Ik heb lang haar, niet van de hippe soort. Het is me meer dan eens overkomen dat ik met vrienden of collega’s naar een foute tent ging en er niet in kwam. Normale mensen zeggen als iemand in hun gezelschap dat overkomt: zak maar in de stront met die toko van je, we gaan wel met zijn allen naar de buren. Marokkanen maken het elk weekend mee, het debat erover laait terecht met enige regelmaat op.
De selectie van Vitesse ging ook op stap. Niet voor de gezelligheid, maar om een beetje te oefenen en aan teambuilding te doen. Opvallend genoeg was de reisbestemming Abu Dhabi, onderdeel van de Verenigde Arabische Emiraten. Prettig weer gegarandeerd en ze zullen ongetwijfeld flink in de watten zijn gelegd. Want oliesjeiks worden op voetbalvlak graag serieus genomen (ook al kunnen ze er daar geen reet van). Voetbal is voor hen bovendien een vehikel voor het opbouwen en onderhouden van netwerken met zakenlui en politici in het Westen, om hun gas- en oliebelangen veilig te stellen. Op zich al een reden om je af te vragen wat je daar eigenlijk te zoeken hebt, maar het is uiteraard geen toeval dat juist Vitesse daar gaat winterballen. De fossiele energiebelangen van de Russische broodheren van de Arnhemse club zijn immers dezelfde als die van hun collega’s in het Midden Oosten.
Dat alles weet ieder weldenkend mens en wekt nauwelijks meer verbazing in de door geld gedomineerde voetbalwereld, ware het niet dat Vitesse een Israëlische voetballer in de gelederen heeft: Dan Mori. Op zich al curieus dat die jongen in de media stelselmatig wordt neergezet als Joodse speler. Alsof je Peter van Vossen of Jaap Stam voortdurend als protestant neerzet: boeien. Wie de Arabische wereld een beetje kent, weet dat je dan een probleem in huis hebt. Sinds de jaren zestig verkeert Israël op voet van oorlog met nabije en verre buren, omdat zij in de ogen van de Arabieren Palestina hebben bezet. Mensen met een Israëlisch paspoort komen tig landen in de regio niet in. Zou Vitesse zich dat werkelijk niet gerealiseerd hebben?
Ik kan me dat nauwelijks voorstellen. Veel waarschijnlijker lijkt me het scenario dat Vitesse het er gewoon op aan heeft laten komen. Ook naar zeggen van de club zelf bleken er pas een dag voor de trip problemen. Ik denk dat men dacht: “We zijn te gast, hij komt er vast wel in. En zo niet, dan is dat jammer voor hem, maar dat plooien we wel recht”. Die lezing is des te waarschijnlijker omdat minister Timmermans van Buitenlandse Zaken naar buiten bracht dat Vitesse zijn ministerie helemaal niet heeft ingeschakeld om Mori alsnog het Emiraat binnen te loodsen. De Emiraten zelf beweren dat ze zelfs nooit een inreisverzoek voor Mori hebben gehad, wat erop zou wijzen dat Vitesse op voorhand al wist dat hij niet binnen mocht: nog erger.
Zijspoortje, en ik kan op internet de wedstrijd niet meer terugvinden, maar ik herinner me nog goed dat NEC toch wel zo’n twintig jaar gelden een oefenpot tegen de Verenigde Arabische Emiraten speelde. De nationale selectie nog wel. NEC won, een unicum in die dagen. Op de tribune werden grapjes gemaakt over de Arabische namen van de spelers: “Hassan Met Zijn Jas An” enzo. Daar glimlach je tegenwoordig om.
Terug naar Vitesse, dat volop verontwaardiging oogstte met haar opstelling. Clubsponsor Menzis en politici van links en rechts vielen over de club heen. Dat Vitesse louter uit zakelijk belang gaat oefenen in een vette dictatuur boeit kennelijk niemand, maar de gemoederen raken het kookpunt als een speler omwille van zijn paspoort wordt geweigerd. Komisch natuurlijk om te zien hoe die arme Esther Bal namens de clubleiding het verweer mag stamelen (waar zijn al die schatrijke bestuurders op het moment dat de samenleving terecht een antwoord van hen verwacht?), maar ik vraag me in alle oprechtheid af hoeveel andere Nederlandse clubs met zijn allen naar huis waren gegaan. Wat natuurlijk het enige is wat je kunt doen als je samen op stap gaat. Dat Mori in de media zei dat zijn medespelers vooral moesten gaan spelen, zegt me helemaal niks. Of hij nou zo trots is dat hij zich niet door een stel Arabieren wil laten kleineren (wat hem zou sieren), of dat hij het (al dan niet gedwongen) zei uit loyaliteit naar zijn werkgever: het doet er niet toe. Het adagium moet zijn: samen uit, samen thuis.
Stel nou dat NEC het volgend jaar in zijn bol krijgt en een oefentripje in de VS maakt. Moeten ze wel in de zomer doen, want ’s winters is het zelfs in Louisiana tegenwoordig stervens koud. Stel nou dat de hele selectie op JKF-airport staat, en dat de autoriteiten Alireza Jahanbakhsh de toegang ontzeiden, omdat zijn Iraanse kop hen niet aan staat ofzo. Of omdat zijn achterneef door de CIA gezocht wordt. Gaat onze selectie dan ook vrolijk ballen en zetten ze Alireza op het vliegtuig terug? Ik mag hopen van niet, maar als ik eerlijk ben, steek ik mijn hand er niet voor in het vuur. En dat is erg.
Joris