Vanavond was de eerste wedstrijd in de play-offs. Na winst op AZ en Heerenveen gingen we toch best met een positief gevoel dit ongewenste nagerecht in. Maar ja, we hadden even buiten onze spelers gerekend die blijkbaar he-le-maaaaaal geen zin hadden in al dit extra werk. Wellicht was de vakantie al geboekt, of wellicht is de bonussenpot leeg. Wat de reden ook moge wezen, zelden zijn we getrakteerd op zo’n slappe hap onkunde vertoning in een eerste bedrijf. Dit is niet eens een hyperbool; nee, het was echt tranentrekkend slecht. Tegen FC Emmen, de nummer 9 van de reguliere biercompetitie, stond ons NEC namelijk al binnen vijf (!!!!) minuten terecht op achterstand. Bannink mocht van afstand vogelvrij en onbedreigd op het doel schieten.
Dan denk je: goh, in elk geval zijn onze spelers nu wakker en is een eventuele onderschatting of lacune die vooraf mogelijk leefde wel weg. Maar nee joh, het werd vanaf dat moment alleen maar erger. Het tempo was lager dan een slak die meelift op de rug van een schildpad in een bad met appelstroop bij tegenwind. En dan zijn we nog beleefd. Er werd totaal geen druk gezet op de achterste linie van de Drenten, die ongetwijfeld niet wisten wat ze overkwam, zo makkelijk als ze het hadden. We konden niet eens verzinnen wie rijp was voor een eerste wissel aan NEC zijde want de concurrentie was simpelweg te groot. Grot! Nee, Mayi! Nee, Messaoud! Nee, Heimloth! Nee, Von Haacke! Hoeveel man zitten er ook weer op de bank? NEC creëerde nauwelijks iets en Emmen loerde kalmpjes op een counter. Illustratief voor hoe belabberd NEC acteerde was een actie rond de twintigste minuut. Een Drent (geen idee wie) zette een sprint aan helemaal vanaf de eigen helft. Iedereen zag hem komen. Zelfs de cameraman van Fox zag hem komen. Zelfs mensen die niet in het stadion zaten zagen hem komen. Zelfs vogels in de bomen zagen hem fluitend komen. Alleen onze defensie zag hem blijkbaar niet komen. Want hij mocht namelijk helemaal het strafschopgebied in sprinten en vervolgens doodleuk een indraaiende voorzet (gelukkig) voorlangs koppen. Tja. De volledige eerste helft samengevat in een moment van twintig seconden. Het was echt drie keer niks. En als kers op de smakelijk eerste helft gingen we met nog een kleine minuut op de klok rustig de bal achterin rondspelen tot de tijd vol was. Lekker, ranja!
Ongetwijfeld waren ook Ronnie en Potje ‘not amused’ en we nemen aan dat het flink gedonderd heeft in de kleedkamer. NEC leek namelijk iets scherper terug het veld op te komen en had vroeg in de tweede helft meteen het betere van het spel. Een nogal hoopvol afstandsschot van Breinburg schoot verrassend onder een grabbelende Emmen-doelman door en opeens stond het zowaar weer gelijk. Er gloorde plots hoop en er leek wat spanning van onze spelers af te glijden. Awoniyi, die de afgelopen weken goed in viel, mocht ook tegen Emmen na een uurtje het veld op voor een bedroevend slechte Mayi. Omdat de Emmen keeper er bij het afstandsschot van Breinburg nogal slecht uit zag, probeerde Grot het ook maar eens vanuit de draai in de hoek. En pats, daar was de 1-2. Opeens zag het er allemaal een stuk rooskleuriger uit voor onze club. Het verzet van Emmen leek gebroken en de betere fitheid van onze ploeg begon zich uit te betalen, al gooide Emmen op het eind nog wel even al hun gewicht in de strijd. Of tenminste, Genero Zeefuik (kent u hem nog?) werd in het veld gebracht. Niet dat het baten mocht. Sterker nog, in de slotfase prikte uitgerekend Awoniyi ook nog een goaltje mee en zit NEC plotsklaps op rozen voor de return. Wie had dat in de rust kunnen denken?
Uitslag
1-3 dus, en dat mag op basis van de eerste helft werkelijk een godswonder heten.
Toeschouwers
Aardig wat meegereisde NEC supporters hadden het de eerste helft heel zwaar. In de tweede helft was er gelukkig wat meer te lachen, niet in het minst om Zeefuik die ‘warm’ liep langs de lijn. Ofwel dat waren een heleboel jassen over elkaar, ofwel Zeefuik heeft een lachspiegel ingeslikt. Wat is er in hemelsnaam met de beste jongen gebeurd? Tuurlijk, ook in zijn NEC dagen was hij de slankste niet, maar dit is de overtreffende trap van grotesk. Het werd nog erger toen hij daadwerkelijk mocht invallen en we erachter kwamen dat het toch echt geen jassen waren. Zoals Cartman ooit triomfantelijk riep: “Beefcake, beefcake!”
Hoogtepunten
We winnen en uiteindelijk is dat alles wat telt.
Dieptepunten
Een wanstaltig slecht eerste bedrijf, wat we voor de goede vrede maar even op een combinatie van spanning en onkunde gooien. Maar allemensen, dit nooit weer. Zo slecht, brrrrrrr. Daar zou je als toeschouwer voor betaald moeten krijgen.
Tactiek
Ron de Groot gelooft in vastigheid en tot dusverre betaalt zich dit uit. Geen poespas, gewoon 4-3-3 met dezelfde basiself. Al zouden wij voor de wedstrijd van zondag toch adviseren om wellicht Dyrestam en Awoniyi eens een startplek te gunnen.
Inzet
In de eerste helft was die nietbestaand. Zelden zo’n lamlendige zooi bij elkaar gezien. Het was echt vreselijk. Een doordeweeks oefenpotje op een zwoele dinsdagavond is er een bloedbad bij. In de tweede helft was het helaas niet eens zo veel beter, maar in elk geval werd er gescoord en leek er met de goal van Breinburg een flink stuk spanning van de ploeg af te vallen. Daar is dus nog flink wat werk aan de winkel voor Ronnie, want tegen Volendam of NAC kun je je ongetwijfeld zoiets niet veroorloven. Dan sta je na een half uur al 3-0 achter.
Conclusie
Een zeer belangrijke uitwinst, dat is uiteindelijk wat er in de annalen zal verdwijnen en het moet ook heel raar lopen als we dit in eigen huis nog uit handen geven. Wel mag zo’n instelling en slappe zak vertoning zoals in de eerste helft echt nooit of te nimmer meer gebeuren, anders mag je de spelers in de toekomst aan iedere toeschouwer in het stadion (zowel uit- als thuispubliek) hun entree laten terugbetalen en persoonlijk excuses aanbieden. Man man man. Niet te filmen werkelijk. Maar goed, drie punten, drie uitdoelpunten, dit moet zondag gewoon kat in het bakkie zijn. En graag met een beetje aangluurbaar voetbal ditmaal, ja?