Nou wat een week. Normaal haal ik mijn inspiratie uit wat ik meemaak als supporter. Maar ik maak niets mee als supporter op dit moment. Ik weet het gewoon even niet.Er komt niets in me op. Waarover zou je nu als supporter iets kunnen schrijven? Ik peins me suf, zoek inspiratie en lees maar eens de NEC – Nijmegen website. Ik lees over een nieuwe casual kledinglijn van NEC (in stemmig zwart uiteraard), over de Limited Edition N.E.C. Kersttrui (lekker origineel), over Dordrecht (nou, nou eindelijk gewonnen van die schapenkoppen) en dat ‘we ons eigen spel moeten spelen’ (Citaat: Rogier, we gooien er maar weer eens een dooddoener in, Meijer).
Er gebeurt gewoon helemaal niets.
Natuurlijk we staan er goed voor op de ranglijst. We verliezen niet, winnen vaak, spelen soms goed, soms (ronduit) slecht en doen dus vrolijk mee in de ‘top’ van de Keuken Kampioen divisie. Nou ik word er niet vrolijk van. Ik word niet vrolijk van de Keuken Kampioen Divisie. De Keuken Kampioen Divisie live meemaken is wel humor. Uit naar Telstar, Volendam, TOP, enz. Dat is humor. Maar daar moet je bij zijn geweest om dat te begrijpen. Op dit moment is het niet meer dan een slecht decor in een slechte film en mijn huiskamer een slap aftreksel van de Goffert. En natuurlijk we doen ons best, ik en mijn vrienden. We spreken af om samen wedstrijden te bekijken. Gezellig samen op de bank. Biertje erbij, bifi worstje erbij, nog een biertje, shirtje uit, spreekkoortje, woedende vrouw, volgende keer bij jou dan maar? En zo verplaatsen mijn vrienden en ik ons van huisverbod naar huisverbod en zijn zo langzamerhand de adressen op. Het is om moedeloos van te worden. Niemand die ons begrijpt, nergens passen we tussen.
Het wordt weer tijd voor ons decor, ons stadion, tussen onze mensen.
Stadionplein 1 te Nijmegen. Daar willen we weer naar toe. Dat prachtige stadion in dat schitterende park. Daar horen en willen wij zitten.
En daarom hier een dringende oproep aan het corona virus. Hou eens op joh.
Geef het volk zijn brood en spelen terug.
Oostenrijk