Wat is het toch jammer dat Peter Hyballa bij NEC mislukt is. Prachtige kerel en een mooi uithangbord voor de club. Met een iets betere selectie had hij het dit seizoen waarschijnlijk wel gered, was hij een jaar ervaring als hoofdcoach rijker en had hij volgend seizoen wellicht iets moois neer kunnen zetten. Zijn ontslag was echter terecht. Niks wees op een ommekeer terwijl de belangen voor de club gigantisch zijn.
Het is nu aan Ronnie, Potje en natuurlijk de spelers om NEC in de Eredivisie te houden. Of dat gaat lukken is twijfelachtig. De selectie blijft matig en kent ook nog eens veel spelers die er van uit kunnen gaan dat ze volgend seizoen toch niet meer bij NEC spelen. AZ en Heerenveen zijn bovendien pittige tegenstanders. Via de nacompetitie dan? Het kan lonend zijn in ieder geval zestiende te worden, dan ontloop je waarschijnlijk het sterke SC Cambuur.
Wat de uitkomst over een paar weken ook zal zijn, het is duidelijk dat NEC broodnodig nieuwe impulsen nodig heeft. In tien jaar is er geen enkele vooruitgang geboekt en moddert het maar voort. De club is technisch, commercieel en bestuurlijk uitgehold. Het stadion is versleten, de trainingsfaciliteiten zijn niet bijzonder. Hoe lang kan NEC nog voort zonder dat er weer eens een tastbare stap voorwaarts wordt gezet?
Veel wordt verwacht van de aankoop en renovatie van het stadion, ook door mij. Maar als iets symbool staat voor ‘aanmodderen’, is het wel het stadiondossier. In plaats van door te pakken is het een slepende kwestie geworden. Veel tijd en miljoenen aan extra inkomsten zijn verspeeld door het uitbrengen van kansloze biedingen. Welke spelletjes zijn hier gespeeld? Wie zijn de financiers, als ze er al zijn, die op de achtergrond bepalen welk kansloos bod er nu weer uitgebracht kan worden?
Er ligt nu een bod van €7,6 miljoen tegenover een vraagprijs van €8,2 miljoen. Volgens Bart van Ingen komt het nog dit boekjaar, dus vóór 1 juli aanstaande, rond. Daar houden we ‘m aan.
En dan zijn er nog onze geroemde investeerders, die met al hun zakelijke instinct eindeloos geld zijn blijven pompen in een bodemloze put. In plaats van hun geld en energie te stoppen in het optuigen van een organisatie en het verbeteren van de faciliteiten die de club structureel naar een hoger plan zouden hebben getild, zijn er miljoenen verbrand met de aankoop van spelers die, in het gunstigste geval, een bijdrage hebben geleverd aan incidentele successen.
Ach, er zijn nogal wat dingen bij NEC waar je over zou kunnen leeglopen, je kunt er met gemak een boek over volschrijven. Natuurlijk, de meeste mensen bij NEC, ook de leiding, doen hun stinkende best. Maar er komt tot op vandaag zo weinig uit. De promotie van de financiële huishouding naar Categorie 2 mag als een succes worden gezien, maar als dit ten koste gaat van wellicht twee degradaties, moet je je afvragen hoe verstandig het gevoerde beleid is geweest.
Het frustrerende is dat het ook allemaal heel anders kan zijn. Ondanks alles zitten er elke wedstrijd nog steeds rond de 12.000 mensen op de tribune en de inkomsten zijn redelijk op peil gebleven. Wat kan NEC niet bereiken als er eens een jaar of tien onder sterk en stabiel management aan deze club gebouwd zou worden? En daar hebben we de City Football Group, waar dat arme NAC Breda aan ten prooi dreigt te vallen, Russische dictatorvriendjes en gevangen gezette zakenmannetjes echt niet voor nodig.
Terug naar het meest urgente probleem. De Groot en Pothuizen kunnen zich onsterfelijk maken als ze NEC in de Eredivisie houden. Wat het duo tactisch bedenkt is eigenlijk niet eens zo belangrijk. De spelers zullen vooral tot op het bot gemotiveerd moeten zijn om niet te willen degraderen. Degradatievoetbal is vooral een ‘mind game’. Als NEC erin blijft mag voor Ron de Groot, sowieso de NEC’er van deze eeuw, een standbeeld worden opgericht.
Wichard