Waar NEC de tegenstander van vandaag, FC Groningen, enkele dagen geleden nog te vlug af was in de beker, daar liet de wedstrijd van vandaag weer eens pijnlijk zien waarom Groningen 6e staat en NEC laatste. Een goed gevuld uitvak moest met lede ogen toezien hoe er bij tijd en wijle weer ouderwets geschutterd werd in onze achterhoede, met een afgetekende 5-2 nederlaag als gevolg. De vijf tegengoals van vandaag brengen de draai-om-de-oren teller inmiddels alweer op 49 (!) in jaargang 2013-2014. Een betere illustratie van wat er mis is met dit seizoen is er niet te vinden. In voorgaande jaren leunden we vaak op een solide defensie en incasseerden we relatief weinig; dit seizoen is het wekelijks open huis bij NEC.
Het begon vandaag alweer na een klein kwartier, waarin beide ploegen eigenlijk redelijk gelijk op gingen. In de 14e minuut mocht De Leeuw echter kinderlijk eenvoudig wegdraaien van ons gelegenheids centrumduo (Van Eijden en Disveld) in de zestien en de 1-0 binnenschieten. Tien minuten later was het alweer raak. Van Eijden speelde Jahanbaksh in, die in de rug geduwd werd door Botteghin maar volgens de scheids blijkbaar wat te makkelijk neer ging. Groningen mocht ietwat dubieus verder in de persoon van Kostic, die in de tegenstoot Conboy te snel af was en de bal langs Johnsson in de verre hoek plaatste. Drie minuten later was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. Van Eijden peerde volledig mis terwijl hij een Groningse voorzet probeerde weg te werken en de bal dwarrelde knullig het eigen doel binnen voor de 3-0. Dit was gelukkig voor ons ook de ruststand, terwijl een gefrustreerde Koolwijk en passant nog een gele kaart meepakte.
In de tweede helft kwam Groningen al vroeg op de 4-0. En hoe! De Leeuw joeg met een waarlijk wonderschoon hakje (doelpunt van het jaar?) de bal het doel in, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat hij dit wel mocht doen in volledige vrijheid, omdat onze verdedigers in geen velden of wegen te bekennen waren. Even later werd Koolwijk door Janssen preventief gewisseld voor Stefánik, omdat Ryan openlijk liep te solliciteren naar een tweede gele of zelfs direct rode prent. Enkele minuten later deed NEC zowaar wat terug. Jahanbaksh kreeg de bal met wat kunst- en vliegwerk bij Hemlein, die de 4-1 binnenschoot. Diezelfde Jahanbaksh schoot vijf minuten later van afstand zelfs de 4-2 binnen. Wie hoopte op een klein kerstwonder kwam echter bedrogen uit. Nadat een vrije trap van Chery nog op miraculeuze wijze via beide palen ons doel uit caramboleerde en Johnsson even later met een katachtige redding een bal van de doellijn plukte, was het uiteindelijk alsnog raak. Een voorzet van links vloog op knullige wijze langs alles en iedereen van NEC op, waarna een volledig vrije (!) De Leeuw kalmpjes mocht binnentikken voor de 5-2. Dit was ook de eindstand, al had Groningen met een beetje goede wil het eerbetoon voor Martin Koeman nog wel wat hoger kunnen laten uitvallen.
Een treurig einde van een treurige eerste seizoenshelft dus. Het analyseren kan beginnen, maar degenen die die analyse moeten uitvoeren zullen er nog een aardige kluif aan hebben. NEC heeft onder Anton Janssen aangetoond over veerkracht en vechtlust te beschikken, maar tevens blijkt de ploeg achterin nog altijd zo lek als een mandje te zijn. Tegen een gemiddelde van bijna drie tegendoelpunten per wedstrijd is maar weinig aanvalsdrift opgewassen.
Moeilijker is het om uit te vogelen waarom NEC zo belachelijk veel tegengoals krijgt dit jaar. Is het simpelweg kwaliteit? Is het gebrek aan automatismen? Is het aanhoudende druk doordat de slag op het middenveld verloren wordt? Is het een beetje van al die dingen? Een ding is in ieder geval zeker: er is nog heel wat werk te verrichten deze winterstop, zowel op als buiten het veld, om onze club op het hoogste niveau te houden dit seizoen.