Ik zal het eerlijk bekennen, na de dramavertoning van twee weken geleden tegen Roda JC – ja ja, het was een overwinning, maar laten we wel wezen: met voetbal had het toch bitter weinig te maken – zat ik al met frisse tegenzin klaar om een naargeestig stuk neer te pennen over deze op voorhand eigenlijk al kansloze pot. Feyenoord staat immers fier bovenaan de ranglijst terwijl bij NEC het voetbal met de week dramatischer lijkt te worden. Daar zal zo’n interlandweek weinig verschil in maken, denk je dan, met of zonder rare geheime oefenduels. En dan verschijnt er ook nog eens een voorhoede in het veld zonder Owusu (die toch een van de meest dreigende jongens in onze selectie is gebleken) maar met Rayhi, die we eigenlijk al bijna vergeten waren. Een verloren zondag dus en bovendien een aantal zware weken inclusief de Derby op komst; het leven van een NEC supporter gaat niet over rozen.
Uitslag
Een herhaling van de wedstrijd tegen PSV zat er vanmiddag gelukkig echter niet in. Sterker nog, na een felle openingsfase van Feyenoord was het NEC dat na een kleine tien minuten brutaal de leiding nam. Pardon? NEC op voorsprong? Tegen een ploeg die dit seizoen nog geen punt verloren had en nauwelijks tegentreffers incasseerde? Jazeker! Al was er wel een beetje hulp van voormalig NEC-keeper Brad Jones voor nodig. Rayhi haalde van verre afstand namelijk nogal hoopvol het doel van de Australiër onder vuur, maar Jones reageerde te laat en zag de bal tussen zijn handen door glippen in het doel. Een geweldige opsteker voor onze ploeg en een flinke dreun voor de Rotterdammers, die na de achterstand eigenlijk nauwelijks meer echte kansen wisten te creëren in de eerste helft.
NEC leunde ook in de tweede helft lange tijd comfortabel achteruit en loerde op de counter. Een spectaculaire overwinning kwam met de minuut dichterbij, want Feyenoord wist de opening maar niet te vinden in de krakende NEC defensie en oogde steeds gefrustreerder. Op links kwamen Bilal en Karsdorp keer op keer met gemak langs Fomitschow, maar de eindpass bleef uit. Helaas ging het in de 80e minuut dan toch eindelijk mis. Bikel zeeg op het gras neer met wat leek op kramp, maar Feyenoord had daar geen boodschap aan en benutte de tijdelijke man-meer situatie ten volste. Jorgensen frommelde de bal, nadat deze was teruggestuiterd van de paal en hierdoor Delle kansloos latend, binnen voor de 1-1. Daarna was het hopen en bidden voor de NEC fans, want Feyenoord ging in de slotfase nadrukkelijk op jacht naar de overwinning. Frappant genoeg was het NEC dat in de reguliere speeltijd nog de grootste kans had op de volle buit. Liverpool huurling Awoniyi slingerde de bal namelijk voor het Feyenoord doel, maar Mayi kon zijn grote teen er net niet tegenaan krijgen. Even later was het in blessuretijd alsnog raak voor Feyenoord. Na chaos in de NEC defensie mocht Kramer de bal binnen schieten voor de 1-2. Ultiem balen dus.
Toeschouwers
De sfeer zat er, zeker na de vroege voorsprong, goed in en er werd flink gezongen en gedanst. Met het ‘wie niet springt is een vitsse-fan’ werd ook alvast vooruitgeblikt naar volgende week. Helaas kon de feestvreugde niet beklijven.
Scheids
Makkelie deed het lange tijd best aardig. Hij floot zeker niet kinderachtig en liet stevige duels toe, wat leidde tot een heerlijke klassieke voetbalmiddag naar Engels voorbeeld. Dat speelde vooral NEC in de kaart. Wel kun je mopperen dat hij gewoon door liet spelen terwijl Bikel op de grond lag, maar dat is vrees ik spijkers op laag water zoeken.
Hoogtepunten
Als je na een absolute wanvertoning als de wedstrijd tegen Roda op deze wijze kunt terugkomen dan verdient dat een pluim. NEC vocht voor elke centimeter en tot aan de blessure van Bikel was een overwinning tegen de lijstaanvoerder zelfs gewoon een reële mogelijkheid.
Dieptepunten
– Waarom toch zo ver achterover leunen? Tuurlijk, we hebben goede jongens voor de counter, maar Feyenoord kreeg echt veel te veel tijd en ruimte aan de bal, vooral in het laatste half uur. Als je een beetje meer ballen toont dan win je dit duel misschien zelfs gewoon.
– Nou hebben we Fomitschow, Gmeiner, Dyrestam en Buwalda op links geprobeerd maar nog steeds is het daar drie keer niks. Keer op keer mocht Feyenoord op onze linkerflank door stomen. En dat terwijl bij de Rotterdammers Lucas Woudenberg gewoon op de bank zit. Frustrerend is een understatement.
Tactiek
Het was vandaag simpelweg knokken voor elke meter bij NEC en dat deden onze jongens naar behoren. De vroege voorsprong was een mazzeltje en het betekende dat we konden doen waar deze ploeg bij uitstek voor geschikt is met onze snelheid voorin: loeren op de counter. Helaas gingen we nagelang de wedstrijd vorderde steeds meer achterover hangen. Een klassieke fout, maar we maken hem keer op keer weer. Als je druk blijft zetten vooruit en Feyenoord blijft frustreren dan loop je vandaag met minimaal een punt van het veld af. Vooral als je zo ontzettend slordig bent in de omschakeling. Diverse keren konden we er gevaarlijk uit komen, maar dan verdwijnt een pass weer over de zijlijn, achter de man, of kansloos in de leegte achter de laatste linie van Feyenoord. Waarom toch steeds? Is het vermoeidheid, gebrek aan scherpte, of onkunde? Joost mag het weten.
Inzet
De inzet was vandaag prima. We wonnen veel duels. Daar ligt het allemaal niet aan. Een plan moeten we hebben, een tactiek, iets met meer inhoud dan ‘bal vooruit en draven maar’. Dat is waar het aan schort. Hyballa?
Conclusie
Als je op voorhand 1-2 zegt, dan is iedereen blij. Dus laten we het allemaal even in perspectief zien: vandaag deed NEC het eigenlijk prima. Tot aan de laatste tien minuten dan. Het is absoluut geen schande om te verliezen tegen een club die dit seizoen nog zonder puntenverlies is in de Eredivisie en zelfs het grote Man United in eigen huis versloeg. Het is alleen altijd stevig balen als een wedstrijd zo kort voor tijd nog zo extreem kantelt. Het goede gevoel moet echter overheersen, zeker met de wedstrijd van volgende week in gedachten. Als je Feyenoord op deze wijze kunt bestrijden in eigen huis, dan moeten die arneppers toch ook te doen zijn. Daarom houden we het positief en sluiten we af met de constatering dat de weg omhoog weer ingeslagen lijkt na de malaise van de afgelopen weken. Met het publiek achter de ploeg gaan we volgende week knallen, let op mijn woorden. Come on NEC!!