Te midden van alle euforie en festiviteiten zou je bijna vergeten dat de competitie nog niet voorbij is. Sterker nog, drie dagen na de kampioenswedstrijd en twee dagen na de huldiging, moesten onze kampioenen al weer aantreden. Ditmaal was FC Oss de tegenstander. Ook al staat er eigenlijk niks meer op het spel, er zijn natuurlijk nog wel wat records te breken. De 100 punten grens, de 100 doelpunten grens, en de topscorers titel kunnen allemaal nog een prooi worden voor de trots van Gelderland.
Uitslag
Dat het feestgedruis onze ploeg niet in de kouwe kleren was gaan zitten, was vanaf de aftrap al duidelijk. Ars, Conboy, Gravenbeek en Jahanbakhsh ontbraken. Tom Daemen mikte na twaalf minuten de bal in eigen doel voor een 1-0 achterstand. Het tempo lag laag en de gezapigheid droop er vanaf. Toch was er één speler die klaarblijkelijk over een haast bovennatuurlijk herstelvermogen beschikt, onze eigen Wolverine zeg maar. Christian Robert Santos Freire scoorde namelijk in de 35e minuut de gelijkmaker en, nadat NEC in blessuretijd aan een 2-1 achterstand en rood voor Haitz was ontsnapt, ook nog de winnende treffer. 1-2 eindstand dus, in een wedstrijd die we verder maar snel moeten vergeten.
toeschouwers
Een stuk of drieduizend. Tja, het is Paasweekend en zo veel past er sowieso niet in het Frans Heesen stadion.
Hoogtepunten
Santos blijft maar scoren. Hij hijgt nu zelfs topscorer Ars nadrukkelijk in de nek. Bovendien maakt hij erg vaak beslissende doelpunten. El Fenomeno!
Dieptepunten
Wie vandaag een spetterende wedstrijd verwacht had, kwam bedrogen uit. Maar goed, wie vandaag een spetterende wedstrijd verwacht had, heeft de afgelopen drie dagen waarschijnlijk onder een steen geleefd.
Scheidsrechter
Higler floot een rustige en gecontroleerde wedstrijd. Hij hield de kaarten (vooral erg gelukkig voor ons!) vandaag op zak.
Tactiek
Zelfde recept als de voorgaande weken, met een paar andere poppetjes. Zoals al vermeld, het lijkt ons weinig nuttig om deze wedstrijd kapot te analyseren. Volgend weekend maar weer.
Conclusie
Zelfs na een keihard feestweekend pakt onze ploeg ‘gewoon’ de volle mep en is inmiddels alweer een ruim dozijn aan wedstrijden ongeslagen. De conclusie is duidelijk: NEC keert terug daar waar ze thuis hoort. In de Eredivisie!