Het nieuwe decennium is aangebroken en de meesten van ons zullen zich na de kerstvakantie – waarin je ongetwijfeld hoopte op rust en relaxatie, maar waar je in de praktijk alleen maar vermoeider uit kwam – weer naar het werk of de school gesleept hebben. NEC is ondertussen weer teruggekeerd van hun jaarlijkse trainingskamp in het zonnige zuiden, al moet je doorgaans het ’training’-aspect met een korreltje zout nemen natuurlijk. Met een paar daagjes rondrennen in de Spaanse zon en oefenpotten tegen tegenstanders als de Red Imps en VVSB leg je bepaald geen basis om in de tweede seizoenshelft volledig conditioneel topfit en tactisch getransformeerd voor de dag te komen. Dit soort uitjes zijn echter wel belangrijk voor het groepsgevoel en natuurlijk niet in het minst om onze investeerders en sponsoren tevreden te houden. En dat is zeker geen triviale bezigheid, want deze beste mensen vormen momenteel de reddingslijn van NEC en zonder hen hadden wij ongetwijfeld al lang niet meer van onze mooie club kunnen genieten. Het is dan ook ietwat zorgelijk als je de zogenaamde ‘Grote Vier’ hoort zeggen dat er meer nieuwe investeerders bij moeten en je de groepsfoto ziet van de huidige sponsoren die, met alle respect, nou niet bepaald meer stralen van jeugdigheid. Het blijft toch vaak dezelfde visvijver waar NEC financieel in hengelt. Dat kan niet eindeloos goed blijven gaan, natuurlijk.
NEC won overigens beide oefenduels, voor wat het waard is. Nou is dat niet al te veel, want de Lincoln Red Imps zijn weliswaar de te kloppen ploeg in de nationale competitie van Gibraltar (die uit twaalf teams bestaat met klinkende namen als Bruno’s Magpies, Boca Gibraltar en Europa Point en het altijd gevaarlijke Glacis United), maar gezien de grootte van die rots is het een klein mirakel dat er überhaupt zo veel voetbalvelden op passen en ze een dergelijk aantal ploegen kunnen samenstellen zonder op zijn minst een makaak in het doel te posteren. VVSB is een derde-divisionist uit Noordwijkerhout (ergens ten noorden van Leiden) die het onze reservegroep via een succesvol ingeschoten penalty nog best lastig maakten. Maar goed, twee keer winst is natuurlijk altijd een fijne opsteker om een trainingskamp mee af te sluiten.
Ondertussen werden ook de jaarcijfers van onze club gepresenteerd voor 2018-2019 en daar worden we bepaald niet vrolijk van. Het wordt eens te meer duidelijk dat NEC de afgelopen twee jaar zwaar gegokt en verloren heeft. Nadat tot twee maal toe vol werd ingezet op promotie, bleef de club zitten met een flink verlies. De netto omzet was het afgelopen seizoen 8,6 miljoen euro, maar de bedrijfslasten stegen juist naar 12,3 miljoen euro. Een gat van zo’n 3,7 miljoen euro! Zelf de broek ophouden en werken binnen je mogelijkheden is dus nog altijd luchtfietserij binnen onze club, ondanks dat daar naar buiten toe al jarenlang op gehamerd wordt. Er wordt ook nu weer lekker wollig gesteld dat de directie ervan overtuigd is dat ze “met een duidelijke visie, besturing en stuurinformatie de organisatie bewuster kunnen maken van inkomsten en uitgaven” (blablabla) en dat er daarmee binnen drie seizoenen een structurele verbetering van het bedrijfsresultaat kan worden gerealiseerd. Tja, okee. Een ‘verbetering’ dus, wat dat ook moge zijn. Tot die tijd (die gezien de noodzaak van een ‘duidelijke visie’ in onze ogen ergens rond Sint-Juttemis zal zijn als de kalveren op het ijs dansen, in plaats van drie jaar) zijn we echter nog zwaar afhankelijk van transferinkomsten en goedgezinde investeerders. Niets nieuws onder de zon.
We hebben bij DTH geen accountants rondlopen (iemand interesse…?), dus de cijfertjes tegen het licht houden voor de belangrijke details is niet echt aan ons besteed helaas. Maar als je ziet dat de personeelskosten (spelers, staf en kantoorpersoneel) afgelopen jaar stegen van 5,4 naar 6,3 miljoen euro terwijl het aantal banen lichtelijk daalde, dan is daar toch iets raars aan de hand. Het is bovendien een schokkend hoog bedrag als je het vergelijkt met clubs om ons heen, of zelfs onderin de Eredivisie. Dit soort uitgaven overleeft geen enkele club als er geen soortgelijke inkomsten tegenover staan. En dus zal het negatief eigen vermogen van de club de komende jaren ongetwijfeld nog flink gaan toenemen, zonder enig realistisch uitzicht op beter. Het stadiondosier zit nog altijd muurvast en een mogelijke promotie zal met meer geluk dan wijsheid tot stand moeten komen, gezien het gebrek aan visie en technisch beleid bij de club.
Maar goed, gelukkig zijn we nog altijd geen Roda JC, om maar met een beetje positieve en relativerende noot te eindigen. Op naar een succesvolle tweede seizoenshelft!
Mark