Voordat we aan de wedstijdbeschouwing beginnen, toch eerst eventjes: Reeeeeeeeeens! We gaan je zo missen. Begrijp ons goed, we gunnen het Rens echt enorm als het allemaal door gaat; Dinamo Moskou is natuurlijk een schitterende ploeg en NEC pakt ook nog op de valreep een leuk en bitter nodig zakcentje mee. Maar het is natuurlijk nooit leuk om je aanvoerder, sterkhouder en op en top klasbak kwijt te raken. Heel veel sterkte in Rusland! En misschien over een jaar of drie weer terug bij ons?
Maar goed, de wedstrijd dus. Het is altijd even afwachten hoe een ploeg de winterstop uit komt. Traditioneel doet NEC het na de kerst eigenlijk nooit zo goed. En dan kwam vandaag dus Willem II op bezoek, terwijl we achterin met een nieuwe keeper (en meteen ook aanvoerder!) en zonder Rens moesten beginnen. Zeker geen sinecure dus. NEC doet het thuis dit seizoen echter prima. Zo ook vandaag, althans voor één helft. Gelukkig was een helft genoeg.
Uitslag
Met een magere maar desalniettemin wel verdiende 1-0 stapten we tegen zevenen drie punten rijker van het veld. Een naar goed gebruik perfect benutte penalty van Santos maakte weer eens het verschil. Die goal kwam ook als geroepen, want de eerste twintig minuten had Willem II het betere van het spel. De bezoekers kwamen met aanvallende intenties naar Nijmegen, maar ondanks een veldoverwicht en beduidend meer balbezit, creëerden de Tilburgers geen echt grote kansen. Eigenlijk een prima sparring partner voor NEC om de tweede seizonshelft mee te beginnen, want NEC hangt graag achterover en probeert de tegenstander in de omschakeling pijn te doen. Dit was dan ook het recept voor de 1-0. Limbombe kapte naar binnen en haalde hard uit, waarna Wuytens de bal in het strafschopgebied met de arm raakte. Ietwat makkelijk, maar dus wel een penalty. Ook na de 1-0 bleef het spelbeeld ongewijzigd, met Willem II dat meer balbezit had, maar NEC dat veel gevaarlijker oogde in de tegenstoot. In de tweede helft zakte het duel naar een bedenkelijk niveau, maar onze ploeg kwam eigenlijk nauwelijks in gevaar. Slechts afstandschoten en de diverse vrije trappen die werden uitgedeeld door de warrig fluitende scheids stichtten enig gevaar.
Hoogtepunten
– Brad Jones, onze nieuwe aanvoerder (… serieus, Ernest? Ongetwijfeld is het een aardige vent en heeft hij veel ervaring, maar was Breinburg niet een meer logische keuze geweest?), stond te keepen alsof hij er al het hele seizoen staat. Rustig, bijna alles klemvast, een commandant in de zestien. Alleen zijn verre trappen zijn nog wel voor verbetering vatbaar.
– Santos speelde een van zijn beste helften van het seizoen. Naast de benutte penalty ging hij ook voorop in de strijd en zelfs voetballend zag het er allemaal best goed uit. Zitten er scouts op de tribune…?
– Appiah had vandaag de ondankbare taak om Rens (Reeeeeeeeeeeeeens!!) te vervangen centraal achterin. En dat deed hij met verve. Godzijdank.
Dieptepunten
– Reeeeeeeeeeeeeeeeens!!!
– De tweede helft kwam NEC eigenlijk bijna niet onder de druk van Willem II uit. Het vergat zelf te voetballen en leek vooral de voorsprong te willen verdedigen.
– Sleegers. Tja. Hij leek zelf eigenlijk nog meer verbaasd dan wij dat hij erin stond. Kan na diverse invalbeurten nog altijd niet bekoren.
– De scheids. Zie hieronder.
Scheidsrechter
Kamphuis had vandaag bepaald zijn dag niet. Uiteraard mogen wij niet al te hard klagen, met een toegekende penalty en twee keer geel (hihi) voor Van der Struijk. Maar tjonge jonge wat een ‘comedy of errors’, zoals ze dat over het Kanaal zeggen. Hij leek zelf een beetje onzeker over de penalty die hij ons toekende en spendeerde vervolgens een groot deel van de tijd om Willem II tegemoet te komen, voordat hij langzamerhand de hele controle over de wedstrijd verloor. De ene na de andere makkelijk toegekende vrije trap, affluiten als een grasspriet een scheenbeen kietelt maar door laten gaan als er een flinke peer werd uitgedeeld, een tweede penalty door de neus boren, rare kaarten; kortom, het was geen schoonheidsprijs. Maar goed, hij was naar beide kanten prut, dus viel de schade voor ons mee. En een pluimpje voor Van der Struijk natuurlijk (hihi).
Toeschouwers
Sta je gewoon in het linkerrijtje na een fantastisch kampioensjaar en dan nog zit het stadion niet vol. Waarom er nog altijd mensen blijven roepen om een groter stadion is ons een raadsel. Oh, en gatver, trommels.
Tactiek
Beide ploegen speelden zoals verwacht. Willem II stond erg diep en jaagde voorin flink, met veel mensen voor de bal. NEC hing achterover en sloeg toe uit de omschakeling. Vooraf was het al duidelijk dat dit geen gemakkelijke wedstrijd ging worden, met een nieuwe keeper en met Appiah achterin voor Rens (Reeeeeeens!!!). Defensief gezien stond het vandaag echter als een huis. Willem II kreeg nauwelijks een uitgespeelde kans. NEC leek een groot deel van de wedstrijd echter met tien man te spelen, want wat Sleegers aan het doen was, was waarschijnlijk zelfs voor hemzelf niet helemaal duidelijk. De ex-Feyenoorder zal toch rap verbetering moeten laten zien in zijn spel, want momenteel is het ons een beetje een raadsel waarom hij zelfs maar in de pikorde voorkomt. Laat staan een basisplaats krijgt. We zullen het er maar op houden dat de rechterflank zijn natuurlijke stekkie niet is. In de tweede helft liet NEC zich ver terugdringen en kwam het amper nog aan voetbal toe. Dat zal dus een aandachtspunt zijn op weg naar de wedstrijd van vrijdag tegen Groningen.
Inzet
Weer eens niks mis mee, met de strijd zit het onder Faber doorgaans wel goed (uitzonderingen als Cambuur uit daargelaten). Santos ging vandaag vooral in de eerste helft voorop, maar ook de rest kleunde er goed in. Appiah deed het achterin prima en met Jones in het doel lijkt de verdediging gelukkig niet al te veel gehavend te zijn door de diverse blessures en transfers (Reeeeeeeeeens!!!).
Conclusie
Weer drie punten dichter bij lijfsbehoud. Terug op plek vijf (!!!) in de ranglijst. Het zal nog even beven worden de komende weken om te zien wie er verder nog weg gaan, want als Santos, Limbombe en Foor nog weg vallen dan wordt het opeens een heel ander verhaal. Maar voorlopig is er zeer weinig te klagen in de Bloedkuul.