Zo, de tweede periode van het seizoen is inmiddels van start gegaan.
Terugblikkend op de eerste periode vallen me aantal zaken op. Allereerst het realisme onder de supporters. Gingen we de laatste seizoenen nog met veel (valse) hoop het seizoen in en maakte deze hoop al snel plaats voor cynisme, wanhoop en frustratie. Daar hoorde ik dit seizoen menig supporter verzuchten dat ‘het toch wel niets zal worden‘ om vervolgens gewoon zoals elk seizoen hondstrouw plaats te nemen op de tribune om weer een tranentrekkende wedstrijd te mogen aanschouwen. Want dat het spel de eerste wedstrijden (zacht gezegd) nogal tegen viel moge duidelijk zijn. Het viel niet mee om een bepaalde lijn/visie te ontdekken in de verschillende wedstrijdopstellingen en het spel deed vaak denken aan het breiwerkje wat mijn zoontje (verplicht) dient te maken op school. (In de war, knopen, ‘ik wil niet meer‘, jankend de zooi in een hoek smijten). Maar goed we kunnen natuurlijk niet de hele selectie in een hoekje smijten en dus rapen we de zooi maar weer op, proberen de knopen te ontrafelen, drogen tranen en gaan weer dapper door.
Valt er dan niets positiefs te zeggen over de eerste periode? Jawel hoor, ik vind het nog steeds wonderbaarlijk dat er elke wedstrijd zo’n 8000 supporters zijn die de weg naar de Goffert weten te vinden. Ik vind het mooi en soms bijna ontroerend hoe het sfeervak met volle overtuiging er in blijft knallen en ik kan enorm genieten van de acties van Legio waarbij de actie ‘CopacaNimma‘ voor mij persoonlijk een hoogtepunt was. Hulde voor de inzet van deze mannen! En over inzet gesproken, het is al vaker geschreven, daar ontbreekt het in de selectie ook niet (meer) aan. Ze snappen het gewoon soms niet zo goed en kunnen vaak niet beter. Maar er is inzet en dat is toch de basis lijkt me en dat is ook wat we op de tribune willen zien.
En we waren maar liefst drie keer in het (landelijke) nieuws afgelopen periode. Een openstaande huurschuld bij de gemeente, een (kortstondige) flirt met een (nogal) discutabele Russische zakenman en een kansloze pyromaan actie zorgden er voor dat NEC prominent in het nieuws was. Misschien negatief maar we bestaan nog. Er wordt over ons geschreven!
Na een reeks kansloze wedstrijden speelden we op 27 september thuis tegen de Eagles. Wat mij betreft (hopelijk) een ‘kantel duel‘ waarin we zeer verdiend op een 1-3 achterstand kwamen. En toch leek er bij die achterstand iets van gif en vuur in de ploeg te komen. Uiteindelijk werd het zeer terecht 3-3 maar had ik, door de inzet maar vooral door het geloof wat de spelers uitstraalden, het gevoel dat er meer in had gezeten. De periode eindigden we uit tegen koploper NAC en vanuit het aquarium waarin wij, uitsupporters, rond mochten zwemmen zag ik bij vlagen dat het goed was. Hij vloog er alleen niet in en dat is op dit moment het grootste probleem bij ons. We scoren te weinig.
En toen begon afgelopen vrijdag de tweede periode voor ons, was Rens weer fit en kwam de kidsclub van PSV op bezoek. De uitgelaten jongetjes uit Eindhoven gingen gezelllig met z’n allen voor de pot hangen en genoten ongetwijfeld nog na van het onverwachte bezoek aan het pannenkoekenrestaurant op de heenweg. Uiteindelijk winnen wij verdiend (maar moeizaam) en konden de blagen van PSV met natte haartjes, glinstende oogjes en een fristi weer terug met de bus naar Eindhoven. (En bij thuiskomst natuurlijk allemaal traditioneel bukken, alsof de bus leeg is teruggekomen om alle ouders te foppen).
Maar goed, de eerste wedstrijd van de tweede periode hebben we gewonnen en op maandag volgde dan meteen in Flutjebroek (of zo iets) de volgende kleuterclash…euh klas. We gaan op bezoek bij de Babybelletjes van AZ. Het vertrouwen binnen het team is duidelijk toegenomen en dit uitte zich op het veld. NEC was de hele wedstrijd de bovenliggende partij, verkwistte traditioneel aardig wat kansen maar won uiteindelijk dik verdiend met 0-2.
Gewoon de eerste twee wedstrijden van de tweede periode gewonnen! Al met al heb ik het gevoel dat er een stijgende lijn te zien is. Verdedigend geven we weinig weg en het zal mij persoonlijk een rotzorg zijn hoe we winnen, als we maar winnen. Op de website van NEC stond als kop bij het wedstrijdverslag ‘NEC tankt vertrouwen tegen Jong AZ’. Als je dan bedenkt dat we vrijdag thuis tegen laagvlieger MVV spelen en we tegenwoordig ook al winnen van laagvliegers dan zou het zo maar kunnen dat de tank vol zit na aankomende vrijdag. En dat is een fijne wetenschap met de lastige uitwedstrijd tegen Cambuur in het vooruitzicht.
Het zou zo maar eens een hele mooie periode kunnen worden. (En wellicht seizoen, of draaf ik nu door?). Laten we massaal achter onze club blijven staan, steun onze spelers en koop een kaartje voor Cambuur uit!
Oostenrijk