Een wedstrijd op donderdagavond? Jazeker. Vanwege de carnaval (die begint zaterdag toch pas…?) werd op verzoek van NEC het duel een dagje vervroegd. En dus mochten we vanavond gastheer zijn van het zoveelste jong-team in deze dwaze competitie. Jong PSV was ditmaal de opponent. Na drie kansloze uitnederlagen en een uiterst povere thuiszege op Den Bosch een uitgelezen moment voor Pep en zijn gegenpressers om te laten zien hoe het nou eigenlijk wel moet. Want dat Pep het in theorie allemaal wel weet hadden we op de supportersavond in geuren en kleuren kunnen horen; hoe dit er daadwerkelijk op het veld uit hoort te zien is echter nog altijd volstrekt onduidelijk. Zowel voor het publiek als, naar het zich doet aanzien, de spelers. Met Groeneveld en Rayhi (waar blijkbaar wat Serie A scouts voor op de tribune zaten) op de flanken en Braken weer eens beginnend in de spits zat het voorin op papier in elk geval wel goed. Achterin is waar de zwakheid van deze ploeg zich de laatste weken sterk doet gelden.
NEC begon fel en was het eerste kwartier duidelijk de bovenliggende partij. Jong PSV kwam nauwelijks onder de druk van onze ploeg uit. Toch was het bij de eerste de beste tegenstoot bijna alweer raak. Jong PSV zag een schot op de paal achter Delle terug het veld in stuiteren waarna Lundqvist de bal vrij mocht inschieten, maar gelukkig schoot hij over. Het was voor NEC echter duidelijk een flinke mentale tik, want het volgende half uur was de ploeg geen schim meer van het team uit de openingsfase. Sterker nog, Jong PSV bleef meeballen en maakte het onze ploeg bij tijd en wijle moeilijk. Bij NEC ging het van kwaad tot erger en ook het publiek was duidelijk niet onder de indruk getuige de voorzichtige fluitconcerten die begonnen rond te schallen. Het voetbal van NEC leek echt nergens op. Slechts Mart Dijkstra, die aan het begin van het seizoen doorgaans juist de minste speler was, kon zich onttrekken aan de algehele malaise. Toch was het miraculeus genoeg NEC dat op slag van rust opeens op voorsprong kwam. Een schotje uit de draai van Braken hobbelde richting het PSV doel waar toevallig Kadioglu nog rond liep samen met verdediger Abels. Die panikeerde omdat hij de terughobbelede Kadioglu in zijn rug zag, waarna de bal opeens via zijn voet in het Jong PSV doel lag. Op TV nog maar eens de herhaling terugkijken, want het zag er allemaal wat kolderiek uit. Maar goed, eigen doelpunten tellen ook.
Je hoopt dan natuurlijk dat onze spelers fris en opgefleurd de kleedkamer uitkomen. Het begin van het tweede bedrijf was echter voor Jong PSV, dat vooral in de persoon van Malen een ware plaaggeest bleek voor NEC met twee aardige mogelijkheden op een gelijkmaker. Na een goede tien minuten kregen we gelukkig toch weer wat meer vat op het duel. Braken was heel dicht bij de 2-0 maar kreeg de bal niet binnen gewerkt. Even later werd Kevin Jansen ingebracht voor een wederom, na een zeer veelbelovende start, ver terugvallende Kadioglu. Terwijl in Vak 080 uitbundig werd gehost, kabbelde op het veld de wedstrijd op nogal slaapverwekkende wijze richting het einde. Een poeier van Rayhi op doel zorgde er nog even voor dat een paar toeschouwers wakker schrokken, maar verder was er niet veel te beleven. Het is voor Rayhi te hopen dat die poeier op doel genoeg indruk heeft gemaakt op de scouts, want het zou zijn enige echte wapenfeit van de wedstrijd blijven aangezien hij even later het veld moest ruimen voor Schuurman. Om niet helemaal in mineur te eindigen zullen ook nog even de wonderschone omhaal van Braken vermelden acht minuten voor tijd, die op de buitenkant van de PSV paal belandde. Ook Breinburg lostte met een paar minuten te gaan nog een aardig schot op goal. Vlak voor tijd pakte Abels, de veroorzaker van de eigen goal, ook nog rood na een hele smerige tackle met de noppen vooruit vol op het scheenbeen van Verdonk. Gelukkig kon de Feyenoord-huurling verder.
