De vijfde stemronde van de DTH Awards is voor de “Gouden Hond”
(De beste speler van het seizoen 2015-2016)
De genomineerden zijn:
Christian Santos
Uiteraard kunnen we bij een kandidatuur voor beste speler van het seizoen niet om onze topscorer heen. Sinds zijn komst naar NEC blijft “El Fenómeno” vriend en vijand verbazen. Het is bijna nauwelijks meer voor te stellen dat Santos in eerste instantie in de Jupiler League niet eens in aanmerking kwam voor een basisplek. Pas in de tweede seizoenshelft van ons kampioensjaar kwam hij echt op stoom, maar toen was de beer ook meteen los. Hij slaagde er op een bepaald moment zelfs in om topscorer Sjoerd Ars tot op een haarbreedte te naderen in productiviteit!
Ook aan het begin van dit seizoen was er weer twijfel. Het is immers allemaal leuk en aardig dat een spits het goed doet op Eerste Divisie niveau, maar de Eredivisie is natuurlijk andere koek. Beoogd eerste spits Ars toonde dit principe eens te meer aan; na enkele tegenvallende duels verkaste hij al snel naar het zojuist gedegradeerde NAC Breda. Als vervanger werd op het laatste moment Mihai Roman nog aangetrokken, maar het bleek niet nodig. Santos pakte opnieuw zijn kans als diepste spits. Met twee treffers tegen Heerenveen brak hij de ban op het hoogste niveau en sindsdien was het bijna elke week wel een keer raak. Medio november liep Santos zelfs bijna één op één qua effectiviteit, een krankzinnige statistiek voor een NEC spits. Helaas gooide een transfersoap die uitmondde in een ware media-oorlog roet in het eten, maar daarover is inmiddels al genoeg gezegd en geschreven. Dat gedoe en een fikse schorsing zorgden ervoor dat in de tweede seizoenshelft de doelpuntenproduktie flink af nam. Toch schopte hij en passant nog de winnende treffer tegen Heracles in het net en scoorde hij een late en veel bejubelde gelijkmaker in Amsterdam. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de schoonheid van sommige goals, zoals zijn volley tegen AZ, de halve omhaal tegen Heracles, de schitterende bicycle kick tegen ADO, en ga zo maar door.
Helaas loopt zijn contract deze zomer af en zullen we dus afscheid moeten nemen van een van de meest markante en productieve spitsen die we ooit gehad hebben bij NEC. Met drieëntwintig goals op Juup niveau en zestien (eigenlijk zeventien, maar we tellen die eigen goal tegen Cambuur maar eventjes niet mee…) doelpunten in de Eredivisie lijkt een mooie vervolgstap voor Santos haast een zekerheidje. Geldt dat ook voor een Gouden Hond?
Navarone Foor
Foor stond jarenlang bekend als een eeuwig talent. Een nogal dubieuze titel, want je hoopt toch dat op een gegeven moment dat talent ook daadwerkelijk ingelost wordt. Zelfs een niveau lager leek het vorig seizoen maar niet te lukken voor Navarone om zijn stempel te drukken op het elftal. Totdat hij in de tweede seizoenshelft opeens zijn draai begon te vinden. Het was een indrukwekkende transformatie: met zeven goals en een zee an assists had hij uiteindelijk een belangrijk aandeel in de promotie. De opleving kwam destijds helaas iets te laat om een Gouden Hond nominatie in de wacht te slepen.
Gelukkig trok Foor zijn goede vorm door in het huidige seizoen. Sterker nog, we mogen rustig stellen dat de spectaculaire start van NEC in het eerste jaar terug op het hoogste niveau grotendeels op Foor’s naam geschreven mag worden. Voetballend was het namelijk allemaal stiekem niet zo geweldig wat NEC liet zien in haar eerste duels terug in de Eredivisie. Maar Foor’s treffers tegen Excelsior en Willem II betekenden zes uiterst belangrijke punten voor NEC in de eerste vier duels en gaven onze ploeg de kans om al in een vroeg stadium een beetje afstand te nemen van de onderste regionen. Die afstand zou alleen nog maar verder uitgebouwd worden in de daarop volgende duels, waarin Foor steevast belangrijk was voor de aanvallende intenties van NEC. Waar hij in het begin nog veelvuldig werd weggedrukt op de rechterflank, daar groeide hij gaandeweg het seizoen onder Faber uit tot de onbetwiste centrale man in onze aanvalslinie achter Santos.
