Tja, we denken maar zo, als de ploeg geen zin meer heeft in de rest van het seizoen, dan hebben wij ook geen zin meer in het bedenken van pakkende titels. NEC gooide er in de afgelopen dagen nog maar eens een paar besloten trainingen tegenaan. Wellicht om ervoor te zorgen dat de supporters niet al te hard zouden gaan lachen bij het zien van de opstelling. Leest u even mee.
Babos overtuigde de laatste weken bepaald niet, maar aangezien NEC toch nergens meer om speelt en het zijn laatste wedstrijden zijn, zou je hem wellicht lekker het seizoen kunnen laten uitspelen. Denken wij dan. Of als het dan toch anders moet, probeer het eens met zijn beoogde opvolger: Kalle Johnsson. Maar nee, het werd weer eens Sinouh-tijd. Verder zagen we plots Bovenberg (u weet wel, die tot dusverre lichtelijk tegenvallende rechtsback) centraal opdraven voor een geblesseerde Breuer, terwijl Cmovs (u weet wel, die talentvolle centrale verdediger) moest banken. En door de blessure van Rieks kreeg op de linkervleugel Amieux (linksback) de voorkeur boven George (vleugelspeler). Ach ja, er zal ongetwijfeld een diepgaande gedachte achter hebben gezeten.
Wat die gedachte ook zijn mocht, binnen vijf minuten stond Twente al voor. Van der Velden besloot bij een corner op het moment suprème tegenstander Douglas maar even wat ruimte te gunnen, zodat hij de 1-0 kon binnenkoppen. Vervolgens deed NEC weer braaf de bekende rondootjes. Tikkie breed, tikkie terug, tikkie vooruit, tikkie terug. Met het balbezit zat het in de eerste helft dan ook best goed.
Met de goals helaas wat minder. Een van de tikkies terug van Koolwijk ging een beetje verkeerd en Castaignos mocht op aangeven van Chadli de 2-0 binnentikken na een goede twintig minuten voetbal. Onze ploeg reageerde zoals we de laatste weken van ze gewend zijn, met de messen tussen de tande met een rustig vervolg van het tikkie-takkie achterin. We haalden er zowaar de rust mee.
In de tweede helft mocht Falkenburg opdraven voor Platje, waardoor we op papier dus geheel zonder aanvallers speelden (je moet toch iets als je je verveelt, dus we hebben het netjes opgezocht: volgens de officiële site staan Van der Velden, Foor en Falkenburg allen geregistreerd als middenvelders, en Amieux als verdediger. Laat het niet gezegd worden dat DTH onjuistheden verspreidt). Precies wat we nodig hadden om een 2-0 achterstand om te buigen. Of wacht, 3-0, want binnen een minuut na de hervatting had ook Chadli zijn goaltje meegepikt.
Vijf minuten later deed NEC zowaar eens wat terug. Uit een vrije trap (hoe anders?) krulde Van der Velden de bal in het Twente-doel. Een kortstondige opleving leek in de maak, totdat Twente in de 59e minuut weer orde op zaken stelde met de 4-1. In het laatste kwartier werd George ingebracht en in de laatste minuut van de reguliere speeltijd scoorde een verder totaal onzichtbare Falkenburg zowaar op fraaie wijze (bal in een keer op de pantoffel) de 4-2. In diezelfde minuut maakte Twente er echter ook weer 5-2 van, nadat onze verdediging collectief besloot dat ze vandaag al te hard gewerkt hadden en allemaal de directe tegenstanders lieten lopen.
We weten het, we spelen nergens meer om deze laatste wedstrijden. Het is alleen zo vreselijk jammer dat de ploeg dat blijkbaar zo letterlijk neemt dat men niet eens de moeite doet om te proberen om de vrije val van de laatste weken te doorbreken. Je zou toch denken dat een profvoetballer een zekere vorm van trots heeft, of op zijn allerminst in deze fase van de competitie nog een leuke transfer wil afdwingen om weg te vluchten uit deze tamme bedoeling, maar wij zien er op het veld althans weinig van terug. Wat verlangen we dezer dagen toch naar karakterjongens, de Björns (allebei), de Paymansen, de Vissers, de Bikkels. Mannen die oorlog konden maken op het veld, geen borduurpatronen.
Ach ja, gelukkig is het seizoen bijna voorbij. En dat is wellicht de meest trieste constatering van dit alles: we verlangen zowaar naar de zomerstop…