In de afgelopen 50 jaar was een buitenlandse speler een speler waarvan de verwachtingen zeer hoog gespannen. Meestal konden ze ook echt net wat meer: Antti Sumiala, Manuel Sanchez Torres, zij waren topscoorder van onze club. En zij waren omringd met jongens uit de regio: Cees Lok, Frans Paymans, Carlos Aalbers enzovoort, enzovoort.
De laatste 5 jaar is het precies het omgekeerde. Van de jongens uit de regio wordt ontzettend veel verwacht (lang leve de jeugdopleiding) maar de doorstroming is beperkt. Die paar die wél weten door te breken, zijn nog geen echte kerels en omringd met louter spelers uit het voormalige Oostblok of Scandinavië.
Herken je club
Tegenwoordig gaat alleen maar om het halen van spelers. Er moeten gewoon spelers komen. Wie, waar vandaan of wat hun positie is, dat maakt niet uit (ze kunnen er in Madrid over meepraten). De identiteit van een club wordt steeds meer een (vergeten) geschiedenis en ontwikkelt zich meer en meer tot een merk.
Neem de derby. ‘Vroeger’ was dat een beleving. De stad zinderde minimaal een week van te voren. De spelers stonden stijf van de spanning en de testosteron. Had eenmaal het fluitsignaal geklonken dan vlogen de tackles je om de oren. Een zekerheid was het dat er minimaal een rode kaart of een forse blessure viel. Fair play, echt niet: wat volgde was een 90 minuten lange stammenstrijd. Achteraf kreeg alleen de scheids misschien een handje. Inmiddels zongen de supporters de hele wedstrijd de longen uit het lof en kreeg iedere NEC-speler een lofzang en iedere tegenspeler een lading verbale stront over zich heen. Zowel op als buiten het veld was het in alles Nijmegen tegen arnhem.
Nu lijkt de derby meer een gimmick. Heel goed dat de spelers hun best doen, maar (opa) Max is toch wat sceptisch. Spelers die hier een paar maanden zijn, dragen een Enniesee- shirtje? Misschien een beetje misplaatst. Er is verteld dat ze alles moeten geven, maar deze mate van inzet kan toch ook tegen zeg Go Ahead Eagles? Het gaat me juist om het oprechte, het misgunnen, het onsportieve, het zuiver emotionele, kortom authenticiteit. Niet om die ene lompe tackle omdat het verwacht wordt, niet om de berekende emotie.
FC Boekhoorn – FC Jordania?
Het derbygevoel van nu is helaas puur gebaseerd op de geschiedenis, maar niet op het nu. Het derby-DNA dreigt door commercie om zeep geholpen te worden. Bij NEC zou voor de meeste spelers degradatie geen enkel gevolg hebben: ze gaan dan gewoon weg. Maar het is nog veel duidelijker te zien aan de tegenstander van vorig weekend: Chelsea 2. Dit zijn toch geen Vitesse-spelers? Driekwart van het elftal speelt een jaartje in de glasbak en gaan dan ongeacht het resultaat terug de Noordzee over.
Wat ze aan de Rijn doen, is je reinste diefstal: ze stelen ons derbygevoel! Boeh!!!
Je zou haast waardering krijgen voor Theo Janssen, het vadsige fossiel uit vervlogen derbytijden. Alleen dankzij hem leeft de gelderse derby nog steeds, zoals de derby hoort te leven. #misschiengaatdelaatstealineaw