Het is alle hens aan dek voor onze club. In januari zag het er allemaal nog best rooskleurig uit, maar inmiddels met nog slechts een kleine handvol duels te gaan is het overleven geblazen. Waar alle ploegen om ons heen hun puntjes bijeen sprokkelen, daar is NEC nu al wedstrijden lang totaal tanden- en dus ook puntenloos. Ook Hyballa lijkt de weg helemaal kwijt. Elke week staat er weer een andere ploeg en een andere opstelling aan de aftrap. 5-3-2, dan weer 4-4-2, of zoals vandaag weer eens een soort 4-3-3. Fomitschow was opeens weer terug in de basis, en voorin mochten Awoniyi, Grot en Rayhi het proberen met Kadioglu als creatieve geest erachter. Het is het soort hap-snap wisselvallige roulatiegedrag dat we nog herkennen uit de paniekdagen van Anton Janssen.
En net als in de periode met Janssen aan het roer zet het ook nu totaal geen zoden aan de dijk. Binnen tien minuten was het alweer raak. Uitgerekend uit een corner, een spelsituatie van waaruit Twente al in 132 (!!!) voorgaande pogingen niet gescoord had, wist Unal raak te koppen. Twente domineerde in de eerste helft. NEC had totaal niks in te brengen tegen de Tukkers. Het was gewoon pijnlijk om te zien hoe groot het kwaliteitsverschil op het veld was tussen ons en de ploeg waar we eerder dit seizoen thuis nog van wonnen. Het toont eens te meer aan dat waar andere ploegen zich gedurende het seizoen gestaag ontwikkeld hebben, NEC volledig stil is blijven staan. Of achteruit gedenderd zijn, dat is waarschijnlijk een meer realistische visie. Twente heerste op het middenveld. Een actie in het strafschopgebied van NEC waarbij de bal uiteindelijk op de lat boven Delle belandde was illustratief voor een duel waarin er maar één ploeg echt strijd leverde. En dat was triest genoeg niet de degradatiekandidaat. De 1-0 bij rust was een klein mirakel.
In de tweede helft pakte Breinburg een gele kaart en dus is hij geschorst voor het volgende duel. Dat kon er ook nog wel bij. Wel kreeg NEC nog een goede kans uit een vrije trap. Dumic kon de bal vrij aannemen maar schoot helaas voorlangs. Na een klein uurtje gooide Twente echter de wedstrijd definitief in het slot. Na geklungel in de NEC defensie schoot Jensen beheerst raak voor de 2-0. Hoewel NEC de punten broodnodig heeft en dus vooruit moest, besloot Hyballa vervolgens om rechtsback Heimloth eruit te halen voor linksback Burnet. Daarna kregen we ook nog middenvelder Von Haacke voor middenvelder Breinburg. Tja. Snapt u het nog? Delle gooide er ondertussen een paar prima reddingen uit, waardoor de schade tenminste virtueel beperkt bleef. Groeneveld mocht in de slotfase nog even aantreden voor Kadioglu. Delle voorkwam nog een paar keer de 3-0 in de slotfase, maar toch viel die alsnog in blessuretijd door opnieuw Unal. Het zal wel.
Uitslag
3-0. De zoveelste nul aan onze zijde, dat moet toch inmiddels ook bijna wel een laagterecord zijn.
Toeschouwers
NEC was met een flink vol uitvak present, dus daar kan onze ploeg het niet op afwentelen. De steun van de supporters is in deze barre tijden nog altijd goed. Helaas vertaalt zich dat niet in een antwoord op het veld. Aan Twente-zijde was Vak P een beetje interessant aan het doen met een lege tribune vanwege politieacties in hun supportershome, al gaf een fiks aantal supports al na een klein kwartier de brui aan het rondgehang in de gangpaden.
Scheids
Blom had een makkelijke avond. Dat zegt genoeg.
Hoogtepunten
Nee. Nou okee, Delle was goed bezig. Zonder hem had het ook 6-0 kunnen worden.
Dieptepunten
Ja. Veel.
Tactiek
Niet bestaand. Hyballa speelt paniekvoetbal en de ploeg heeft werkelijk geen idee meer wat ze aan het doen zijn, als ze dat ooit al hadden dit seizoen. Bij vlagen vielen er gigantische gaten tussen de linies, tekenend voor het gebrek aan communicatie en samenwerking in de ploeg. Alle spelers rommelen maar wat aan, zo lijkt het. Nee, dit doet pijn aan de ogen. Jupiler League, here we come.
Inzet
Ze rennen hard. Ze doen hun best. Het is wat je over je lieve maar hopeloos talentloze neefje zegt langs de lijn bij de D-pupillen als je hem weer eens schattig ziet aanklungelen met meer passie dan kunde. En dan klap je nog maar eens extra hard voor een half mislukte tackle omdat je weet dat hij het echt probeert op zijn eigen beperkte manier.
Conclusie
Ja, we weten het, er zijn nog een paar wedstrijden te gaan. Maar dit gaat niet meer goed komen. De ploeg straalt in niks meer uit dat ze er zelf nog geloof in hebben of ervoor willen knokken, op een enkeling als Rayhi na misschien. Het is nu slechts nog hopen en bidden dat je directe degradatie kunt ontlopen en dan op de een of andere miraculeuze manier de play-offs weet te overleven. Maar eerlijk gezegd zie ik niet hoe we dat kunnen doen, als we momenteel in deze situatie al niet de benodigde strijdlust kunnen opbrengen om op zijn minst een puntje binnen te slepen. Wat is het nu? Elf nederlagen in twaalf duels, zoiets? Je raakt de tel gewoon kwijt. En ondertussen winnen ploegen als Roda en Excelsior wel belangrijke punten, waardoor we nu zowaar zelfs 17e staan. Bah bah. Het leven van een NEC supporter gaat niet over rozen.