Oh jee. Dat is tegenwoordig de eerste gedachte als je ziet dat NEC weer een uitwedstrijd voor de boeg heeft. Het mocht vanavond dan wellicht tegen het inmiddels ‘nietige’ RKC Waalwijk zijn, dat haar gloriejaren al enige tijd achter zich heeft en dit seizoen anoniem achterin bungelt in de Juup (plekje achttien bij aanvang van dit duel), maar NEC bakt er de laatste maanden ook tegen het plankton van de Eerste Divisie bitter weinig van. Zeker buitenshuis. Pep knutselt intussen verder. Braken was ditmaal het kind van de rekening. Hij moest op de bank beginnen ten faveure van Achahbar. Rayhi is helaas weer enkele weken geblesseerd en dus mocht Langil op rechts opdraven. Achterin kreeg Joppen de voorkeur boven Heimloth.
Waar je hoopt op een positief begin van de titelaspirant (wij dus, voor de duidelijkheid), daar kwam NEC in het eerste kwartier eigenlijk nauwelijks aan de bal. En als we dan een keer de bal hadden dan kon die nergens heen omdat iedereen zowat stil stond. Wij kregen in de pupillen altijd ingewreven dat je als het koud is flink in beweging moet blijven, maar de vrieskou leek bij onze spelers in de beginfase al volledig grip te hebben gekregen op de gewrichten. Desalniettemin was de eerste grote kans – wat heet, een heuse penalty! – voor NEC. Groeneveld werd nogal knullig neergelegd op randje zestien door Ndefe. De scheids was mild voor de RKC verdediger met geel. Langil was mild voor RKC met een ietwat slappe inzet laag over de grond die een makkelijke prooi was voor de RKC doelman. De vervelende misser betekende echter wel een kentering in het spelbeeld. NEC werd steeds dominanter en creëerde ook een paar aardige kansjes, vooral over de linkerflank. Groeneveld loste een prima schot op doel maar de RKC keeper maakte een katachtige redding. Ook ondermeer Achahbar en Dijkstra hadden een kans. Het was echter bij rust nog altijd 0-0.
RKC startte ook het tweede bedrijf fel, maar NEC nam al snel de teugels weer in handen en schakelde een tandje bij. Kansen creëren bleef echter moeilijk. Daarvoor waren ook de vrije trappen en corners te matig. RKC kwam ons in deze fase gelukkig ook te hulp in de persoon van Ndefe, die voor de tweede keer Groeneveld lomp onderuit schoffelde en daarvoor ook zijn twee gele kaart ontving. Met elf tegen tien en nog een goed half uur te spelen leek het een kwestie van tijd voordat Lijnders eindelijk zijn eerste uitzege kon noteren. Die tijd was welgeteld twee minuten, want uit de eerstvolgende corner (het kan dus toch) liep Sturing de bal het RKC doel in voor de verdiende 0-1.
NEC liet het vervolgens echter na om verder afstand te nemen. Een kwartier voor tijd leek Ndefe (uhm, ja, nee, broertje van dus) NEC maar weer even te helpen maar de RKC keeper voorkwam ternauwernood een eigen doelpunt. Pep besloot om in de laatste tien minuten, met een minimale voorsprong en een man meer, een verdediger (Joppen) te wisselen voor een verdediger (Heimloth). De logica zal waarschijnlijk zijn dat Heimloth meer offensieve impulsen heeft dan Joppen. Hoe dan ook, nadat we eerder liepen te nuilen over de corners schoot in de 83e minuut Achahbar wederom uit een corner de 0-2 hoog in het dak. Meteen daarna kwam Jansen in het veld voor Kadioglu en Schuurman voor Langil.
Uitslag
Die laatste wissels waren echter vooral voor de statistieken want de score bleef steken op 0-2. Eindelijk dus een uitzege voor Lijnders. De cynist in ons wil zeggen dat dat tegen RKC ook wel verwacht mag worden, maar de supporter is vooral blij dat we eindelijk dat uitsyndroom doorbreken. Hopelijk is dit meer dan gewoon een zege; hopelijk is er nu ook een onbewuste last van de ruggen van de spelers en technische staf af gevallen.
Scheids
Vier gele kaarten werden er getrokken door Van de Graaf, alle vier voor RKC en twee ervan voor dezelfde speler. Het geeft wel aan dat NEC een verdiende zege meeneemt.
Toeschouwers
Er leken meer NEC fans dan thuissupporters in het stadion te zitten. In de eindfase schalde het ziege-zagge van Eus onbedreigd en luid door het Mandemakers Stadion. En eindelijk weer eens met punten terug op huis aan.
Hoogtepunten
Eindelijk weer eens een uitzege.
Dieptepunten
Weer een gemiste pingel. En het blijft toch triest dat je als titelkandidaat ook tegen een laagvlieger als RKC geen grootse indruk weet te maken.
Tactiek
NEC wilde dominant zijn, maar liet zich in de beginfase toch weer redelijk makkelijk overrompelen. Het tempo lag lange tijd veel te laag om de thuisploeg echt pijn te kunnen doen. Pas nadat we met een man meer kwamen begon NEC wat vrijer te spelen en ging ook het tempo omhoog. Het kan dus wel, maar de ploeg lijkt momenteel nog steeds niet echt te geloven in het eigen kunnen. De spelers lopen vooral voor zichzelf te voetballen in plaats van zich als een team over het veld te bewegen, zo lijkt het. Individueel overklasten we vandaag RKC, maar omdat de tegenstander veel meer als een team opereerde bleven we het toch lange tijd erg moeilijk hebben. En dat is eigenlijk het hele seizoen al een beetje het euvel bij NEC. Er staat geen ploeg. De individuele klasse was vandaag voldoende, mede geholpen door een overtal. Onze spelers kunnen elkaar moeilijk vinden en gaan te vaak voor eigen succes.
Inzet
Na een zeer slap begin was die wel okee.
Conclusie
Pfff, eindelijk. Laten we het daar maar op houden. Het was wederom niet groots maar het was uiteindelijk redelijk comfortabel en je pakt weer eens drie uitpunten. Volgende week krijgen we Volendam op bezoek en dan moeten er gewoon weer drie punten worden bijgeschreven. Dat is in deze fase eigenlijk het enige dat telt. Leuk voetbal hebben we inmiddels wel opgegeven voor dit seizoen. Punten en promotie, dat is het devies.