjaar 2008. Wij zullen ons Babos altijd herinneren als een mooi en oprecht mens, altijd open voor een praatje met de fans, en iemand die gesprekken over zowel de hoogtepunten als de dieptepunten niet uit de weg ging. En natuurlijk het iconische beeld met de sigaar in de mond in de glasbak. Laten we hopen dat hij in de resterende wedstrijden van dit seizoen nog wat fraaie herinneringen kan toevoegen aan zijn al zeer indrukwekkende palmares. En dan heel stilletjes dromen dat we hem ooit nog een keer in een andere hoedanigheid terug zullen zien in de Goffert. Want denkend aan zijn werk met Jasper Cillessen, lijkt het ons toch dat er op zijn minst een geweldige keeperstrainer verscholen gaat in Gábor.