Het zal weer eens niet. Financiële paniek bij NEC, het is inmiddels een bekend fenomeen. Opeens is er weer een zorgelijk gat in de begroting, schijnbaar doordat Fenerbahçe niet over de brug komt met een groot deel van de transfersom voor Kadioglu. Goh, verrassing, een Turkse club die haar betalingsplichten niet nakomt. Dat calculeer je natuurlijk niet in in je begroting. Opeens blijken we weer maanden achter te lopen met ondermeer de stadionhuur en moet er acuut een flink financieel gat worden gedicht – volgens sommige bronnen (zoals De Gelderlander) rond de 7 ton, maar Wilco van Schaik ontkent dit tegen onze collega-site ForzaNEC in alle toonaarden, dus de waarheid zal ongetwijfeld ergens in het midden liggen. Aankloppen bij onze eigenaars investeerders (sorry, Freudiaanse verspreking…) kan dezer dagen zogenaamd niet, want die hebben blijkbaar al duidelijk te kennen gegeven dat ze genoeg hebben van de financiële injecties en dat NEC op eigen benen moet leren staan. Wel lekker makkelijk natuurlijk: eerst persoonlijke en financiële invloed gebruiken om de club via onderling gekonkel en alpha mannetjes gedrag achter de schermen volledig op hol te sturen in de afgelopen jaren, en dan als men de rokende puinhopen overziet verzuchten dat dat een probleem van NEC is en dat het speeltje even niet interessant meer is. Het lot van een club zonder lange termijn visie.
Wilco vindt ook absoluut dat onze club op eigen benen moet kunnen staan en dat investeerders niet gebruikt moeten worden als pinautomaat. Zijn oplossing? Als we De Gelderlander moeten geloven: snel naar een andere investeerder rennen om om een lening te smeken. In dit geval een of andere Rus (oh, het hoongelach van over de Waal gaat door merg en been) die in het verleden bij het Engelse Bournemouth investeerde en dezer dagen bij het Duitse Uerdingen de lakens uitdeelt (nadat hij de voormalige voorzitter en geldschieter die de club ruim 8 jaar overeind had weten te houden uit de deur wist te werken). Deze Rus, meneer Pomonarev, heeft daar in de afgelopen jaren in zijn zucht naar promotie-succes overigens een sloot aan trainers doorheen gejaagd, ondanks dat sommige van die trainers best goed presteerden. Tja, investeerders en sport, je zou bijna denken dat het fans zijn. Wij kraaien ook van genot na een mooie zege om de week erna steen en been te klagen om een verloren duel. Maar emotie is doorgaans niet de beste lange termijn visie. Daarom schrijven wij voor een fanzine en zitten er professionele beleidsmakers op Stadionplein 1. Toch?
Maar goed, een Russische geldinjectie dus. Een lening. Zeker geen overname, want dat mag immers niet, wordt daarbij haastig benadrukt door Wilco. Althans, zo lang Pomonarev ook een andere profclub beheert. Toevallig een profclub waarbij hij overhoop schijnt te liggen met de gemeente Krefeld en de Duitse media, en regelmatig zware frustraties uit over de Duitse ’50+1′ clausule. Die clausule stelt dat een club die in de Bundesliga wil uitkomen voor minimaal 51% in eigen handen moet zijn. Ofwel: geen externe investeerders als volledige eigenaar, maar altijd een meerderheidsbelang voor de clubleden. Daardoor zou onder zijn bewind Uerdingen (nu overigens ‘slechts’ 3e niveau) nooit op het hoogste niveau kunnen opereren. Een regel die we in Nederland uiteraard niet hebben.
Staat het water ons inderdaad zo aan de lippen dat we ons moeten beroepen op dit soort schimmige ‘leningen’ om niet te verdrinken? Of is het wellicht een drukmiddel op de eigen investeerders om toch weer aan tafel te komen en de club opnieuw financieel uit de problemen te helpen? Of is het echt gewoon, zoals Wilco zelf beweert, een niet meer dan gebruikelijke gang van zaken zoals je dat bij meerdere clubs ziet? Meerdere clubs. Ja, we kennen natuurlijk allemaal het vitesse scenario. Daar was het overname of einde verhaal. Als dat je twee keuzes zijn, dan kun je niet echt meer spreken van een keuze. En Roda JC zat afgelopen zomer met diezelfde Pomonarev om tafel, om vervolgens met een uiterst dubieuze Mexicaanse geldschieter in bed te kruipen. Zijn dat wellicht enkele van de clubs waaraan Wilco refereert? Het is nou niet direct het meest geruststellende plaatje.
Tuurlijk, als je als club in het nauw zit en je krijgt vervolgens ook nog eens een fikse transfersom (naar verluid 1,4 miljoen) voor Kadioglu niet uitbetaald, dan is dat echt een behoorlijke klap. Maar aan de andere kant, als we dat geld nog niet in kas hadden, waarom dan in de tussentijd toch weer spelers als Velikonja, Van de Looi en Flemming binnenhalen? Laten we eerlijk wezen: de meeste supporters zijn ook niet achterlijk en, ondanks ons vele geklaag, beseften de meesten van ons heus wel dat 2019-2020 een verloren seizoen ging worden. Het zou op voorhand een seizoen worden van overleven, zwaar leunen op eigen jeugd op het veld en vriendendiensten en vrijwilligerswerk buiten het veld. Nacompetitie zou een welkom toetje zijn, maar financieel was dat niet echt reëel te noemen. Die eigen jeugd staat er nu inderdaad mondjesmaat, maar zit toch veelal op de bank. Ondertussen loopt een groot deel van ons spelerskapitaal (waar volgens Wilco de toekomst zit) op een bijveldje een balletje te trappen met de beloftes. Grootverdieners als Van den Berg en Bossaerts lopen nog steeds bij de club rond, maar zitten niet eens op de bank bij het eerste. Ndayishimiye werd verhuurd aan Willem II (…) en Oratmangoen mocht gewoon weg (was volgens onze trainers niet trefzeker genoeg maar heeft in zes wedstrijden bij Cambuur inmiddels al twee goals en een assist op zijn naam), evenals Sabak (die overigens gewoon nog bij Jong NEC rondloopt, terwijl de selectie kampt met een zwaar tekort aan creativiteit op het middenveld waar nieuwkomer Flemming tot dusverre nog geen potten kan breken). Het voelt toch veelal als A roepen en B doen. Wilco vertelt hele mooie verhalen, maar aan het eind van de rit zijn het resultaten die tellen. Zowel op als buiten het veld. En die resultaten zijn tot dusverre nog niet echt te bekennen. Tenzij we een buitenlandse overname bij NEC dezer dagen inmiddels ook aanmerken als een resultaat. Brrrr.
Mark