Over een maand is het een jaar geleden dat de basis werd gelegd voor de degradatie van afgelopen seizoen. Wat er in juli en augustus 2013 allemaal gebeurde bij NEC willen we nooit meer meemaken. Eén van die dingen was dat NEC ineens een half dozijn nieuwe spelers erbij kreeg. Op de transferdag van 31 augustus kwamen daar nog eens drie nieuwe namen bij. Dit waren allemaal stuk voor stuk individuen die geen binding met de club hadden en geen team vormden. 11 maanden later – nu dus – is NEC een lege huls.
De ezel, de steen
De vorig jaar gehaalde spelers vinden zichzelf te goed voor de Jupiler League en willen vertrekken. De sterkhouders van NEC voelen zich ook te goed en willen ook weg. NEC mag dus nóg meer nieuwe spelers halen dan vorig jaar. En is van plan dat te doen. Wilden wij een bepaalde maand nooit meer meemaken?
De ambitie is torenhoog: NEC wil direct terug naar de eredivisie. De beleidsmakers lijken te gokken op Nederlandse spelers met een goede wedstrijd- mentaliteit. Dit zijn tot nu toe allemaal spelers rond de 30. Dus over 1 tot 2 jaar krijg je weer een metamorfose (verjongen). En mocht NEC promoveren, dan zal eerder verandering nodig zijn. Dus:
2013 wanbeleid
nu herstel wanbeleid
2015 selectie eredivisiewaardig maken
2016 verjongen
Dit gaat allemaal met een toerbeurt van 11 spelers tegelijk.
Iedere leek ziet dat dit onhaalbaar is. Het onderkennen dat NEC in de as ligt en dat de club met minimale middelen vanaf het fundament opnieuw moet worden opgebouwd, is blijkbaar geen beeld dat verkondigd mag worden.
Aan de prozac
NEC zit in de rouw. Rouwen kent altijd dezelfde fases. Rouwfase 1 is ontkenning. Daar zit NEC middenin: pochen met de begroting, direct promoveren presenteren als een zeer reële gedachte. Want eigenlijk gaat het heel goed met NEC, toch? Inmiddels is de druk op een niet-bestaand (!) team nu al immens maar dus tegelijk nergens op gebaseerd.
Rouwfase 5 is accepteren dat het slecht gaat met NEC. Dat komt niet in de gedachten op.
(Deze column is overigens een kenmerk van rouwfase 4: depressie).
Op naar fase 5!
Vorig jaar is niet alleen in het veld veel schade berokkent aan de club, maar vooral ook erbuiten. NEC heeft geen geld, de noodzakelijke relatie met de investeerders bevindt zich onder het vriespunt. NEC heeft geen organisatie en geen bestuurders. NEC heeft geen jeugd meer. De afgelopen jaren zijn er geen spelers meer doorgebroken. Uit alles blijkt: NEC ligt volledig in de as.
Waarom dan dat geforceerde? Moet NEC niet juist de luwte opzoeken, bouwen aan een goede, stabiele, deskundige organisatie en tegelijk aan een elftal jonge, eigen enthousiaste jongens?
Terugkeren in de eredivisie zou niet het hoofddoel moeten zijn. Het herstel van NEC staat voorop, de lange termijn moet prioriteit krijgen. Het gaat om de club, niet om de ranglijst.
NEC zou zich moeten richten op succes dat blijft bestaan, niet op eenmalig succes. Promotie? Ach leuk, maar wat heb je eraan? Wat moet het jaar daarna gebeuren? Weer paniek, weer het roer radicaal omgooien? Wéér een metamorfose?
NEC moet stil zijn, en rustig, weloverwogen gaan bouwen. Van onder af aan. Want daar zit NEC nou eenmaal.
Niemand lijkt dit te willen weten. NEC lijkt vol door te willen gaan. Alsof er niets gebeurd is. #Titanic2