Een bericht vandaag in de Gelderlander leert ons dat volgens onze technische staf in februari het fundament gelegd moet worden voor promotie. Dan rijst toch de vraag wat ze de afgelopen zeven maanden hebben lopen doen… Maar goed. Vanavond moest het eerste cement voor die illustere basis gegoten worden uit bij Telstar. Telstar uit blijft toch altijd een apart verhaal. Dan kun je als uitsupporter gewoon het officiële uitvak uit lopen en achter de boarding gaan staan op een soort veredelde parkeerplaats. Een klein hekje dat tot ons scrotum reikt moet theoretisch gezien voorkomen dat je over de reclameborden kunt klauteren en het veld op rennen. Je staat met je neus lekker bovenop de actie. Het blijft toch altijd een aparte ambiance bij onze tegenstander van vanavond. Die tegenstander is volgens Gesthuizen overigens erg lastig te bespelen. Telstar. Lastig te bespelen. Welkom in 2020. Om deze uiterst lastige ploeg weerstand te kunnen bieden, was vanavond besloten om Okita (die al weken zielloos over het veld loopt te lanterfanten) eraf te halen ten faveure van Ole Romeny. Flemming begon in de spits, waardoor er op het middenveld zowaar een plekkie vrij kwam voor Proper.
Waar de eerste kans nog genoteerd mocht worden voor Telstar, daar was NEC binnen tien minuten opeens trefzeker. Ole Romeny kopte een hoekschop binnen voor een vroege voorsprong. NEC had vervolgens virtueel de overhand. Toch kwam Telstar na een half uur langszij na slecht verdedigend werk bij NEC. Onze ploeg zat echter niet bij de pakken neer en deed meteen wat terug via, wie anders, Anthony Musaba. Onze rappe vleugelspits werkte een voorzet van Flemming prima binnen. Het werd zelfs nog mooier, want twee minuten later scoorde Flemming uit een vrije trap ook de 1-3. En het was alsof de voetbalgoden vandaag met NEC waren, want op slag van rust maakte Flemming er ook nog 1-4 van! De meegereisde supporters wreven hun ogen uit van verbazing.
De eerste grote kans na de hervatting was voor de thuisploeg, maar Branderhorst was alert. Waar Telstar joeg op een goal, daar scoorde NEC gewoon gezellig door. In de 66e minuut kopte Rens van Eijden de 1-5 binnen, en een minuutje later was het zelfs bijna 1-6. De Telstar keeper redde voor de verandering echter een keertje. Het mocht de pret in het uitvak niet drukken. NEC tikte de bal lekker rond en bij Telstar konden ze de mandjes bijna niet aanslepen. Het scorebord hing er scheef van. Tien minuten voor tijd kwam Sellouf het veld in voor Proper. Even later mocht El Karouani er ook nog in voor Ole Romeny.
Uitslag
Je gelooft het niet, maar op de valreep werd het zelfs nog 1-6! Wat zeggen we? 1-7!! Ja, je gelooft het niet. Maar het gebeurde gewoon echt. Een eigen goal en een doelpunt voor Sellouf rondden een mooi voetbalavondje perfect af.
Toeschouwers
Ja, we blijven natuurlijk wel nuilers, dus de klacht was in de tweede helft al snel dat er met zo veel goals totaal geen spanning meer in de wedstrijd zat. Geen zak aan, zo. In het thuisvak klonk het ondertussen ludiek: “Sta op, als je naar huis toe gaat.” Chapeau, Telstar supporters.
Scheids
Een Belg, blijkbaar. Geen klachten!
Hoogtepunten
Zeven doelpunten. Het kan niet op. Dat hebben we al in tijden niet meer meegemaakt.
Dieptepunten
Een tegendoelpunt. Schandalig gewoon.
Tactiek
Geen Okita. Is het lek nu boven?
Inzet
Het is natuurlijk wel heel lekker voetballen met een riante voorsprong, maar de gretigheid was prijzenswaardig. Zelfs tot diep in de blessuretijd werd er gejaagd op extra goals.
Conclusie
Februari moest de opmaat worden voor een nacompetitieplek. Als deze wedstrijd de maatstaf is, dan gaan we nog een mooie paar weken tegemoet. Helaas weten we dat het met deze ploeg alle kanten op kan en dat er geen pijl op te trekken valt van de ene week op de andere. Een dramavertoning tegen Cambuur de ene week, een galavoorstelling tegen Telstar de andere. Wat is het echte NEC? Joost mag het weten. Maar dit soort wedstrijden geeft de burger weer moed. Het kan dus wel! Fijn weekend allemaal!