We hebben na de winterstop enkele mooie resultaten gezien, en bovenal prima voetbal, van NEC. Halve finale beker, verdiend gelijkspel in arnep en een goede overwinning op ADO. Het laat echter niet onverlet dat NEC nog steeds onderaan de ranglijst prijkt. Iedereen is er dan ook van doordrongen dat de komende weken de echte test zijn voor onze ploeg, met wedstrijden tegen ondermeer Go Ahead Eagles, NAC en RKC op het programma. Vandaag konden we in de eigen Goffert tegen de Eagles zeer goede zaken doen. Het zou de start moeten zijn van de opmars van NEC uit de degradatiezone. Niets bleek echter minder waar.
Koolwijk moest afhaken met een scheenbeenblessure. Zijn plaats op het middenveld werd ingenomen door Mulder. NEC begon de eerste vijf minuten zeer voortvarend. Sterker nog, in de vijfde minuut stond de 1-0 al op het bord. Nadat Higdon bij een corner van rechts nog volledig miskleunde vanwege de laagstaande zon, daar had hij bij de daarop volgende corner van links het vizier wel op scherp en kopte hard binnen.
Wie echter had gehoopt dat deze goal de start zou worden van een comfortabel middagje, kwam zeer bedrogen uit. Onze ploeg werd slordiger en gejaagder naarmate de eerste helft vorderde, en Go ahead werd steeds sterker. Vooral op het middenveld verloor NEC gaanderweg alle controle. Het is wellicht wat makkelijk om te wijzen naar de afwezigheid van Koolwijk, maar feit is dat er werkelijk geen enkele lijn in het spel van onze ploeg te ontdekken was. Go Ahead had meer balbezit en kreeg ook de betere kansen, met vooral ex-NEC huurling Falkenburg en Türüç als ware plaaggeesten. NEC klungelde en modderde maar wat aan en toonde geen moment de strijdlust en felheid van de afgelopen weken. Johnsson moest enkele malen vol aan de bak. Het voetbal deed bij tijd en wijle denken aan de eerste maanden van het vorige seizoen, zo lusteloos en slordig was het. Het enige positieve dat we na 45 minuten konden zeggen, was dat de 1-0 nog steeds op het bord stond.
Vlak na de hervatting kreeg NEC een enorme kans op de 2-0. Jantscher wist echter geen raad met de voorzet van Hemlein en de bal verdween ver naast het goal. Janssen greep al vroeg in de tweede helft in en haalde Stefanik naar de kant. Leiwakabessy kwam in het veld, waardoor Conboy naar het midden verhuisde. Tien minuten later later kwam Foor erin voor Mulder, waarmee een rigoureuze ingreep op het middenveld een feit was. Veel haalde het echter niet uit. De Eagles bleef de bovenliggende partij. Sterker nog, de ploeg had zich enkele minuten voor de intrede van Foor zelfs op gelijke hoogte geschoten. Türüç mocht in de 58e minuut helemaal vrij en onbedreigd oprukken en van afstand uithalen. Zijn schot vloog snoeihard en onhoudbaar langs Johnsson in de linker bovenhoek.
Het duurde tot het laatste kwartier voordat NEC eindelijk weer wat vat kreeg op de wedstrijd. Jantscher werd in die fase gewisseld voor Alireza Jahanbaksh. Met Alireza voorop zocht NEC opeens weer de aanval en kreeg in de laatste tien minuten zowaar ook weer wat kansen. De rust en de scherpte ontbraken echter om in deze laatste aanvalsgolf het net te vinden. Bovendien hield de derde (vierde?) doelman van de Eagles zich prima staande.
NEC pakt dus slechts een schamel punt, waar drie punten broodnodig waren. Zorgelijker nog: het voetbal in grote delen van de wedstrijd was weer eens ouderwets niet om aan te zien. Waar we de afgelopen weken konden genieten van veel inzet en strijd, de eigenschappen die aan de basis lagen voor de successen van de afgelopen tijd, daar was het op dat vlak vandaag drie keer niks. Het is moeilijk te bewijzen, maar het lijkt er toch op dat NEC zonder Koolwijk een organisme zonder frontaalkwab is, waar instinct en onrust overheersen. Woensdag volgt het tweede examen tegen NAC Breda. Het is te hopen dat we dan uit een heel ander vaatje zullen tappen. Want als we terugvallen tot het niveau van vandaag, dan is lijfsbehoud nog heel, heel ver weg…