Gisteren op het voorplein vroeg Edo Ophof aan de supporters wat er volgens de fans dan zou moeten veranderen om het tij te doen keren. Nu op deze zondag van de kater vraag ik me af of hij zelf wel een antwoord heeft op zijn vraag. Het zal waarschijnlijk weer iets zijn van reageren op de ontstane situatie in plaats van werken vanuit een visie. Te lang is er gedacht het komt allemaal goed, Pastoor en Aalbers weg en de weg omhoog zou gevonden worden. We missen wat body op het middenveld, we halen Mulder, we moeten een spits achter Higdon en een centrale verdediger (of was het back?) en we bellen wat rond bij vrienden in Amsterdam. Reageren op. Er zal best een bepaalde visie achter zitten, maar ik zie hem niet en ik voel hem niet.
Daarna kwamen we in het tijdperk van de finales. Nog 10 finales, nog 9 enz enz. De enige finale die succesvol was, was die in Waalwijk. De finale van gisteren was voor de spelers gewoon een wedstrijd. Geen enkele bezieling waardoor je ook maar een beetje het idee kreeg dat de spelers met een finale bezig waren. Slappe hap was het, meer niet en het is schrijnend om te zien hoe onze mannen fysiek niets in te brengen hebben. Ophof riep het gisteren wel, de echte mannen moeten opstaan, maar welke dan? Wij hebben met jongens als Koolwijk, Rieks en Stefanik niet bepaald fysieke spelers op het middenveld staan, om nog maar te zwijgen over de spelers op de flanken. En mede op basis van die fysiek legde je het af daar in Aken-West.
Of zou Ophof meer doelen op voetballende kwaliteiten? We willen immers alles zo mooi voetballend oplossen en met de druk naar voren spelen. Maar of je zet echt druk of je zakt echt in om de linies kort op elkaar te houden, maar gisteren was het van beide niets. En voetballen zullen deze spelers echt wel kunnen. Maar dat is mooi voor als je in de middenmoot speelt, zonder druk. Degradatievoetbal vraagt een andere instelling. Geen afbraakvoetbal, maar ook niet steeds bij ieder duel op de grond liggen en schreeuwen om een vrije trap. Spelen op de grens en niet met een domme frusty tackle op het middenveld in de 90ste minuut over die grens gaan. Niet het risico nemen maar de bal gewoon over de zijlijn schieten als het moet. Niet inhouden bij een tackle, maar wel het vuile werk voor een ander op willen knappen voor een ander. Maar goed, voor dat laatste heb je een team nodig.
Ophof riep op de supportersavond dat hij het toch echt blijft zoeken in het buitenland. Daar heb je betere kwaliteit spelers voor minder geld. Maar het gaat niet om betere spelers die meer geld zullen opleveren alleen, het gaat ook om het team. En dan heb ik het over de balans en de communicatie, maar ook de teamgeest en de sfeer buiten het veld. Dan kun je volgens mij soms beter mindere kwaliteit spelers hebben die er samen voor gaan en elkaar verstaan, letterlijk en figuurlijk. Roda bewees het gisteren.
Bij de financiële middelen die NEC heeft past een realistische speelstijl. Gezien het aantal tegengoals dat ondanks alle veranderingen nog steeds hoog is en blijft, wordt het met week naïever om maar te denken dat je met aanvallend voetbal en de druk naar voren de andere teams wel even de wil kunt opleggen. Ik ben teleurgesteld over teveel om op te noemen gisteren en boos op het gebrek aan echte strijd en bezieling bij de spelers. Het is terecht dat spelers daar op het voorplein met ferme taal op zijn aangesproken. Het is ontzettend triest dat bij sommigen die woede tot uiting kom met duw -en trekwerk richting spelers. Schreeuw ze de waarheid toe, maar blijf ten alle tijden van ze af!! Datzelfde is natuurlijk ook van toepassing op de stewards.
Op een dag als deze voor mij even geen #samenbeternec, nog 7 finales, focus op Utrecht en positieve energie om er weer vol achter te staan. Volgens Edo is het laatste het belangrijkste dat wij als supporters kunnen doen. Natuurlijk, maar dan ook wel voor een team dat iedere wedstrijd zelf met de volle overtuiging speelt. Verwacht het nog niet vandaag, de zondag van de kater, misschien volgende week, want degradatie is na gisteren weer dichterbij gekomen, maar accepteren is nog te vroeg. Ook voor ons supporters.
Zo, ik ben het even kwijt en ik sluit me maar aan bij het couplet uit ons clublied dat collega trouwe hond Mark gisteren op de website plaatste. En valt de strijd niet altijd mee, verlies dan toch nooit de moed. Dat is vandaag toch wel moeilijk. Maar vooruit: HUP NEC!
Bleum