Uitwedstrijden op de vrijdagavond, dat mogen ze vaker doen. Zeker als het dan ook nog eens een vrije autocombi is. Zo zien wij dat graag. En dus trok er een aardige supportersschare (400+ of zoiets?) richting Almelo om daar onze ploeg in actie te zien op het lokale ku(ns)tgrasveld. Op Quincy Owusu en Ofosu na dan, want die hadden blijkbaar door ‘een file’ de wedstrijdbespreking gemist en mochten voor straf op de tribune gaan zitten. Niet dat Jay-Roy Grot dit akkefietje nodig had om opnieuw een startplek te krijgen uiteraard. Zijn twee belangrijke goals vorig weekend stonden op voorhand al garant voor een enkeltje basisplaats. Onze ploeg startte verder dan ook met dezelfde elf poppetjes als vorige week binnen de lijnen.
De wedstrijd begon met een minuut stilte en even later op de tribunes een fraai lichtend eerbetoon aan de trieste vliegramp in Colombia die in één klap bijna de hele Braziliaanse club Chapecoense wegvaagde. Delle moest al zeer vroeg in het duel vol aan de bak. Geen hoopgevend begin. NEC herstelde zich echter aardig en ondanks geen al te groots vertoon kwam de wedstrijd in balans. Er viel buiten een schot van Rayhi in het eerste half uur echter niet veel te beleven. Het enige opmerkelijke waren de rare capriolen van onze ploeg bij een NEC-corner. Allemaal op een kluitje en veel raar geduw, getrek en gedans waarna de scheids de boel affloot. Kappen daarmee graag, heren! Waar er verder heel weinig aan de hand leek, daar kwam Heracles toch opeens in de 36e minuut op voorsprong. Een afstandsschot van Duarte werd van richting veranderd door een NEC-been en ketste via de onderkant lat onhoudbaar achter Delle. Zo zie je ze zelden. En je doet er ook heel weinig aan, pure domme pech. Maar ook dat soort doelpunten tellen helaas.
Afgezien van dat mazzeltastische zondagsschot stelde Heracles weinig voor. Helaas gold dat ook voor onze voorhoede. We kwamen er bij tijd en wijle best aardig uit, maar het ontbrak steeds aan zuiverheid in de eindpass. Wel zagen we nog een kopbal van Mayi op de paal belanden. En dus gingen we onverdiend met een kleine achterstand de rust in. En bleven wij achter met vragen. Wat zou Hyballa ditmaal uit de hoge hoed toveren? Zou dit nog goed komen? Reikt de kankerverwekkende invloed van kunstgras ook tot op de tribunes? Hoe krijg je het als profvoetballer voor elkaar om in een file te belanden als alle fans prima op tijd het uitvak kunnen vullen? Waarom vegen sommige mensen staand hun kont en sommigen zittend?
Uitslag
Op de eerste vraag kregen we al snel antwoord. NEC begon namelijk ongewijzigd aan het tweede bedrijf. Binnen vijf minuten na de hervatting knalde Von Haacke verwoestend hard op de paal. Dat was duidelijk een uiterst goed geïnstrueerd doelwerk: een doelpunt en een cruciale redding. Menig ‘Man of the Match’ doet het met minder. Even later deed Hyballa zijn eerste zet. Mayi verliet het veld voor Kadioglu. Wij hadden liever Rayhi zien vertrekken, want al speelde Mayi niet groots, Rayhi was namelijk de hele wedstrijd al aan het egotrippen. Allemaal kansloze schoten van afstand waar we geen meter mee opschoten. Hyballa’s tweede wissel was echter op de rechterflank. Grot verliet na een goede 70 minuten het veld voor Arnaut Groeneveld, u weet wel, die voormalige PSV jeugdspeler die eerder dit seizoen al even van het gras mocht proeven tegen zijn oude club. NEC had een volledig veldoverwicht maar kwam niet tot uitgespeelde kansen. Hyballa’s laatste zet was daarom het inbrengen van Awoniyi voor Bikel in de laatste tien minuten. Daarmee waren we door de wissels heen en restte een nagelbijtende slotfase. Eerst kopte NEC bij hoofde van Dumic voorlangs na een vrije trap van Fomitschow. In de tegenstoot leek Golla makkelijk de bal te stuiten, maar hij trapte mis en in de daaropvolgende consternatie voor het NEC doel stond Armenteros opeens helemaal vrij om de 2-0 binnen te schieten. Einde oefening.
Toeschouwers
Een vol uitvak, zo hoort het. Met dank aan de vrije autocombi.
Scheids
Geen idee wie het was, maar hij floot wel warrig. Elk onderonsje in het strafschopgebied werd ten nadele van NEC weggefloten.
Hoogtepunten
De autocombi. Dat was het vandaag wel zo’n beetje.
Dieptepunten
– Irritante lucky rotgoal voor de 1-0. Gatver wat naar. Soms zit het mee, meestal zit het tegen.
– Het schrijnende gebrek aan kwaliteit bij NEC in de voorhoede. Je verliest onverdiend, maar je kunt eigenlijk zelf ook geen seconde aanspraak maken op de overwinning met zo veel gepruts en gekneuter in aanvallend opzicht.
– De egotripperij van Rayhi.
Tactiek
Op zich stond NEC vandaag best goed. We hadden voetballend het overwicht, maar we hebben simpelweg een stuitend gebrek aan kwaliteit voorin. Daar doe je als coach verder ook weinig aan. Dit was echt een frustratie wedstrijd omdat je beter bent dan Heracles maar je vergeet jezelf te belonen. Dat gaat je ook nooit of te nimmer lukken als je aanvallend totaal geen vuist kunt maken, zelfs niet met het vele balbezit dat je hebt.
Inzet
Die was weer best okee, daar verloren we het vandaag niet op. Domme pech en gebrek aan kwaliteit, dat is wat je vandaag de das om doet.
Conclusie
Drie hele mooie punten tegen Twente doe je vanavond eigenlijk teniet. In een wedstrijd waarin je grotendeels de bovenliggende partij bent, moet je in de situatie waarin wij zitten onverbiddelijk de trekker kunnen overhalen. Tuurlijk, Heracles kwam wel heel zwijnerig op voorsprong en kon daarna lekker achterover leunen. Maar wij missen dan toch duidelijk dat stukje kwaliteit dat je nodig hebt om kansen te creëren en dat beetje killer instinct dat je nodig hebt om doelpunten te scoren. Valt die bal van Von Haacke binnen dan praat je hier weer heel anders, maar nu overheerst slechts een heel zuur en naar gevoel van onvrede. Gewoon een rotwedstrijd die je onverdiend en zwaar geflatteerd met 2-0 verliest. Zaak dus om volgende week thuis tegen ADO een resultaat te behalen, want we beginnen na de euforie van vorige week gewoon weer opnieuw helaas. Bah. Gewoon bah.