Na het trieste maar tevens niet onverwachte nieuws dat Jack de Gier en Patrick Pothuizen op non-actief gezet zijn, werd vanochtend bekend gemaakt dat Ron de Groot (coach van de NEC beloftes) en Rogier Meijer (coach van NEC onder-19) samen met Adri Bogers het seizoen zullen afmaken. De club voegt daar op de eigen website aan toe dat dit zal gebeuren ‘op basis van gelijkwaardigheid’. We gaan dus blijkbaar het seizoen uitpolderen met elke week een ander gezicht voor de camera’s van Fox Sport. Ook werd bekend dat performance trainer Lindeman terugtreedt, omdat hij het werk blijkbaar niet meer kan combineren met zijn eigen bedrijf. Beetje aparte timing, maar we nemen het maar aan.
Of de heilige drieëenheid De Groot – Bogers – Meijer het tij nog kan keren blijft afwachten, maar realistisch lijkt het niet. Ronnie en Rogier hebben dit seizoen uitstekend werk verricht met hun teams, maar Bogers heeft dit hele seizoen gewoon naast Jack en Patrick op de bank gezeten. Dus van die laatste zal het verschil toch niet komen naar we aannemen, tenzij Adri zich de afgelopen acht maanden steevast heeft laten overschreeuwen. Er zijn nog zes wedstrijden te gaan in de competitie en we staan vijf punten los van plek 11, de positie die we blijkbaar minimaal moeten bereiken om kans te maken op deelname aan de play-offs. Bovendien hijgt Telstar ook nog in onze nek, dat in de afgelopen weken ondermeer gewonnen heeft van Go Ahead, Den Bosch en het angstwekkende Jong AZ (brrrr).
Gezien die statistieken vraag je je bijna af waarom NEC Jack niet gewoon het seizoen heeft laten afmaken. Dan hadden ze beter in de winterstop al afscheid kunnen nemen van De Gier. Dit besluit riekt naar symboolbeleid; voor het restant van dit seizoen maakt het toch niks meer uit. Het is nu uithuilen (alweer) en focussen op een volgend seizoen in de KKD, waarin we geplaagd zullen worden door dure en langlopende contracten van spelers die dit seizoen zwaar door de mand zijn gevallen. De belofte van en hoop op meer doorstroom uit eigen jeugd bleek onder De Gier een wassen neus en het vijfjarenplan van Van Schaik begint eveneens steeds meer breuken te vertonen. Waar dit eindigt? Joost mag het weten. Maar dat de gifbeker na meerdere jaren van ellende nog altijd niet leeg is, staat buiten kijf. De trieste realiteit is dat, zo lang er geen eenheid is binnen de club en allerhande groepjes hun eigen plan blijven trekken, onze club zal blijven wegzinken totdat we kopje onder gaan. We zijn als de band die vrolijk doorspeelde terwijl de Titanic langzaam zonk, blind en in ontkenning.
Ronnie, Rogier en Adri: veel sterkte gewenst in de komende weken. Een ondankbare taak ligt in het verschiet, terwijl de ware problematiek binnen de club gehuld blijft in nevelen. Het leven van een NEC supporter gaat niet over rozen.