De ranglijst liegt niet. We zijn degradatiekandidaat nummer één. En moeten blijven hopen dat “Alles weer goed komt” , maar de eerlijkheid gebied wel te zeggen dat het vertoonde spel van dit moment niet het vertrouwen geeft om Mario’s legendarische woorden met kracht uit te spreken.
Het was crisis; het is nu nog groter dan dat. Er wordt keihard gewerkt door iedereen op Stadionplein 1 om voor de ommekeer te zorgen, daar twijfel ik niet aan, maar er is wel behoefte aan sterke leiders binnen en naast het veld die het vertrouwen uitstralen om het naderende onheil te kunnen doen stoppen. Helaas (en dat is een harde waarheid) worden dat soort type leiders gemist.
Neem Edo Ophof, de technisch directeur. In deze tijd moet hij snappen dat rust belangrijk is en hij moet juist nu voor zijn mannen staan. Wat doet meneer, voor de camera van TV Gelderland? Hij noemt zijn spelers “labiel in de bovenkamer”. Nee, dat zal de onzekerheid bij de mannen wegnemen. Misschien wilde hij zijn spelers prikkelen? Nou dat is dan mooi niet gelukt. In plaats van als een technisch directeur met ferme uitspraken te komen, komt hij op mij over als iemand die alvast bezig is met het schoonvegen van het eigen straatje. Heeft hij ongelijk en mag de harde waarheid niet gezegd worden? Nee, iedereen snapt dat het natuurlijk ook een mentale kwestie is, maar sla dan intern bijvoorbeeld in het spelershome met de vuist op tafel.
Anton is en blijft natuurlijk een held, maar met name in de laatste twee wedstrijden krijg je het gevoel dat onze trainer nog steeds aan het zoeken is. Hij lijkt het soms echt niet meer te weten en wisselt vaak. Vier spelers stonden zelfs niet op hun “eigen” plaats. Zijn behoudende speelstijl tegen Cambuur was op voorhand misschien nog enigszins uit te leggen. Sterker nog, de tweede helft tegen Twente speelde je ook zo en dat leverde toch twee goals op. Zaterdag bleek al na 10 minuten dat het op deze manier niets zou worden. Wat volgde was weinig en de wissel die als eerste had gemoeten, kwam als laatste. Pijnlijk om te zien hoe NEC de eerste helft van het kastje naar de muur werd gespeeld door een zeer zeer matig Cambuur. Volgens Anton “kon het alle kanten op.” Behalve de goede had hij er dan eigenlijk bij moeten zeggen, maar dat was hij even vergeten denk ik. Anton zal het niet met me eens zijn, maar het is de harde waarheid.
Supporters maken zich terecht druk en moeten machteloos toezien hoe NEC het zichzelf steeds moeilijker maakt. Het is logisch dat de fans er klaar mee zijn. Het voetbal is al maanden niet om aan te gluren, identificatie met dit elftal is moeilijk en het is pijnlijk om te zien dat je geen team ziet dat voor elkaar door het vuur wil gaan. En toch, de club heeft ons nu juist keihard nodig. Nu moeten we als supporters laten zien dat we niet voor niets supporter zijn van NEC. Passie op de tribune tegen AZ en ondanks de belachelijke buscombi massaal mee naar Utrecht. We laten ons cluppie toch niet stilletjes afvoeren naar de slachtbank? Misschien geeft die houding de selectie wel net die boost om wel beter te presteren. We zullen het toch echt met deze selectie moeten doen, ook dat is een harde waarheid. Op voorhand weet ik in ieder geval dat het meer op zal leveren dan spelers afvallen in de media en onzekerheid uitstralen. Borst vooruit en bedenk: Valt de strijd niet altijd mee, verlies dan toch nooit de moed, hou hoog de naam van NEC in voor en tegenspoed!