De vijfde stemronde van de DTH Awards is voor de “Roestige Drol”
(De ‘prijs’ voor de slechtste of meest vervelende persoon/groep/organisatie)
[singlepic id=2654 w=320 h=240 float=center]
De genomineerden zijn:
Evander Sno
Op een enkele (vooruitziende?) uitzondering na klonk er voornamelijk gejuich in de supportersrangen toen deze zomer bekend werd dat Evander Sno zijn loopbaan zou vervolgen bij NEC. En waarom ook niet? Hij mocht dan weliswaar een goed gedocumenteerd hartprobleem hebben, maar Sno was in seizoen 2011-2012 de grote man bij RKC die de hele ploeg op sleeptouw nam. En bovendien was hij ook nog eens verkozen tot Speler van het Jaar door de VI. Een topsporter en een echte persoonlijkheid. Een absolute klapper dus van Aalbers dat hij deze speler wist binnen te halen.
Dachten we. Helaas bleek het in de praktijk wat anders. Sportief deed Sno het in het begin op zich niet eens zo slecht, al leek hij in het systeem van Pastoor lang niet zo comfortabel als bij RKC. Waar NEC een vlot en snel veldspel voor ogen stond, daar was Sno meer van het temporiseren. Ook zijn nonchalante en onzorgvuldige spel wekte irritatie bij de achterban. Het was echter een incident buiten het veld waarmee Sno deze nominatie in de wacht sleepte. In de uitwedstrijd tegen Feyenoord eind september zakte hij plots op het veld ineen. Nader onderzoek leerde dat er op zich niks ernstigs aan de hand was met zijn hart. Sterker nog, Sno zou via een simpele operatie zelfs volledig symptoomvrij en zonder defibrillator door het leven kunnen gaan. NEC ondersteunde de operatie en revalidatieperiode van harte, al zou dit Sno voor de rest van het seizoen buitenspel zetten. Je kunt immers geen prijskaartje plakken op iemand’s gezondheid.
Volgens Sno was het echter niet genoeg. Hij vond dat vooral zijn coach, Alex Pastoor, niet genoeg interesse had getoond in zijn hersteltraject en meende dit publiekelijk te moeten verkondigen via de Televaag, tot grote verbijstering van de club en Pastoor zelf. Sno verdedigde zichzelf door te zeggen dat hij een gevoelsmens was en dat dat soort zaken belangrijk voor hem zijn. Ongetwijfeld heeft het er dus echt helemaal niks mee te maken dat hij, door bewust aan te sturen op een breuk, nu transfervrij en zonder hartkwaal ergens anders een flink salaris kan gaan opstrijken. Nee toch, Evander?
De rode kaarten brigade
We willen de tegenvallende resultaten van dit seizoen zeker niet ophangen aan rode kaarten, maar het kan niet ontkend worden dat de gestage regen aan prenten bepaald niet heeft geholpen en op sommige momenten zelfs funest was voor het wedstrijdverloop. De kapitein van de rode kaarten brigade dit seizoen is zonder enige schim van twijfel Kevin Conboy. De linksback pakte maarliefst drie direct rode prenten, een aantal dat door slechts één speler in de historie van het betaald voetbal (Van Atteveld) overtroffen is. Vooral de manier waarop hij de kaarten pakte en zijn reacties naderhand leidden tot irritatie.
Ook andere spelers lieten zichzelf echter niet onbetuigd. Denk bijvoorbeeld aan de domme en totaal onnodige kaart voor Van der Velden thuis tegen AZ, waardoor deze cruciale wedstrijd die in het voordeel van NEC leek te kantelen ineens geheel op haar kop werd gezet. Of de gefrustreerde actie van Koolwijk in de glasbak. Tel daarbij op de kaarten voor Will (direct rood) en Amieux en Pálsson (allebei twee keer geel in de glasbak) – al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat deze kaarten (of althans twee van de gele) ietwat overtrokken waren – en Pastoor heeft dit seizoen een flink aantal wedstrijden met een gemankeerde selectie moeten aanvangen. Vervelend voor het team, maar bovenal een smet op de club. Wij zien graag gebikkel op het veld, maar dan wel op een correcte manier!
De cultuurbewakers bij NEC
Of eigenlijk dus degenen die dit zouden moeten doen, maar het de laatste tijd in onze ogen toch flink af laten weten. De laatste jaren zagen we met veel vreugde dat er een gestage toename was van echte clubjongens in de diverse geledingen van NEC. De laatste tijd lijkt er echter juist weer sprake van een exodus. Er mogen dan allerlei plausibel klinkende verklaringen voor gegeven worden, feit is wel dat we in het tijdsbestek van een jaar of twee afscheid hebben moeten nemen van mannen als Jack de Gier, Anton Janssen, en zeer recentelijk nog Arno Arts, die blijkbaar opeens niet meer in “het profiel” zou passen. Ook aarts-NEC’er Ronnie de Groot lijkt dezer dagen een beetje het ondergeschoven kindje van de technische staf, waarin nieuwkomer Robert Molenaar ons Bikkel’s vertrouwde plekkie lijkt te hebben overgenomen. Wellicht zien wij dit helemaal verkeerd en is er een goede reden dat echte NEC’ers langzamerhand steeds dunner gezaaid raken bij de club, maar het baart ons toch zorgen om dit soort trends te zien. Staf, spelers en bestuursleden, hoe capabel ook, zijn altijd slechts passanten; voor overleving en vooruitgang op de lange termijn heb je echter mensen nodig die de club van binnen kennen en koesteren, clubjongens die de continuïteit waarborgen. Zodra die jongens, vrijwillig of minder vrijwillig, langzaam wegsijpelen, is het hoog tijd om je zorgen te gaan maken.
Je kunt nu je stem uitbrengen op een van de onderstaande keuzes. Je kunt ook nog altijd stemmen in de voorgaande Awards.
Sorry, er zijn geen polls op dit moment.