De eerste training. Normaal gesproken een moment waarop je al weken wacht. Eindelijk weer voetbal, zonnetje erbij, drankje, aankopen bekijken, verwachtingen uitspreken over het nieuwe seizoen en handjes schudden.
Maar vandaag is alles anders. Voor het eerst stel je de vraag “Nu al?” En in plaats van de twee aankopen zal het gespreksonderwerp vooral zijn “Wie zal er nog vertrekken?” Geen supporter die weet welke aankopen er door andere clubs gehaald zijn. En ja, wat dan nog, niemand kent de namen. Het wedstrijdschema wordt doelbewust genegeerd, het traditionele applaus wanneer de selectie voor het eerst het trainingsveld op gaat zal minder decibellen opleveren en tot overmaat van ramp regent het ook nog! Nee, die eerste training voelt nu als een verlate koffietafel na een crematie.
En toch… driekwart van de vaste supporters zijn er “gewoon” weer dit jaar en welke divisie ook, al is het 6e klasse onderafdeling, NEC is en blijft gewoon de mooiste club die er is! We mogen weer en we gaan weer! HUP NEC!