NEC was bezig met een slechte serie, maar ook Heerenveen had wat wedstrijdjes achter elkaar verloren. Welk team kon zichzelf een goede dienst verlenen door te winnen? Nou, geen van beide. Vooral NEC heeft het goede gevoel duidelijk nog niet terug. Het mag blij, heel erg blij zijn met het eindresultaat.
Uitslag
De eerste helft, daar kunnen we kort over zijn. Het was eenrichtingsverkeer richting het doel van NEC. Dankzij goed keeperswerk van Jones bleef het maar 1-0.
Een paar schaarbewegingen brachten Woudenberg zo erg in de war dat hij Heerenveen-spits Veerman perfect lanceerde. Die kon de bal net onder Jones doorschuiven in de lange hoek. Vanaf dat moment werd NEC wakker. Tot dan toe had het besloten om maar weer eens af te wachten wat er komen zou. De achterstand leidde ertoe dat de strategie veranderd moest worden. NEC viel wat meer aan, zonder gevaarlijk te worden. Typisch genoeg werd Heerenveen nog één keer gevaarlijk uit een counter, maar dit keer miste Veerman vrij voor de keeper.
De tweede helft was een stuk gelijkwaardiger, alhoewel NEC toch de mindere was. In de omschakeling werd door een uiterst nauwkeurige steekbal Sleegers perfect in de loop aangespeeld. Zijn schot richting de verre hoek werd aangeraakt, waardoor deze in de korte hoek verdween. En zo stond NEC ineens op gelijke hoogte. Beide ploegen probeerden daarna de winst te forceren, maar bij NEC lukte bitter weinig. Heerenveen kreeg behoorlijk wat schietkansen, maar steeds stond Jones paraat. In de 85e minuut kreeg Van Eijden een gruwelijke black-out door invaller Te Vrede in de 16 opzichtig van achter aan te tikken. Van Eijden kreeg rood, Heerenveen een penalty. Die werd keurig laag in de hoek ingeschoten door dezelfde Te Vrede, maar Jones tikte op wonderbaarlijke wijze de pingel uit het doel. En zo bleef het 1-1, het maximaal haalbare voor NEC.
Hoogtepunten
– Zonder twijfel: Brad Jones!
– Slecht spelen toch een puntje. Dankzij Sleegers nota bene.
– Het is eigenlijk niet te geloven, maar er is nog een reële kans op plek 3 (of 4).
Dieptepunten
– We staan nog goed, maar het zelfvertrouwen is helemaal weg. We leven tussen hoop en vrees. De aanvallende machteloosheid van NEC doet denken aan het begin van het seizoen. Waar is het goede voetbal van NEC gebleven?
– Het rechterrijtje komt steeds dichterbij.
Scheidsrechter
NEC moet zich meer zorgen maken over de eigen vorm, spelinstelling etc. dan over de scheidsrechter.
Tactiek
Het klopte dit keer wat beter dan tegen De Graafschap en PSV, maar ook deze wedstrijd werd veel te weinig gecreëerd. Zonder Breinburg heeft NEC sowieso veel minder schwung op het middenveld. Verder begint het missen van een Limbombe-achtig type speler op rechts steeds irritanter te worden. Aanvallend is het behoorlijk voorspelbaar, het middenveld domineert niet, verdedigend is het ondanks het trio Van Eijden-Dumic-Golla, behoorlijk lek. Werk aan de winkel voor ‘succescoach’ Faber.
Inzet
Weer kiezen om af te wachten. Terugtrekken op eigen helft en dan nog zoveel kansen tegen krijgen.
Conclusie
Na deze wedstrijd overheerst het gevoel dat het goede seizoen van NEC als zand door de vingers glipt. Een puntje meenemen naar Nijmegen is qua resultaat pure winst. Daar kunnen we dit keer echt maar één man dankbaar voor zijn: Brad Jones.