Was het dan helemaal treurnis in het tweede bedrijf?
Uitslag
Nee, want Groeneveld pakte koud in blessuretijd alsnog een doelpunt mee. Na een prima dieptepass kapte de ex-PSV jeugdspeler naar binnen, omzeilde twee spelers en schoot de bal puntgaaf in de hoek voor de 2-0. Daarmee was het meteen ook voorbij en staat NEC weer eventjes bovenaan.
Toeschouwers
Op bepaalde plekken op de tribune nam men alvast een voorschot op carnaval. Het was daar vaak ook een stuk levendiger dan op het veld.
Scheids
Moest na een grotendeels kalm verlopen wedstrijd in de slotfase toch nog twee keer naar de borstzak grijpen. Eerst een gele kaart voor Sturing die op een nogal onnodige plek een tegenstander neerschopte. En vlak voor het einde dus de dieprode kaart voor de schlemiel van de avond Dirk Abels.
Hoogtepunten
- Dijkstra was aan het begin van het seizoen geregeld met afstand de zwakste man op het veld. Het leek soms wel alsof de aanvoerdersband zijn bloedtoevoer afknelde, zo slecht als hij vaak acteerde. Diezelfde Dijkstra is de laatste weken echter met regelmaat de beste man aan NEC zijde. Ook vanavond weer vertolkte hij een uiterst belangrijke rol op het middenveld. Het kan verkeren.
- De omhaal van Braken had meer verdiend.
Dieptepunten
Een grotendeels uiterst slaapverwekkende wedstrijd. Als we dachten dat we het zwaar hadden onder Bogers, daar blijkt Pep tot dusverre er nog een schepje bovenop te kunnen doen. Niet om aan te zien werkelijk bij vlagen zo slecht als we spelen.
Tactiek
Dat er leuke theoriën achter Pep’s aanpak schuil gaan geloven we best. Dat was bij Hyballa ook het geval. Maar voetbal is geen schaken en een wedstrijd win je op het veld, niet met theoriën op een kladblokje. Uiteraard kost het inslijpen van een nieuwe speelstijl tijd en gaat het met vallen en opstaan. Alleen rijst dan wel de vraag of het verstandig is om zo’n proces in te zetten halverwege een seizoen waarin promotie een echte ‘must’ is voor de club. Momenteel zie je ondanks de overwinning helaas nog erg weinig terug van wat Pep nu precies wil van de spelers. Als je objectief kijkt naar de wedstrijd dan voerde in bepaalde fases van de wedstrijd Jong PSV de ideeën van Lijnders zelfs beter uit dan onze ploeg.
Inzet
Was okee.
Conclusie
We pakken weer een belangrijke thuiszege tegen een ploeg in het linkerrijtje. Lijnders zal ongetwijfeld weer prima dingen gezien hebben, maar wij zagen toch vooral grote fases van uiterst slaapverwekkend voetbal. We komen uiterst gelukkig op voorsprong door een eigen goal en weten pas in de slotfase de wedstrijd in het slot te gooien. Desalniettemin is een 2-0 zege tegen Jong PSV geen moment om te gaan zeuren. Laten we hopen dat het de spelers weer een extra stukje vertrouwen geeft. Groeneveld is duidelijk op de weg terug, Braken speelde weer eens een goede tweede helft, en aanvoerder Dijkstra laat zien waarom hij de band waard is. Met die positieve aanknopingspunten vinden we hopelijk langzaam weer de vorm van eind 2017 terug. En sowieso is het toch een stuk lekkerder hossen en knotsen dit weekend met een overwinning op zak. Fijne carnaval! Woef!