Afgelopen maandag schreef Mark op DTH een column over de vicieuze cirkel waarin NEC is beland. Hij sloot af met de vraag of ‘de investeerders’ nog wel moeten wachten met investeren, want straks is het misschien te laat. Een terechte vraag.
Ik wil hier nog iets aan toevoegen. Het is niet alleen de vraag hoe lang de investeerders nog moeten wachten, het wordt ook tijd dat ze met de supporters gaan communiceren over hun plannen en over zichzelf. Ik zal uitleggen waarom.
De investeerders hebben 20% van de aandelen, maar wel alle macht binnen de club in handen. Het intrigeert mij al langer dat wij, de supporters, nauwelijks weten wie die investeerders zijn en geen enkele informatie hebben over wat ‘investeren’ zou kunnen inhouden. We kennen alleen het saneringsplan, dat nog zo’n twee jaar in beslag moet nemen. Maar dat zal toch niet het hele plan zijn? Er zal toch wel iets bedacht zijn voor de periode daarna? Men zal toch wel een concreet doel hebben, een toekomstvisie?
We weten het niet.
Een groep die 20% van de aandelen heeft en blijkbaar alle macht, daar kun je op zichzelf al vraagtekens bij zetten. Kwalijker is dat deze machthebbers voor de supporters niet rechtstreeks aanspreekbaar zijn. Ook communiceren zij niet rechtstreeks met de supporters en leggen zij geen verantwoording af. Over transparantie gesproken! Goed beschouwd is de situatie bij Vitesse op dit vlak veel overzichtelijker. Er is één eigenaar, hij is de baas en ook als zodanig aanspreekbaar voor pers en supporters.
NEC heeft geen geloofwaardige bestuursstructuur meer omdat de bestuursorganen niet onafhankelijk opereren. Alle belangrijke posities worden ingenomen door stromannen van de investeerders. De managers en bestuurders die we kennen (Ton van Gaalen, Edo Ophof, Carlos Aalbers, Bart van Ingen) zijn weliswaar de dagelijkse leiding van de club. Maar de strategie en het beleid voor de langere termijn, dat wordt door de investeerders (inclusief Van Gaalen overigens) bepaald. Tenminste, dat denk ik. Als er al een strategie is.
We weten het niet.
Het is toch curieus dat pogingen om het stadion in eigen beheer te moderniseren worden toegelicht door Hans van Delft. Oh ja, denk je dan, die hebben we ook nog. En we kennen allemaal Marcel Boekhoorn. Hoewel, kennen is een groot woord. Door foto’s uit de roddelbladen (je weet wel, de tandarts) weet ik dat hij bestaat. Maar net als de meeste supporters heb ik nog nooit bewegende beelden van de man gezien, laat staan dat ik hem al eens iets heb horen zeggen.
Maar goed, Marcel Boekhoorn dus. Een van de rijkste mensen van Nederland over wie steeds weer hetzelfde verhaal opduikt: hij wil nog een keer echt instappen bij NEC. Is dat het plan? Dat Boekhoorn over twee jaar vol gaat instappen? En wat zou dat dan inhouden? Gaat hij ons dat nog een keer vertellen?
We weten het niet.
De groep investeerders heeft op de achtergrond de touwtjes in handen. Ze hebben misschien prachtige plannen met de club maar die worden dan wel buiten het zicht van de supporters gehouden. Het ontbreekt in deze moeilijke periode aan transparant en inspirerend leiderschap en er zijn geen plannen (bekend) die de supporters hoop geven op betere tijden.
Begrijp me goed, het is prima dat de supporters mogen meepraten over de shirtjes en de kwaliteit van het broodje bal, dat we kunnen twitteren met Bart van Ingen over #samenbeternec, dat er weer echt bier geschonken wordt in het stadion, dat er een supportersplein is ingericht. En zo zijn er nog wel meer positieve ontwikkelingen bij NEC te noemen. Maar dit zijn, met alle respect, slechts bijzaken. De fundamentele problemen: voortdurend geldgebrek en daardoor slecht voetbal (Mark benoemde het al), worden er niet door opgelost. De positie die de investeerders binnen NEC innemen, betekent dat zij een verantwoordelijkheid hebben naar de supporters en openheid moeten geven over de plannen die zij met de club hebben.
Wichard