Ik weet het, ik ben een ouwe lul aan het worden, maar ik weet nog dat we in de magere jaren ‘80 en begin jaren ‘90 het lelijk eendje waren. In het blaadje van Johan Derksen werd het balkenshirt als iets lelijks weggezet en het stadion met de wielerbaan als een saaie betonbak. Merchandise was er amper te krijgen en had je toch een shirt dan was dat zeer waarschijnlijk een match-worn shirt van een speler, want een balkenshirtje kopen in een winkel, dat kon niet. Het gespuw op de club, maakte jou als fan alleen maar trotser. Je had als NEC supporter het droombeeld dat de hele stad achter NEC zou staan, dat in iedere auto een NEC vaantje zou hangen en dat door de hele stad de kleuren rood groen en zwart de boventoon zouden voeren. Zeker in tijden dat het slecht gaat, want als de sportieve resultaten minder zijn, dan is er toch best angst voor een “uit het oog, uit het hart” verhaal. Tijdens de Europese wedstrijden kleurde de stad wel rood groen zwart, ook mooi natuurlijk, maar juist in mindere tijden vergeten we wel eens dat juist dan je trots laten blijken extra hard nodig is. En hoe kaa-u-téé het ook gaat met de club, NEC moet blijven leven in de stad.
Maar dat droombeeld van toen (een rood-groen zwarte stad) bleef een utopie, hoewel er wel een paar lichtpuntjes waren in die magere jaren. Op alle stadsbussen van de CVD wapperden op wedstrijddagen NEC vlaggetjes. Het stelt misschien niet veel voor, maar ik vond het mooi. Laat de stad maar weten dat we er zijn en dat we vandaag spelen en mensen, kom ook naar de Goffert, want daar was nog plek genoeg. Een ander lichtpuntje was het wedstrijdaffiche dat op veel etalageruiten geplakt werd in de stad. Natuurlijk bij alle sigarenboeren waar je kaartjes kon kopen in de voorverkoop, maar ook op andere plekken. Zo jammer dat deze affiches uit het straatbeeld verdwenen zijn. En dan waren er ook nog de bekende aankondigingsborden voor wedstrijden op de belangrijkste invalswegen in de stad. In de eerste jaren werden er borden van de tegenstander vervangen, de laatste jaren kwam er een compleet stickervel overheen. De borden waren het laatste restantje echte zichtbaarheid van onze club in de stad. Waren, want de club besloot om dit weg te bezuinigen. Sinds het begin van dit seizoen stond er alleen necseizoenkaart.nl op de borden. Het laat zien dat zelfs een relatief kleine investering voor deze club al moeilijk is. Dat zegt veel over de financiële situatie van de club.
En natuurlijk het zijn maar borden, maar het is stiekem zoveel meer. Het is een fysieke verbintenis met de stad. En iedere keer dat je er langs komt denk je aan die verbintenis. Soms is het zelfs een reminder om even te denken aan het feit dat je nog even wat moet afspreken of niet moet vergeten om kaarten te kopen. Logisch natuurlijk dat er best wat reuring was toen dit besluit bekend werd gemaakt. Er waren zelfs supporters die met NEC contact op hebben genomen voor een heus reddingsplan. En het mooie is dat het besluit nu teruggedraaid is. Sponsoren zijn bereid gevonden om deze borden te financieren en Theo en zijn mannen zorgen voor het betere plakwerk. Mooi! Dit stukje cultureel erfgoed van de club blijft dus nog even in het straatbeeld.
Nu de affiches en de vlaggetjes op de bussen nog. Hup Eniesee!
Bleum