Je zou het bijna vergeten in dit digitale tijdperk, maar de oudgedienden onder jullie herinneren zich wellicht dat De Trouwe Honden ooit alleen in papiervorm bestonden. Vol enthousiasme werd ons DTH fanzine (oorspronkelijk nog ‘Doggystyle’ genoemd) rondom het stadion gesleten aan argeloze medesupporters. Naar goed nostalgisch gebruik leek het ons bijna twee decennia later (de eerste editie van ons fanzine zag het licht in 2001) een mooi moment om die oude fanzines weer eens van zolder te halen, flink af te stoffen en schaamteloos te herkauwen voor een nieuwe rubriek die we ‘DTH Classic‘ hebben gedoopt. In deze rubriek pakken we de leukste, meest memorabele of opvallende stukjes uit ons fanzine en geven we jullie een typisch DTH-siaanse terugblik op onze papieren periode (2001-2008).
Deze keer nemen we mee naar het jaar 2003 waarin Pol terugblikt op de legendarische thuiswedstrijd bij Excelsior uit 1989.
UIT DE OUDE DOOS
NEC – Excelsior, 24 juni 1989
In deze serie zal een terugblik worden geworpen op markante wedstrijden uit het verleden van NEC, met name uit de tijd dat voetbal nog geen fashion was, niemand ooit van community singing gehoord had en uitwedstrijden bezocht werden met een meermanskaart en niet met een verplichte combiregeling.
Nadat iedereen bijgekomen was van de festiviteiten rond de Europese titel van Oranje in Duitsland begon in augustus 1988 een nieuw seizoen voor NEC in de eerste divisie. Het voorgaande seizoen was in mineur afgesloten. De vijfde plaats bleek uiteindelijk niet genoeg om de nacompetitie te bereiken. Omdat lager geklasseerde ploegen als RBC en aartsrivaal Vitesse er met een periodetitel vandoor gingen, konden we eens een jaar vroeg op vakantie. Een rariteit na een jaartje eerste divisie.
Het nieuwe seizoen gaat fantastisch van start, het heerlijke EK-gevoel kan nog even vastgehouden worden. De eerste periode wordt na een spannende strijd met Excelsior gewonnen en vroeg in het seizoen verzekert NEC zich daarmee van nacompetitievoetbal. Niet dat iemand daarin op dat moment geïnteresseerd is, want automatische promotie lonkt. Destijds promoveerden twee ploegen direct en een derde via de nacompetitie. Uit de eredivisie degradeerden drie ploegen automatisch. Hard gelag, maar het zorgde wel voor de nodige doorstroming. Nadat het topduel tegen mede-koploper Excelsior in Rotterdam ongelukkig verloren gaat, gaat het helemaal mis. Van de zes wedstrijden die volgen tot aan de winterstop wordt er geen enkele gewonnen. Na de winterstop pakt het team de draad echter weer op, met aanvallers Frans Janssen en Evert Radstaat en middenvelder Arts hebben we een productief trio in huis. De verdediging met keeper Wilfried Brookhuis, Cees Lok, Carlos Aalbers, Desmond Gemert en Frans Paymans blijkt redelijk solide en op het middenveld zorgen Carlos van Wanrooy, Patrick Koolen en Frank Wijnhoven voor de benodigde creativiteit. Met goede thuisoverwinningen tegen concurrenten Vitesse, FC Den Haag en Excelsior wordt de inhaalrace kracht bijgezet. Uiteindelijk doet een onnodige nederlaag bij het laaggeklasseerde DS’79 de deur dicht en wordt duidelijk dat NEC zich toch op moet gaan maken voor de nacompetitie.
In die nacompetitie wachtten Excelsior, dat net als NEC directe promotie nipt miste, en periodetitel winnaars Go Ahead Eagles en Heerenveen. De eerste wedstrijd is in Rotterdam en voor 4000 toeschouwers, waaronder velen uit Nijmegen, haalt NEC de eerste punten binnen dankzij een goal op slag van rust van Van Wanrooy. Een week later wint NEC voor 12000 supporters met 2-1 (goals Janssen en Radstaat)van Heerenveen, dat zijn eerste wedstrijd won. Koploper NEC blijft vervolgens op 0-0 steken in Deventer, een uitslag waarmee Go Ahead zo goed als uitgeschakeld is. Elfduizend fans zien NEC drie dagen later thuis dan ook makkelijk afrekenen met de Deventenaren, middels goals van Radstaat, Janssen en Arts wordt het 3-0. NEC staat bovenaan met 7 punten uit 4 duels, gevolgd door Heerenveen met 5 uit 4. Go Ahead (3 punten) en Excelsior (1) zijn uitgeschakeld. Bij winst in Heerenveen kan NEC promotie in het hol van de leeuw afdwingen.
