Mijn stuk, deze week, gaat over iets dat ik gisteren hoorde en mij sindsdien bezig houdt. Ik ken de betrokkenen in dit verhaal niet persoonlijk maar ik merk wel dat het me persoonlijk raakt. Ik ben boos en verbijsterd.
Wat er aan vooraf ging.
Op zaterdag 12 mei 2019 overleed op 51 jarige leeftijd Henk Cornelissen. Henk was een fanatiek supporter van NEC en prominent lid van de HKN. Totaal onverwacht werd bij Henk de slopende ziekte kanker gediagnosticeerd. Henk had nog maar zo’n drie maanden te leven. Een verschrikkelijke en moeilijk te bevatten boodschap.
Ik zat op 26 april 2019 op de tribune toen Henk zijn laatste wedstrijd van NEC bezocht. NEC speelde tegen Twente. De vrienden van Henk hadden geregeld dat Henk met een ambulance naar het stadion werd gebracht waar hij, vanuit een ziekenhuisbed in een skybox, zijn laatste wedstrijd van zijn geliefde NEC bezocht. Het eerbetoon van de supporters (inclusief die van Twente) in de twaalfde minuut aan hem, het applaus, de emotie op de tribunes maakten diepe indruk op mij. Het verslag in de plaatselijke media over zijn laatste bezoek bezorgde mij rillingen. Ik kende Henk niet persoonlijk maar deze emotie, deze steun, deze verbondenheid maakte me, buiten de verdrietige omstandigheden, trots op NEC, trots op onze supporters. Dit is NEC en hier hoor ik bij.
Uiteraard kreeg Henk een plekje op de ‘memory wall’ van de HKN op de Hazenkamp tribune. Voorafgaande aan de open dag in augustus werd deze onthuld in het bijzijn van familie en vrienden van Henk en speciaal voor deze gelegenheid kreeg zijn zoon toestemming om aanwezig te zijn. De zoon van Henk heeft namelijk een stadionverbod en mag 2 uur voor aanvang van een wedstrijd niet aanwezig zijn in of rondom de Goffert. Aangezien NEC tijdens de open dag een (nogal onbeduidend) oefenduel speelde was deze toestemming van NEC nodig en deze werd uiteraard/logisch gegeven.
Nu blijkt dat de politie (justitie) hem alsnog een boete heeft gegeven omdat ‘hij zich op bepaalde wegen bevond in verboden periode’ (zo staat dit ‘strafbare feit’ omschreven in de strafbeschikking die hem werd toegezonden). Omdat er wel toestemming was van de kant van NEC, is niet helemaal duidelijk hoe dit tot stand is gekomen. Vond iemand het nou nodig om de komst van Henk’s zoon bij de politie te melden? Heeft de politie het zelf geconstateerd? En dan nog, beste mensen van de politie!
Serieus, hoe moet die jongen zich voelen? Zijn vader is overleden! Hij wordt, samen met familie en vrienden, uitgenodigd door de supporters die het meest dicht bij hem en zijn vader staan om samen te herdenken, samen te rouwen en elkaar te steunen. En dan krijg je alsnog een boete? Waarom? Wie bedenkt dit? Wat gaat er dan in je hoofd om? Of denk je niet na? Kun je niet denken?
Ik vind dit walgelijk, schandalig en krijg er een vieze smaak van in mijn mond. De verantwoordelijken moeten zich schamen!
Oostenrijk