Voor de jongere lezers, Calimero was een tekenfilmfiguurtje dat in de jaren tachtig en negentig op de Nederlandse televisie te zien was (zie hieronder).
Calimero had een gevleugelde uitspraak: ‘Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee’. Deze uitspraak en het verdere gedrag van Calimero brachten ons het “Calimerocomplex”: ‘als een partij (persoon, organisatie, land) het gevoel heeft door zijn kleine omvang niet serieus te worden genomen en die visie ook uitdraagt.’ (bron: Wikipedia).
Ergens anders kwam ik ook nog de volgende omschrijving tegen: ‘Hierbij zijn we er vaak onbewust van overtuigd dat het (nood)lot onvermijdelijk is, waardoor er een passieve houding ontstaat met betrekking tot een bepaalde ontwikkeling. Daardoor maken we het voor onszelf alleen maar moeilijker om grootse doelen te verwezenlijken…etc.’.
Het is jammer dat ik weer eens aan Calimero, en het naar hem genoemde complex moest denken, na het zien van de wedstrijd van NEC tegen FC Twente. De afgelopen weken zijn we bij DTH heel enthousiast geraakt over de gedurfde energieke speelstijl en over het zelfvertrouwen waarmee werd gespeeld. Sc Heerenveen, ADO Den Haag en bijna PSV werden er door overrompeld en zagen bij tijd en wijle sterretjes.
Het was dan ook verbijsterend en frustrerend om te moeten aanzien hoe onze krijgers zich als een stel piepkuikens op de eigen helft opstelden om de “machtige” vijand het hoofd te bieden. Maar FC Twente heeft een grote toekomst achter zich liggen zoals het zo mooi heet, das war einmal. Van alle tegenstanders tot nu toe was dit de minste. ‘FC Twente zette vroeg druk en we hadden moeite om daar onderuit te spelen’, heette het na afloop. Koekoek! Als je zelf geen druk zet, dan doet de ander het wel, hè.
Ik neem aan dat Trainer Faber verantwoordelijk is voor de gehanteerde Calimero-tactiek. Laat het falen tegen Twente een les zijn. We zijn goed, speel ernaar. Ook in uitwedstrijden.
In de VI van deze week een verhaal over Anthony Limbombe. Voor wie het nog niet heeft meegekregen, in het verhaal komt ook Mario Been aan het woord en hij verteld dat hij afgelopen zomer zo goed als rond was met NEC. Nadat hij van Marcel Boekhoorn te horen had gekregen dat er op spelersgebied weinig mogelijk was, zag hij ervan af. Been: ‘Was mij te link. Zo eerlijk moet ik zijn.’
Het verhaal heeft mijn vertrouwen in Limbombe een flinke boost gegeven. Een wat introverte jongen die moeite had met het afketsen van zijn transfer naar Leeds United maar dat met Trainer Faber goed heeft kunnen uitpraten. Als eerste wil hij nu een transfer naar een Nederlandse topclub verdienen. Goed plan Anthony, ga d’r voor.
Hoewel het niet direct met NEC te maken heeft, moet ik het toch hebben over de staat van het Nederlandse voetbal. Internationaal stapelen de vernederingen zich op en een grote val op de UEFA-coëfficentenranglijst is niet meer te vermijden. Dit gaat gevolgen hebben voor de aantrekkingskracht van de Eredivisie en dus ook voor NEC. Omdat we inmiddels ook van clubs uit armere competities verliezen is gebrek aan geld niet het enige probleem. Na de uitschakeling van Oranje voor het EK kwamen er allerlei oplossingen voorbij. Wat ik miste was de BeNeLiga. Vooral om de uitdaging en de weerstand voor de spelers te vergroten en voor de fans de gemiddelde kwaliteit van de wedstrijden te verhogen. Door kortzichtigheid bij de Nederlandse clubs is de BeNeLiga voor vrouwen al weer ter ziele, maar in het handbal en het IJshockey is er wel een gecombineerde competitie. Een BeNeLiga, met NEC natuurlijk, ik zeg: doen.
En dan staat de wedstrijd tegen FC Groningen al weer voor de deur. De Groningers hebben een zware pot in Tsjechië in de benen en NEC moet daar meedogenloos gebruik van gaan maken. Vanaf de eerste minuut afjagen en het wordt 3-0.
Wichard