In het uitverkochte, oude Abe Lenstra stadion begint NEC sterk aan de wedstrijd. Halverwege de eerste helft komt de ploeg op voorsprong dankzij een doelpunt van Radstaat. Dit tot grote vreugde van het bomvolle uitvak, dat tegen de eretribune zit aangeplakt. Het fanatisme van de Nijmeegse supporters zorgt voor verbaasde gezichten op de dure plaatsen. De tweede helft kenmerkt zich door een voortdurende stormloop van de Friezen op het doel van de uitblinkende Brookhuis. Vlak voor tijd moet de doelman zich toch gewonnen geven. Het gelijke spel betekent dat NEC aan een punt in de laatste wedstrijd tegen Excelsior genoeg heeft om te promoveren. Ik heb altijd het gevoel gehad dat de spelers geen problemen hadden met dit scenario. In die tijd werden bonusregelingen in de contracten regelmatig gekoppeld aan de toeschouwersaantallen en in dat opzicht kon de groep een beslissende wedstrijd in de Goffert wel gebruiken. In het uitvak hadden we ook geen al te grote problemen met het feit dat promotie tijdelijk was uitgesteld. De wedstrijd tegen Heerenveen was immers op een dinsdagavond en bij terugkomst in Nijmegen zouden de festiviteiten beperkt zijn. Dan bood de laatste wedstrijd tegen Excelsior, die op de zaterdag erna gespeeld zou worden meer mogelijkheden. Wij zouden er die laatste wedstrijd immers toch wel bij zijn en ook in dat opzicht was een volle Goffert een aanlokkelijker uitzicht dan een zomeravondpotje om niks voor weinig publiek.
Zaterdags bleek de Goffert inderdaad zeer goed gevuld voor de beslissende wedstrijd. Liefst 22000 toeschouwers bevolkten het “lelijkste stadion van Nederland”. Die benaming kon echter met het mooie weer en het grote aantal toeschouwers met recht worden aangevochten, want de Goffert was die avond eeen plaatje. De ploeg kan de zenuwen echter maar nauwelijks onder controle krijgen en speelt slordig. Zelfs na een vroeg verkregen voorsprong, een penalty feilloos ingeschoten door de jonge Groesbeker Arno Arts, komt het team niet echt tot rust. Excelsior combineert makkelijker en laat zien waarom het in de reguliere competitie boven NEC is geëindigd. Vlak voor rust komt de Rotterdamse club tot grote schrik van de volle bak op gelijke hoogte. Steve Wasiman, geen onbekende naam in het voetbal, maakt de goal. Na rust wordt het er nauwelijks beter op, NEC staat stijf van de zenuwen en Excelsior vindt het wel best. Zo kabbelt de wedstrijd door en komt NEC steeds dichter bij promotie. De eerste supporters klimmen op en uiteindelijk ook over de hekken en bestormen het veld. De scheidsrechter staakt tijdelijk de wedstrijd en pas na lang aandringen van de spelers en toenmalige trainer Leen Looyen trekt het toegestroomde publiek zich terug tot achter de reclameborden, op de sintelbaan. Het publiek staat echter wel zo dicht op het veld dat Excelsior het wel zal laten de winnende treffer te scoren die nog roet in het eten zou kunnen gooien. Uiteindelijk scoort invaller Edwin de Wijs vlak voor tijd met één van zijn eerste balcontacten de winnende treffer. Het publiek is helemaal niet meer te houden en neemt massaal bezit van het veld. De scheidsrechter is echter onverbiddelijk en eist dat het restant van de wedstrijd uitgespeeld kan worden. Het duurt minutenlang voordat het speelveld eindelijk weer schoongeveegd is. De supporters staan nu aan de zijlijn en na een minuutje ziet de man in het zwart de hopeloosheid van zijn verzoek in en blaast iets te vroeg af. NEC is gepromoveerd!
Pol