Door de onvoorspelbare resultaten op de andere velden is er voor onze ploeg nog altijd hoop, al slinkt die hoop wel met de week. De volgende cruciale degradatieslag vond deze middag plaats in de eigen Goffert tegen Utrecht. Bij winst konden we weer boven RKC en Roda klimmen. De slappe instelling tegen Roda vorige week en de nare taferelen buiten het stadion na afloop van die wedstrijd gaven echter weinig geruststelling over de mentale gesteldheid van NEC.
Janssen slachtofferde keeper Kalle Johnsson vandaag na zijn twee misperen van het vorige weekend. Of dit een goed idee is of niet zal de tijd moeten uitwijzen. Maar in elk geval betekende het wel dat sommigen van ons zich weer even in het begin van deze eeuw waanden. Dennis! En Jeffrey! Leiwakabessy begon namelijk vanwege de schorsing van Pálsson in de basis, omdat Conboy doorschoof naar het middenveld.
De eerste twintig minuten ging de wedstrijd redelijk gelijk op. Beide ploegen speelden nogal rommelig en leden zichtbaar onder de spanning. Het was Utrecht dat de ban brak met een doelpunt in de 22e minuut. De bal leek van het hoofd van Higdon te komen, maar Bulthuis claimde de treffer. Binnen een minuut was het echter alweer 1-1. Ditmaal was het honderd procent zeker Higdon, die de bal langs Ruiter in het Utrecht doel kopte op voorgeven van Koolwijk. NEC wist helaas niet door te duwen. De grootste kans was voor Hemlein, die profiteerde van een klutsbal en vrij op de keeper af mocht. Hij wist Ruiter helaas niet te passeeren. Vlak voor rust was het aan de overzijde wel raak. Toornstra gaf een voorzet, die uiterst schlemielig langs alles en iedereen, inclusief Gentenaar, op hobbelde en NEC voor de zoveelste keer dit seizoen op kinderlijke wijze op achterstand bracht. Het is om knettergek van te worden. Je kunt dit seizoen een volledige Eredivisie blooperreel vullen met alleen maar NEC tegentreffers.
En dus mochten we in de tweede helft weer eens op jacht naar een gelijkmaker. Die kwam er na een uur spelen. Jantscher haalde hard uit op een afvallende bal en prikte de 2-2 binnen. NEC wist echter opnieuw niet door te drukken. In de 74e minuut moest Leiwakabessy, met afstand de meest strijdvaardige NEC’er vandaag, met een blessure het veld verlaten. Gravenberch kwam in zijn plaats. Foor had een goede tien minuten eerder al plaats gemaakt voor Stefánik. NEC probeerde wel, maar verloor veel duels op het middenveld. Pas in de laatste tien minuten leek het besef eindelijk bij de ploeg door te dringen dat de volle drie punten haalbaar waren tegen dit Utrecht. Een slotoffensief volgde, waarbij invaller Jahanbaksh (voor Jantscher) enkele malen dicht bij een treffer was. Ook Gravenberch met een verwoestend schot van afstand, dat ternauwernood door Ruiter gekeerd kon worden, en Hemlein hadden kans om de 3-2 binnen te schieten. De bal wilde echter niet in het net.
En zo bleef het dus bij 2-2. Een stand waarmee we dit weekend weliswaar weer de laatste plek verlaten, maar waarmee we gezien de resterende speelrondes bitter weinig opschieten. De grote vraag die we na vandaag dus nog altijd hebben is: hoeveel strohalmen zal NEC nog toegereikt krijgen? En welke strohalm zal het definitieve breekpunt betekenen? Maar zo lang die laatste strohalm nog niet gebroken is, is er hoop. En zelfs mocht die strohalm breken, NEC’er ben je voor het leven. Voor altijd achter de club, in goede en in slechte tijden! Come on NEC!