Afgelopen vrijdag, op de tribune bij NEC-MVV, het volgende gehoord na het eerste balcontact van Steeven Langil (de bal sprong van zijn voet): “tjongejonge, wat een miskoop weer”. Het was niet bedoeld als grap, deze supporter was volkomen serieus.
Langil gaf even later de mooiste voorzet in jaren in De Goffert waardoor een andere supporter, ook weer volstrekt voorbarig, Langil tot de beste aankoop van het jaar had kunnen bombarderen. Het zijn de uitersten die bij het voetbal en zeker bij NEC horen. We hebben immers een nuilcultus hoog te houden.
Maar ook als er langer wordt nagedacht kunnen de meningen over de prestatie van één en dezelfde speler in één en dezelfde wedstrijd ver uit elkaar liggen. Speelde Verdonk tegen MVV heel slecht of juist heel goed? En je kunt lezen dat Kadioglu in die wedstrijd tegenviel terwijl een ander op hetzelfde moment vindt dat het spel van NEC volledig om hem draaide.
Het is kennelijk best moeilijk om een speler te beoordelen, anders waren er niet zoveel verschillende meningen. Ook het beoordelen van de technische staf is niet zo makkelijk. Net als iedereen heb ik bedenkingen bij bepaalde beslissingen die Bogers en zijn staf de afgelopen weken hebben genomen. En na de wedstrijd tegen FC Eindhoven was ik zo geschrokken, dat ik mij afvroeg of het met Bogers als hoofdtrainer nog goed zou komen. Er waren toen welgeteld drie wedstrijden gespeeld! Bij het beoordelen van spelers en team heeft de technische staf echter een grote voorsprong op ons, supporters. Met behulp van de techniek is veel objectiever in beeld te brengen wat een speler goed en fout gedaan heeft tijdens een wedstrijd: goede en slechte passes, afgelegde afstand, bespelen van ruimtes, fitheid, etc.. Bovendien zit er bij NEC ook nog eens decennia aan ervaring in het profvoetbal op de bank. Wat ik hiermee wil zeggen is, dat we als supporters best wel eens wat meer vertrouwen mogen hebben in de professionals en niet overmoedig moeten zijn als het om onze eigen inzichten gaat.
In het voetbal loont het vaak om de kalmte te bewaren, zeker bij een club als NEC die al meer dan een decennium geplaagd wordt door repeterende onrust. Is het bewaren van de kalmte niet precies wat we eisen van de nieuwe clubleiding? Zodat we eindelijk weer eens iets kunnen opbouwen?
Zonder nu te willen beweren dat Bogers de best mogelijke trainer voor NEC is, dat denkt hij zelf waarschijnlijk ook niet, is het spel van NEC sinds ‘Eindhoven’ ontegenzeggelijk sterk verbeterd en hebben we tegen MVV kunnen genieten van een mooie wedstrijd. Het ziet er naar uit dat we het voorlopig met deze trainer moeten doen. Als naast de clubleiding ook de supporters de kalmte meer weten te bewaren dan we gewend zijn, dan hebben we de meeste kans dat dit een goed seizoen gaat worden.
Verder, iets heel anders, was dit ook de week waarin de voortgaande teloorgang van het Nederlandse voetbal weer aan ons werd gepresenteerd. Het hulpeloze gespartel in Europa is treurig, net als de manier waarop de op één na belangrijkste voetbalcompetitie van ons land is georganiseerd. Jong PSV speelde afgelopen vrijdag tegen FC den Bosch met acht andere spelers dan vijf dagen eerder tegen NEC en verliest prompt kansloos met 5-0. Tijdens interlandweken gaat de Jupiler League gewoon door waardoor Fortuna Sittard en NEC aanstaande vrijdag zonder hun beste spelers moeten aantreden. Hoe kunnen we van een voetbalbond die niet eens in staat is een fatsoenlijke competitie te organiseren verwachten dat het een rol speelt in de wederopstanding van het Nederlandse voetbal?
Hoe dan ook, op naar Sittard!
Wichard