Gifbekers? Ha! Die zijn voor watjes. Wij NEC-supporters drinken met gemak hele bokalen leeg. Ober, nog een rondje graag! Ondertussen verwijzen we de trouwe lezer even naar de titel van het stuk, dan hoeft niemand zich alvast illusies te maken over de verdere inhoud van deze nabeschouwing. Heracles reist vanavond met de volle drie punten terug naar Almelo. En wij omarmen het degradatiespook nog weer wat inniger. Dat is de kille conclusie na een zoveelste avondje pover voetbal in de Goffert, waar een heuse voorsprong voor NEC in de tweede helft werd weggepoetst.
Conboy en Nielsen vormden vandaag het centrale duo, omdat Rens van Eijden geschorst was. Op het middenveld keerde Rieks terug van een schorsing. Heracles startte fel en had na een kleine tien minuten eigenlijk al met 2-0 voor moeten staan, maar Dennis Gentenaar leek erop gebrand om revanche te nemen voor de midweekse bekerflater en was in de eerste helft onpasseerbaar. Terwijl het wachten leek op de 0-1, daar kwam NEC zomaar uit het niks op voorsprong. Higdon reageerde alert op een fraaie dieptepass van Rieks en omspeelde beheerst Pasveer voor de 1-0. Maar aangezien we inmiddels al ruim 40 (!!) duels ons doel niet meer schoon hebben weten te houden, wisten we eigenlijk allemaal al dat één doelpunt niet genoeg zou zijn.
Dit bleek dan ook in de tweede helft. NEC had in het tweede bedrijf eigenlijk minder problemen met Heracles dan voor de rust; sterker nog, we kregen zelfs wat kansjes op een uitbreiding van de winst. Desalniettemin wisten de Almeloërs een goede tien minuten voor tijd toch op gelijke hoogte te komen. En uiteraard ging er weer een fraai staaltje defensief gekluns van onze eigen ploeg aan vooraf. Conboy kopte een inzet maar half weg en Nielsen maaide volledig mis, waardoor Davidson de bal opeens voor het inleggen had.
Janssen, wetende dat NEC met één punt helemaal niks opschiet, reageerde door Hemlein en later ook Castillion in te brengen voor Jantscher en Jahanbaksh. Scheidsrechter Blom hielp (overigens terecht) ook nog een handje door Te Wierik met twee keer geel van het veld te sturen. Te veel jongens in onze ploeg leken echter nog steeds simpelweg niet te beseffen dat alleen een overwinning vanavond telde. Niemand maakte zich kwaad om tijdverlies, te veel spelers misten het heilige vuur. Het is om spuugziek en moedeloos tegelijk van te worden. Pas in de laatste paar minuten van de wedstrijd leek de ploeg eindelijk collectief wakker te worden. NEC zette aan voor een slotoffensiefje. Maar uiteraard ging het op dat moment aan de andere kant weer volledig mis. Diep in blessuretijd ging onze defensie weer in de fout en scoorde Amoah de 1-2. Direct daarna floot Blom af.
Nog vier wedstrijden. Daarin kan je met alle optimisme van de wereld eigenlijk niet zien hoe deze kwalitatief failliete ploeg punten gaat sprokkelen van AZ, Twente of Ajax. Volgende week wacht Cambuur, maar zelfs drie punten uit die wedstrijd kunnen al niet genoeg meer blijken. We hebben het niet meer (als we het al ooit hadden) in eigen hand. Nacompetitie is nu het hoogst haalbare en zelfs dat zou al bijna een wonder zijn met deze ploeg. Maar goed, zoals we het hele seizoen al roepen: hoop doet leven. En totdat Roda of RKC het licht uit doen, is NEC nog drijvende. Volgende week moeten we drie punten pakken. Dat is nu het enige dat telt.