De weken razen voort. Vorige week was er een probleem met een geweigerd spandoek. Inmiddels, na een gesprek met NEC, hebben de supporters excuses gekregen voor deze wonderlijke actie en konden we dit onsmakelijke incident gelukkig achter ons laten. Hoe vervelend zo’n geval voor de direct betrokkenen ook is, het is nieuws dat de meesten van ons weer snel zijn vergeten. Het is vluchtig nieuws, want een randzaak.
Hoe anders is dit met grootse sportieve prestaties. Die vergeet je nooit. Al het gedoe rond de club, over financiën, stadion, bestuurders of investeerders, kan nooit op tegen die ene legendarische pot voetbal, die beslissende goal, die historische overwinning. Dat zijn de gebeurtenissen die je bijblijven en waar je met alle mooie herinneringen graag aan terugdenkt. Gisteren, 3 december, was weer zo’n moment. Op 3 december 2008, uit tegen Spartak Moskou wonnen we met 1-2 in de groepsfase van de UEFA Cup. Spartak werd toen getraind door superster Michael Laudrup. Pas in de laatste vijf minuten bezorgden Jhon van Beukering en Lasse Schöne ons de verdiende overwinning. Man, man wat een spanning. Het was zo’n wedstrijd waarbij je, als je thuis op de bank keek, meerdere malen zo hoog opveerde dat met de kruin het plafond werd geraakt.
Nee, zoiets vergeet je nooit meer en wat zouden we weer graag dit soort wedstrijden spelen. Dat hoeft niet meteen Europees te zijn hoor. Gewoon zo’n pot waarin gigantisch veel op het spel staat en die dan goed afloopt. We zullen nog even geduld moeten hebben ben ik bang.
Op zoek naar lichtpuntjes viel het oog deze week op een artikel in De Gelderlander over de manier waarop NEC tegenwoordig samenwerkt met amateurclubs uit de regio. NEC is hier al een tijdje mee bezig en het is mooi om weer eens te lezen dat veel clubs enthousiast zijn. Binnenkort hebben al zestien clubs zich verbonden. NEC organiseert geregeld bijeenkomsten en deelt hierin kennis, bijvoorbeeld om per leeftijdscategorie de echte talenten beter te kunnen herkennen. Nuttig voor die clubs en hopelijk in de toekomst een paar mooie talenten voor ons. Een prachtig project van Dominique Scholten.
Over mooie talenten gesproken. Ene Mike Trésor Ndayishimiye speelt fantastisch bij Willem II. Hij is precies de creatieve middenvelder die het team zo mist. Hij staat hier onder contract, maar speelt daar. Verhuurd. Helaas pindakaas. Ik ga me niet wagen aan allerlei speculaties over de vraag of dit anders had kunnen zijn. Niet gewaagd is het om te stellen dat we mét hem voor directe promotie zouden spelen. Een gevalletje onvermijdbare pech of vermijdbare onkunde?
In de categorie ‘never ending geleuter over poen’, kwamen we eind vorige week eindelijk te weten hoe het staat met het ‘gat van Kadioglu’. Zeven ton kwamen we tekort omdat het trotse maar kennelijk niet te vertrouwen Fenerbahce, met een begroting van ver boven de 100 miljoen euro, het vertikt om dat bedragje effe af te tikken. Gelukkig trokken de 4B’s de knip maar weer eens. Of de Turken ooit nog over de brug gaan komen is onduidelijk.
De 4B’s zijn het al een tijdje zat dat iedereen bij elk volgend financieel probleem direct naar hen kijkt. Ze willen er een paar nieuwe rijkaards bij. Die zoektocht, geleid door Van Schaik loopt nog en duurt langer dan eerder door hem gehoopt. Juist, ‘never ending geleuter over poen’.
Als je zegt de 4B’s, dan denk je misschien aan de 3J’s, waarna je aan iets denkt dat je liever wilt vergeten. Weg met die gedachten, vanaf nu denken we alleen aan Excelsior-uit. De periode is namelijk nog niet verloren! Hup NEC!
Wichard