Een paar dagen na het matige optreden van afgelopen dinsdag tegen Jong PSV was daar de kans om het beter te doen. Tegen mede-subtopper Go Ahead Eagles moest gewonnen worden om aansluiting bij de top te kunnen krijgen. En raad eens, dat lukte. Al moet je niet zien hoe…
Wedstrijdverloop: De eerste helft leek het wel of we naar een potje walking football zaten te kijken. Geen tempo, geen kwaliteit, geen uitgespeelde kansen. Go Ahead deed het daarbij nog slechter dan NEC. Geen wonder dat de 1-0 viel uit een corner. Na een klutske schoot Javier Vet vanuit de draai binnen. Dit was voor NEC het sein om er nog minder energie in te gooien. Gelukkig haalde iedereen zonder in slaap te vallen de rust.
Kort na rust scoorde NEC weer uit een corner, dit keer was het Janga die binnen tikte (toch al weer z’n vierde doelpunt). Daarna was het helemaal gedaan met onze club. In het restant van de wedstrijd draaide Go Ahead elke minuut de duimschroeven verder aan, ze maakten verdiend de 2-1. Rogier Meijer zag zich genoodzaakt tot een paar defensieve wissels, het was ouderwets billenknijpen. Uiteindelijk was het vooral aan keeper Alblas te danken dat de overwinning over de streep werd getrokken.
Uitslag: Een gelijkspel had het spelbeeld meer recht gedaan. Dan kun je zeggen: “Wat kan het bommen, de punten zijn binnen”. Maar je kunt ook zeggen: “Als we zo blijven spelen, kunnen we een topklassering op de buik schrijven”.
Hoogtepunten: De redding van Alblas op een inzet van Mulenga. Velen telden ‘m al. Wie verder overeind bleef? Rangelo Janga! Scoorde en was sterk aan de bal.
Dieptepunten: Waar is dat frisse en energieke combinatiespel gebleven? In delen van de wedstrijden tegen Volendam, Jong Ajax en De Graafschap, was het genieten. Helemaal weg. Het lijkt wel of de inbreng van meer routine de boel een beetje doodslaat. Kijken we naar de spelers dan valt op dat er geen inspeelpass van Jordy Bruijn meer aankomt en dat Terell Ondaan zijn eerste basisplaats bekroonde met NUL goede acties.
Scheids: Nagtegaal floot als een…
Publiek: De sfeer zat er weer goed in, thuis op de bank. Nou nee.
Tactiek: Go Ahead scoort moeilijk en krijgt er weinig tegen. Zes wedstrijden de ‘nul’ gehouden. Het is dus geen schande dat je zo’n goed georganiseerd team niet meteen stuk speelt. Maar als je dan een poging wilt wagen moet je wel in een hoog tempo en met veel energie te werk gaan. Dat gebeurde niet en dus kwamen er geen kansen. Wat ook niet helpt is dat de twee buitenste middenvelders, Tavsan en Okita, veel te veel met de bal lopen. Hartsikke leuk dat je twee man weet te passeren, maar als je bij de derde steevast de bal verspeelt levert dat voor het team nulkommanul op. Zo worden heel wat dreigende situaties om zeep geholpen. Ook het hoog druk zetten met het hele team zien we nog nauwelijks, middenveld en achterhoede doen niet meer mee.
Inzet: De fysieke inzet is in orde, er werd echt geknokt voor de overwinning. Maar hoe zit het met de wil om het speelplan uit te voeren?
Conclusie: Met de 4-4-2 waarin NEC speelt is niks mis. We dachten een tijdje dat Meijer NEC eindelijk aan het voetballen had gekregen met offensief en dynamisch spel. Maar positiespel, diepgang (verticaal spel) en zuiverheid zijn op dit moment ondermaats.