Voor de verandering was er vanavond weer eens een maandagavondwedstrijd. We moesten naar Utrecht waar er ook weer zo’n Jong team rondjoekelt waar je eigenlijk alleen maar teleurstellende resultaten bij kunt halen. Een doodse ambiance, een tegenstander die zich geen kont interesseert voor de competitie want ze mogen toch niet promoveren, en een eigen ploeg waar je dit seizoen sowieso niet echt warm van wordt. Wel leuk voor Sellouf, want die mocht vanavond in de basis starten. Sturing verving de geschorste Kvida achterin. Aan Jong Utrecht zijde kennen we uiteraard niks.
Binnen drie minuten was de ellende al volledig. Van Landschoot legde een Utrechter dom neer in ons strafschopgebied en de Utregse jonkies kregen een penalty: 1-0. Dan hoop je dat zo’n goal onze ploeg wakker schudt, maar de praktijk leert dit seizoen dat dat doorgaans valse hoop is. Wij waren weer eens dramatisch slecht en gezapig. Geen pass kwam aan, geen bal werd normaal aangenomen, het was kleuterklasniveau die eerste twintig minuten. Dit is zonder twijfel de meeste kwaliteitsarme en ideeënloze selectie die we ooit hebben mogen aanschouwen. NEC liet de kleuters van Utrecht gewoon aan de bal en wachtte af. NEC wachtte af. Tegen Jong Utrecht. Een paar jaar geleden zou je dit niet hebben kunnen typen. Gelukkig kwam NEC vanuit het niets toch op gelijke hoogte na 25 minuten. Dijkstra leverde een puike dieptepass af op Sellouf, die wegglipte uit de rug van zijn tegenstander en onreglementair gevloerd werd. Flemming verzilverde de penalty. NEC kroop vervolgens eindelijk uit haar schulp en begon zowaar een beetje te voetballen. Het restant van de eerste helft hadden we daardoor wel het meeste balbezit, maar veel actiefs deden we er niet mee. Dijkstra pakte op slag van rust nog een kaart na een wat wilde charge met gestrekt been op een kind tegenstander.
De eerste grote kans in het tweede bedrijf was voor Jong Utrecht, maar gelukkig hobbelde de bal naast. Aan de overzijde knalde Sellouf de bal op de lat. Verder gebeurde er weinig. NEC had een veldoverwicht maar wist niet veel te creëren. Twintig minuten voor tijd kwam Ole Romeny het veld in voor Proper. Branderhorst behoedde NEC tot twee maal toe met een prima redding voor een achterstand. Romeny verprutste ondertussen aan de overzijde een 100% kans oog in oog met de keeper. Een vlammend schot van Flemming werd door de Utrecht keeper over de lat getikt. Een kwartier voor tijd kwam de voorspelbare wissel van Wolters voor Sellouf. Waar de wedstrijd op slaapverwekkende wijze naar een bloedeloos gelijkspel leek te kabbelen, daar leverde Okita (die de hele wedstrijd totaal onzichtbaar geweest was) in de laatste seconden van de wedstrijd een voorzet af die panklaar ingekopt werd door Romeny.
Uitslag
1-2 dus, letterlijk op het laatste moment.
Toeschouwers
De uitsupporters konden recht achter de boarding staan, bovenop het veld. Er was ook weinig keus, want er waren helemaal geen tribunes aan drie kanten van het veld. Het was net alsof je ergens op een bijveldje stond te kijken. Oh, wacht…
Scheids
Je word er echt niet vrolijk van, het niveau van de scheidsen in de KKD. Ze snappen er allemaal bitter weinig van. Maar goed, wel twee terechte pingels.
Hoogtepunten
Je wint op de valreep in een typische gelijkspelwedstrijd. Dat is wel fijn.
Dieptepunten
Zooooooo slecht. Gaap.
Tactiek
Lekker lafjes. Bogers zag het en was tevreden. Ach, je pakt er punten mee, blijkbaar.
Inzet
De eerste twintig minuten was die om te janken zo slecht. De rest van de wedstrijd matig, soms leken onze spelers niet vooruit te branden. LAmlendigheid of onvermogen? Tja.
Conclusie
Zoals gezegd valt er eigenlijk niks te winnen uit bij Jong teams. Behalve als je wint. NEC doet dus wat het moet doen en houdt uitzicht op de nacompetitie. Verder deze wedstrijd maar zo snel mogelijk vergeten.