Aan het eind van dit seizoen scheiden na vele jaren in de jeugd en vijf seizoenen in de hoofdmacht dan toch eindelijk de wegen van Foor en NEC. Uiteraard gunnen wij hem alle succes in zijn volgende carrièrestap, waar die ook moge zijn. Al blijft het natuurlijk eeuwig zonde dat we ‘slechts’ anderhalf seizoen echt hebben mogen genieten van zijn fantastische kwaliteiten. Misschien dat hij, net als Leiwa, aan het eind van zijn loopbaan met een rugzak vol ervaring weer terugkeert op het oude nest? We hopen het van harte.
Gregor Breinburg
Elke ploeg heeft ze nodig: een stille kracht op het middenveld die het vuile werk opknapt en de orde bewaakt. Breinburg doet echter veel meer dan dat. Vorig seizoen verdiende hij al een nominatie voor de Gouden Hond vanwege zijn dominantie op het middenveld. Helaas deden enkele blessures en de aanwezigheid van een ontketende Jahanbakhsh deze prijs destijds aan zijn neus voorbij gaan. Dit seizoen zal Gregor echter ongetwijfeld hoge ogen gaan gooien. Sterker nog, het is zeker geen superlatief om te stellen dat Breinburg instrumenteel was voor de prestaties van NEC dit seizoen. Breinburg is altijd aanspeelbaar, zorgt voor rust in het team, verzet enorm veel afjaag- en waterdraagwerk op het middenvled, en heeft bovendien ook nog een uitstekende dieptepass in huis. Kijk bijvoorbeeld eens naar de fantastische pass (3:25) waarmee hij Limbombe weg stuurde voor de 1-0 tegen vitesse. Daarnaast liet hij met twee doelpunten tegen Sparta in de beker zien dat hij zelf ook een goaltje kan meepikken. Breinburg is echt een speler die nog enorme stappen kan gaan maken; en als hij op korte termijn niet vertrekt, dan kijken we wellicht naar de rood-zwart-groene aanvoerder van de toekomst.
Anthony Limbombe
Dat hij genomineerd is voor zowel de Gouden Puppy als de Gouden Hond zegt eigenlijk al voldoende. Limbombe drukt namelijk al op zeer jonge leeftijd een onuitwisbare stempel op NEC. In zijn debuutjaar schitterde hij samen met Jahanbakhsh op onze flanken. Waar Jahanbakhsh echter een lucratieve transfer naar AZ verdiende, daar bleef een vervolgstap voor Limbombe voorlopig nog uit. NEC had door de transfer van Jahanbakhsh en de daarmee veranderde hierarchie in de voorhoede van ons team de (discutabele) luxe en de sportieve noodzaak om aanbiedingen als die van Leeds United naast zich neer te leggen. Vervelend voor Limbombe, die er enkele weken lang flink ziek van was. Gelukkig ging de knop al snel om bij Anthony en maakte hij het zijn missie om op het hoogste niveau zijn prestaties in de Juup te doen verbleken. En dat is hem aardig gelukt. We hebben tijdens de Puppy nominatie al uitgebreid stil gestaan bij zijn sportieve bijdrage, dus lees dat stuk nog maar een keertje door om zijn activiteiten op het juiste formaat te kunnen schatten. Zijn nominatie voor deze prijs betekent overigens dat Limbombe zowaar ook nog eens de eerste speler ooit is die het exceptionele record van Jahanbakhsh (drie DTH Awards in één seizoen) kan evenaren. Zal het hem lukken? We zullen het dit weekend uitvinden!
Je kunt hieronder je stem uitbrengen op een van deze vier spelers.
Sorry, er zijn geen polls op dit moment.