Wisselvalligheid is het steekwoord van de eerste seizoenshelft. De ene week speelt onze ploeg prima voetbal, om de week daarop als een stel zoutzakken over het veld te hobbelen. Vorige week tegen Jong AZ legden we een prima pot op de grasmat, dus dan gebiedt de logica dat het tegen MVV een dramapot wordt. Bovendien bungelt MVV ook nog in de onderste regionen, op een van die plekken waar NEC traditiegetrouw graag cadeautjes aan uitdeelt. Op voorhand een recept voor een frustrerende avond dus.
Maradona: Voordat de wedstrijd begon was er eerst een minuut stilte in de Goffert ter nagedachtenis aan Diego Maradona. Pikant genoeg is de Goffert het stadion waarin Nederland waarschijnlijk het dichtst bij een optreden van deze grootheid is geweest. Maradona speelde namelijk nooit een wedstrijd op Nederlandse bodem, maar als het ooit gebeurd zou zijn dan was de grootste kans toch zeker de Europacupwedstrijd in 1983 tussen NEC en FC Barcelona. Helaas raakte Maradona een maand voor deze roemruchte wedstrijd geblesseerd en miste hij beide duels tegen onze ploeg.
Wedstrijdverloop: Waarom zo’n heel stuk over Maradona? Nou, simpel, omdat er over de wedstrijd zelf weinig positiefs te melden valt. De eerste helft was weer eens ouderwets dramatisch. NEC speelde in een zeer laag tempo en was slap in de duels en slordig in haar veldspel. We werden na een goed kwartier wel heel mooi in het zadel geholpen door de scheids, die een hoopvolle duik van El Karouani tot verbazing van iedereen (inclusief El Karouani) beloonde met een penalty. Bruijn stond nog in het veld en scoorde beheersd de 1-0. Helaas flaterde Van Ottele even later opzichtig, door een onbedreigde bal volledig verkeerd in te schatten en onder zijn voet door te laten glippen. MVV bedankte Syb gretig door de 1-1 te scoren. Van Ottele mocht na de rust ook in de kleedkamer achterblijven ten faveure van Busuku. Na de 1-1 ging de wedstrijd van kwaad naar erger. Het werd weer zo’n avond waar het voelt dat NEC nog jaren kan voteballen maar nooit tot scoren zal komen, terwijl MVV er bij tijd en wijle bloedje link uit kwam.
Uitslag: Gelukkig werd het uiteindelijk toch nog 2-1. Sellouf, die tegen Jong AZ nog prima voetbalde, deed vanavond echt niks goed en moest dan ook twintig minuten voor tijd het veld ruimen voor Van der Sluijs. Die ramde tien minuten later de bevrijdende 2-1 laag in de rechterhoek (links voor de keeper), nadat hij vogelvrij op de rand van de zestien meter een afvallende bal mocht oppikken en aanleggen.
Inzet: Zeer matig. De strijd die tegen Jong AZ en NAC geleverd werd was weer eens helemaal zoek en NEC speelde vooral tegen zichzelf. Het was allemaal net even te slap, te nonchalant en te traag. Daarmee hielpen we MVV in het zadel. Het was mazzel dat je de scheids vanavond een beetje mee had, want anders hadden we weer flink punten gemorst.
Tactiek: De inmiddels vertrouwde 4-4-2. Alleen was de linkerflank grote delen van de wedstrijd vleugellam, want Sellouf gaf El Karouani nauwelijks ruimte om buitenom te komen. Ondaan was haast onzichtbaar, terwijl Janga vooral veel kopballen naar niemand lanceerde. Pas na het inbrengen van Okita en Van der Sluijs kwam er wat dreiging in de ploeg.
Conclusie: Ondanks dat de wedstrijd er eentje was om snel te vergeten, is de uitslag natuurlijk wel helemaal top. NEC keert namelijk terug in de top 5 en doet ook hele goede zaken voor de periode. Zeker als je ziet dat de komende tegenstanders op papier allemaal goed te doen moeten zijn. Maar ja, dat was MVV ook. Er is nog veel werk te verzetten voor Rogier Meijer en zijn companen, want de wisselvalligheid moet er echt uit als we mee willen doen om de prijzen dit jaar.
