De afgelopen week zeurde ‘Kwestie Santos’ nog steeds door. Ja, de kwestie Santos, dat werd een kwestie Technisch Hart (TH), een kwestie Faber, een kwestie Van Ingen. Het vooralsnog laatste hoofdstuk was het gesprek van Faber en algemeen directeur Nijland van FC Groningen in Amsterdam, de reactie hierop van Bart van Ingen in zijn directieblog en de verzekering van alle partijen dat er verder weinig aan de hand is.
Met name dat laatste aspect is mij een doorn in het oog: het vertellen van halve waarheden, het om de hete brei heen draaien. Drie recente voorbeelden:
1.De kwestie Santos zelf: vertellen en aanvankelijk volhouden dat het banken van Santos een gevolg was van zijn aflopende contract terwijl het een straf bleek voor het overtreden van ‘clubregels en normen en waarden’. Inmiddels is de fout erkend.
2.Faber heeft heel waarschijnlijk dus een gesprek gevoerd met Nijland van FC Groningen in Amsterdam. Van Ingen weet echter van niks. Gevraagd hiernaar zegt hij dat hij niet veel kan met ‘hear say’ en afgaat op de dingen die hij weet. Alsof dit niet met Faber besproken is. Nogal ongeloofwaardig.
3.Faber is uit het TH gestapt, hij wil zich focussen op het eerste team. Tuurlijk.
Ik begrijp ook wel dat je niet alles naar buiten kunt brengen wat er tussen mensen speelt en er kunnen en mogen fouten gemaakt worden. Maar er wordt nu naar mijn gevoel te gemakkelijk geprobeerd om de werkelijk zo te buigen dat er een voor de supporters acceptabel verhaal ontstaat. Het moet hier geen Ministerie van Veiligheid en Justitie worden.
Maar, alle kwesties op een stokje, dit is niet waar we Van Ingen en de rest van de beleidsbepalers (dat zijn met name de investeerders, denk ik) uiteindelijk op zullen afrekenen. Afrekenen moeten we ze op onderwerpen die de toekomst van de club echt bepalen: lukt het om een sluitende exploitatie te realiseren (zonder de hulp van transfers!) en het kopen en vernieuwen van het stadion. Als we over een paar jaar in een prachtig vernieuwde Goffert zitten met een sluitende begroting van € 15 miljoen, dan zijn we alle ‘kwesties’ van nu allang weer vergeten.
Intussen heeft Faber zijn eigen rol in het gedoe en geeft hij verwarrende signalen af over wel/niet bij NEC willen blijven. We zien het wel. Waar ik mij meer zorgen over maak is de ontwikkeling van het spel. Het ondersteboven spelen van ADO Den Haag, de tweede helft tegen PEC Zwolle, waarbij er vol op de aanval werd gespeeld en de tegenstander opgejaagd, dat zien we al maanden niet meer. Het leek wel, toen een topklassering in zicht kwam, dat trainer Faber zijn onbevangenheid verloor. Het spel werd afwachtend en minder aantrekkelijk om naar te kijken. Is dat heel erg? Nee. NEC eindigt ruim boven de degradatiestreep en dat is een goede prestatie. Maar het zou wel jammer zijn als we nog een paar maanden naar Catenaccio moet kijken. Laten we weer gewoon lekker gaan voetballen, dat leverde óók punten op.
Tegen Excelsior kunnen we daar een mooi begin mee maken. Niet bang zijn, gaan en knallen.
Wichard