Na de uitschakeling in de beker en na weken eindelijk weer een (schamele) thuisoverwinning – tegen een pover Jong AZ, waarbij je eerst nog achter komt ook – voelt dit seizoen eigenlijk al redelijk verloren. Het minste dat je in deze dagen toch zou mogen verwachten is dat de spelers in elk geval de kloten onder hun lijf uit lopen om hun salaris, dat middels een financiële strop om de nek van NEC is verworven, waard te maken. Maar voorlopig is daar nog bitter weinig van terug te zien op het veld. En dan moet je nog uit naar Jong Ajax ook. Een Jong team dat geen schim is van vorig seizoen, toen de beloften-Amsterdammers kampioen werden. Helaas zijn wij inmiddels ook geen schim van onszelf meer. De Gier lijkt het allemaal ook niet echt meer te weten. Vanavond probeerde hij het maar weer eens met Dijkstra in de basis in plaats van Janssen. Romeny en Okita mochten het op de flanken proberen.
In de eerste tien minuten waren er al twee grote kansen voor Jong Ajax en was het een knappe redding van Van Duin die ons op de been hield. NEC probeerde wel wat terug te doen (of althans, dat nemen we dan maar aan), maar na een half uur voetballen was het toch weer raak. De Wit scoorde nadat Van Duin onder de bal door dook en NEC keek weer eens tegen een achterstand aan. De 1-0 was ook de ruststand. Maar goed, dat was ook het geval tegen Jong AZ thuis, dus er was nog van alles mogelijk. Zo vertelden we onszelf. Je moet toch wat. Jackiegoal moest natuurlijk ook wat en deed in de rust maar weer eens wat omzettingen. Achahbar kwam in het veld voor Romeny en ging op rechts spelen, waardoor Okita naar links verhuisde. Het haalde weinig uit. Sterker nog, NEC kwam na een klein half uurtje in de tweede helft ook op 2-0 achter. Was dat het dieptepunt? Nee hoor. Een paar minuten later gingen namelijk doodleuk gewoon de sproeiers aan op het veld. Eerlijk waar. Je verzint het niet. In het uitvak zorgde het in elk geval nog voor een beetje vertier in een verder ronduit masochistisch avondje uit. Na enkele minuten wist iemand toch nog de kraan te vinden en kon de wedstrijd verder gaan. De Gier gooide er maar weer eens een wissel tegenaan door Dijkstra eruit te halen voor Ndi…djimi…Mike Tresor. Even later stond het ondanks deze zoveelste wereldvondst zowaar 3-0. Deed NEC dan helemaal niks terug? Nou, nee. Eigenlijk niet. Het was om te janken.
Uitslag
Staat hierboven. Oh nee, het werd nog 4-0.
Toeschouwers
Er zaten er een paar. Sfeerloos, troosteloos, zielloos. Welkom in de kk divisie. De meest gehoorde kreet in het uitvak was ‘sjonge jonge jonge.’ Zelfs voor krachttermen is er al geen fut meer.
Scheids
Die had een fluit. En gaf Dijkstra en Van den Berg een gele kaart. Joey ziet zijn honderd euro in rap tempo verdampen.
Hoogtepunten
Wablief?
Dieptepunten
Omdat de wedstrijd al niet eens meer het vermelden waard is, zullen we de veldsproeiers maar benoemen. Of wellicht dat dat onder hoogtepunten zou moeten, want het betekende in elk geval dat we een paar minuten lang niet naar die andere ellende op het veld hoefden te kijken.
Tactiek
Jack mag het weten. En we hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat hij het niet weet.
Inzet
Jong Ajax deed het prima.
Conclusie
Dit komt niet meer goed. Er zit werkelijk nul komma noppes chemie, strijd, of ziel in deze ploeg. Wat een ellende. Als je dacht dat vorig seizoen de bodem bereikt was, dan was je waarschijnlijk de schep van De Gier en consorten vergeten. De trainer en de ploeg zijn het spoor volledig bijster en, hoe pijnlijk het ook is en hoe hoog we Jackiegoal ook hebben zitten, wellicht wordt het tijd om vanaf hogerhand toch eens wat conclusies te gaan trekken. Want hier zit echt geen muziek meer in.