Op weg naar het trainingsveld stond de Beu met wijd gespreide armen klaar voor een hartelijke begroeting. “haaaaaaaa Bleumpke, vriend” en meteen tegen omstanders “Da’s mijn kleinzoon.” Zo moet hij er honderden gehad hebben, kleinkinderen bij NEC. En dat voor iemand die zijn eigen kinderen niet of nauwelijks zag.
Met een aansteker (uiteraard gemaakt in de DDR) stak hij nog maar eens een peuk op. Zoals altijd was het ook deze keer “de eerste van vandaag.” Tussen de rookwolken keek hij naar zijn NEC. Bij iedere mooie actie klonk het “Bah bah wordt je wakker?” Een zin die hij trouwens ook gebruikte wanneer er toevallig een mooie vrouw liep. Dan meestal aangevuld met “Bah bah wat een mupsen zeg.” En als ze heel mooi was dan werd hij riemig en werd de kleine van ‘m “hard wie kruppstahl.”
NEC had gewonnen, dus de Beu was goed gehumeurd. “Dit was de beste wedstrijd die ik gezien heb.” Die beste wedstrijd zag hij trouwens opvallend vaak. Ook bij een nederlaag bleef de Beu positief. Al snel lag de focus dan weer op de volgende wedstrijd. Behalve wanneer de schuld van de nederlaag bij de scheids lag, dan kreeg die er van langs. Maar nu na deze overwinning kwamen de superlatieven weer voorbij. Het was “schit-te-rend” en “volgend seizoen halen we met deze selectie makkelijk champions league voetbal.” Mensen die daar commentaar op hadden werden door de Beu “Kuumers” genoemd. Jarenlang heb ik gedacht dat dit een Nijmeegs alternatief voor het ook al Nimweegse nuilen was, maar in het Nimweegs woordenboek staat het niet. Misschien in de volgende druk?
Na afloop van de training liep Beu richting het poortje om nog wat eigen gemaakt fotomateriaal (uiteraard altijd voorzien van een NEC logo) aan een speler te geven. De kleine wandeling naar de hoofdingang van het stadion ging in 7 etappes. Zijn benen wilden niet meer. De operatie was al meerdere keren uitgesteld, want Beu liet zich natuurlijk niet opereren als NEC moest spelen. Aangekomen bij de ingang van het stadion stak hij nog maar eens een peukie op (zijn eerste) en kon hij even bijkomen van de wandeling. Een man in een pak loopt langs en gaat het stadion in. “Zooo die is fris zeg pfff” om aan te geven dat die man wel haast net zoveel geld als Boekhoorn op de bank heeft staan.
Samen hebben we de belofte gemaakt om op de dag dat Vitesse failliet gaat de vlag uit te hangen en er een jaarlijkse feestdag van te maken. Hij dan wel een hele nieuwe vlag, want nog niet zo lang geleden was zijn NEC vlag van het balkon gejat. Daar zou deining van komen natuurlijk. De politie had ‘m wel al gebeld. Ze wisten niet wie het was, maar waarschijnlijk ging het om een dief. Zo was de Beu: 80% van wat hij zei was niet waar en 15% moest je met een korreltje zout nemen. Zijn kennis over de Latijnse taal behoorde tot de laatste 5%, want volgens Beu betekende het woord Vitesse in het latijn Gajus. Geen mens die dat in twijfel trok natuurlijk.
Enkele weken geleden bezocht ik samen met een mede NEC-supporter de Beu in het Radboud ziekenhuis. Ondanks de zichtbare pijn was hij zijn streken nog niet verloren en kregen de verpleegsters dezelfde egards als al die andere mooie vrouwen die hij eerder zag. Dat hij nog aanwezig was bij de kampioenswedstrijd van NEC is mooi en moest blijkbaar zo zijn. Vaarwel Beu, pak de kuumers daarboven maar aan en maak ook daar maar alles rood zwart en groen!
B.
Rens op visite bij Beu in het ziekenhuis