“Laat ze maar verliezen, in de nacompetitie hebben we toch niks te zoeken” of “Mochten we de nacompetitie winnen, dan kukelen we er het jaar erop toch meteen uit” of “Bespaar ons maar de afgang in de nacompetitie”. Het zijn kreten die voorbij kwamen de afgelopen weken op de social media. Noem het genuil of gezeik of noem het overdrijving of realisme, feit is natuurlijk dat dit soort uitspraken, zelfs grappig bedoeld, treurig zijn. NEC is een club die altijd mee zou moeten doen om de prijzen in eerste divisie. Het is trouwens ook slechts maar een enkele keer voorgekomen dat je in de eerste divisie de nacompetitie (of directe promotie) niet gehaald hebt. NEC is een club die hoe lelijk en onterecht ook, altijd moet willen promoveren. Ieder jaar extra in de eerste divisie is voor een club als NEC schandaliger , dan welk vertoonde spel dan ook.
Ik heb nog steeds mijn ernstige bedenkingen bij het aanstellen van een Arnhemmer als technisch directeur, maar in de interviews die voorbij kwamen deze week zei hij één ding dat mij zeer kon bekoren, namelijk dat we stoppen met 5-jarenplannen. Het gaat om zo sterk mogelijk voor de dag te komen in het eerstvolgende jaar. Daar waar bestuurders én technisch directeuren vaak voorzichtig zijn en graag de tijd willen nemen om de verwachtingen wat te temperen en hun eigen positie sterk te houden en daarom meerjarenplannen bedenken, daar komt Tedje gewoon met we moeten er volgend jaar staan en promoveren. Prima! Lange termijn plannen zijn voor het krediet van de supporters, maar ga maar gewoon een keer keihard op je bek en trek je conclusies als je gefaald hebt. Maar leer wel van je fouten en blijf niet volharden in een visie als blijkt dat die visie in de praktijk niet goed werkt.
Dat laatste begint mij ook bij Rogier Meijer een beetje te irriteren. Natuurlijk moet je spelers vertrouwen geven en natuurlijk mag je een team best de kans geven om zich te revancheren als ze het een keer laten afweten, maar een falend team vier keer de kans geven en spelers die hun taakjes misschien goed uitvoeren, maar weinig rendement hebben moet je er ook een keer uit durven te halen. Hij beseft blijkbaar niet dat de laatste 10 wedstrijden in het seizoen altijd het belangrijkste zijn. Daarmee bedoel ik niet alleen de punten die nodig zijn om de nacompetitie te halen, maar ook de sponsorcontracten en seizoenkaarten die weer verlengd moeten worden. Hoe negatiever de reuring is, hoe groter de weerslag op het verlengen van kaarten en contracten zal zijn. Niet voor de ondergrens van de 3000 man die toch wel gaan, wel voor de twijfelaars. Vier keer niet ingrijpen na een nederlaag komt op de supporter over als het maakt allemaal toch niet veel uit. Ik kan me ook voorstellen dat het de scherpte van de spelers op de bank ook niet ten goede komt als ze weten dat de basis verzekerd is van hun plek, ondanks de magere resultaten en het belabberde spel.
De overwinning op jong AZ in de slotminuut geeft iets meer lucht. Maar het enorme gemis van Bruin en Van Eijden is wel een pijnlijke constatering. Aan de andere kant geeft het ook weer hoop. Want als ze weer terug zijn en het staat allemaal wat stabieler en we kunnen weer de draad oppakken van de begintijd van het spontaan ontstane 5-3-2 systeem met die rol voor Barreto, dan kan het misschien net dat kantelpunt zijn, waardoor we toch kunnen verrassen in die nacompetitieweek. Een feestje in de stad, desnoods op anderhalve meter, waar kan ik tekenen?
Bleum