2013 gaat de boeken in als één van de matigste jaren sinds NEC onafgebroken op het hoogste niveau acteert. Toch is er licht in de duisternis, al moeten we goed zoeken.
Het jaar der ongelukkigen
Wie herinnert zich nog de eerste twee maanden van 2013? NEC verbaasde vriend en vijand. Ondanks ingewikkeld positiespel weet NEC de nodige punten te halen. NEC staat rotsvast op een ‘Europese’ plek. Geen vuiltje aan de lucht.
Wat er toen gebeurde ook dat verbaasde vriend en vijand: vanaf maart tot en met oktober wist NEC niet te winnen. Ondanks dat echt alles hetzelfde blijft, verliest NEC keer op keer (of ligt het aan Melvin Platje, die niet wil warmlopen?) De ongekende negatieve reeks (NEC weet in de 34 wedstrijden, die 2013 telt, slechts 7x te winnen) is nog steeds onverklaarbaar. NEC eindigt het seizoen als 15e.
De malheur wordt doorgetrokken in het nieuwe seizoen: al snel staan we stijf onderaan. De rampspoed is nu wél goed verklaarbaar. Te veel spelers hebben de club verlaten. De nieuwe spelers zijn allemaal onbekend. NEC is zijn hart en zijn verstand kwijt: opportunisme is troef. Pastoor kan er niks mee, zijn ontslag volgt. Vlak daarop wordt Carlos Aalbers als clubman op schandalige wijze aan de kant gezet. NEC begint opnieuw, het moet wel.
Hoop, geloof en liefde
In de duisternis zoekt NEC naar zichzelf. Het rood-zwart-groene licht zit op de bank. Jack de Gier, Wilfried Brookhuis, Anton Janssen en good old Sije Visser en Ron de Groot vormen het kloppende hart van de club. Het is echter te romantisch het herstel het begin van wat een herstel zou kunnen zijn, volledig aan deze clubmannen toe te schrijven. Dit hart kan niet kloppen zonder een pacemaker; de investeerders. Een select groepje rijke fans komt opdraven wanneer het hun belieft. Komen ze niet, dan sterft NEC. Komen ze wel, dan komt het goed. Of niet. De investeerders hebben een grote portemonnee en een grote mond, maar voetbal blijft toch een vak apart. Hoe dan ook, dit is een organisatiewijze waar NEC niet lang in moet willen blijven zitten.
Intussen op het veld pakt NEC met een iets behoudender speelstijl, met een steeds beter op elkaar ingespeeld team, maar vooral met veel inzet en passie en een ongekend positief Nijmeegs publiek de punten. Er is perspectief, maar er is ook nog steeds die vermaledijde laatste plaats.
NEC is de beste nummer laatst ooit. De lijst met concurrenten is gelukkig nog steeds lang. De nivellering in de eredivisie komt NEC dit jaar goed uit. Vast staat dat 2014 een gekkenhuis wordt.
Doorbijten
Waar NEC veelvuldig het nieuws haalt in de competitie, sluipt het stil en geniepig door in de beker. De 0-1 tegen Groningen was extreem lekker. Het brengt NEC in de kwartfinale. Utrecht moet nu op bezoek in de Goffert. Die kunnen we hebben. Tot nu toe is het een heel mooi bekertoernooi, maar het kan nóg mooier. Dit zal wel het uiterste vragen van NEC.
Ik hou me vast aan de gedacht dat NEC als eerste-divisionist in de finale van de beker heeft gestaan. Moet je nagaan wat het kan halen als het gewoon in de eredivisie blijft. #ééndingiszeker…