Het is bijna om moedeloos van te worden, dit seizoen. Waar NEC op bezoek in Zwolle bij vlagen liet zien prima voetbal te kunnen spelen, mocht Johnsson ook weer drie keer de bal uit het eigen net gaan halen. Aangezien we zelf ook drie maal het net wisten te vinden, hield NEC aan deze doelpuntrijke avond een karig en, in deze fase van de competitie weinig rendabel, puntje over. Het was typisch zo’n wedstrijd waaraan Studio Sport het commentaar ‘smullen voor de onpartijdige toeschouwer’ zal koppelen. Maar ja, wij zijn verdomme niet onpartijdig, dus daar kopen we niks voor.
Vanaf de aftrap zat PEC er al bovenop. De Zwollenaren startten veel feller en oplettender dan NEC, iets wat onze ploeg zich zeer mag aanrekenen. Het leek wel of het PEC was dat tegen degradatie streed in plaats van wij. Binnen zes luttele minuten was de nul dan ook alweer van het bord. Fernandez mocht helemaal frank en vrij weglopen uit de rug van onze defensie en de 1-0 aantekenen. NEC leek volledig overdonderd door het stormachtige begin van PEC en had na twintig minuten voetbal al veel verder achter kunnen staan.
Pas na een klein half uur leek de NEC eindelijk wakker te worden. Foor mocht volledig vrij op het doel af na een prima steekbal van Koolwijk, maar hij faalde jammerlijk oog in oog met de keeper. De wedstrijd begon echter wel in het voordeel van NEC te kantelen. Althans, zo leek het, totdat PEC in de 35e minuut een vrije trap kreeg. De vrije trap, die enkele lichtjaren van het NEC-doel genomen werd, ging kalmpjes op wereldreis langs alles en iedereen en nog meer alles en nog veel meer iedereen en Kalle Johnsson en via de binnenkant van de paal in het doel. Tja. Het zijn van die momenten dat je liever even met kracht je hoofd door een dichte glazen deur steekt. Waar de wedstrijd over en uit leek, daar deed NEC op slag van rust toch iets terug. Uit een hoekschop viel de bal voor de voeten van Rieks, die al zijn opgekropte irritatie van een heel seizoen degradatievoetbal in zijn trap leek te verwerken en het leer verwoestend hard laag het doel in joeg voor de 2-1.
Waar Zwolle de eerste helft goed startte, daar kwam NEC in de tweede helft getergd uit de kleedkamer. Binnen een minuut na de aftrap scoorde Higdon al de gelijkmaker met een echte spitsengoal. NEC leek nu ineens de beste papieren te hebben voor de overwinning. We lieten goed veldspel zien en de 2-3 leek een kwestie van tijd. Toch was het wederom PEC dat op voorsprong kwam. Broerse haalde van grote afstand snoeihard uit en de bal vloog onhoudbaar achter Johnsson. NEC moest dus weer in de achtervolging. Rond de 70e minuut scoorde Rieks de verdiende gelijkmaker. Beide ploegen gingen in de laatste twintig minuten nog wel op zoek naar de winnende treffer, maar wisten geen doel meer te vinden.
Zo pakt NEC dus een punt in Zwolle. Op zich niks mis mee, zeker niet als je 2-0 achter gestaan hebt, maar in deze fase van de competitie is een punt helaas niet genoeg. Wat rest is waardering voor de inzet en de veerkracht, maar vooral ook bodemloze frustratie om de belachelijk grote hoeveelheid tegendoelpunten die we incasseren. Je weet dat je een meer dan gruwelijk seizoen hebt als je nota bene op een zaterdagavond voor de arneppers moet gaan zijn…